Το δέρμα τους έχει κρεμάσει, το κορμί αλλά και το πρόσωπο τους είναι γεμάτο ρυτίδες και ήδη πονάνε στις αρθρώσεις του. Φυσιολογικά πρόκειται για συμπτώματα γηρατειών στην συγκεκριμένη περίπτωση, ωστόσο, πρόκειται για μία σπάνια πάθηση από την οποία πάσχουν δυο αδελφάκια από την Ινδία.
Ο μόλις 18 μηνών Κεσάβ Κουμάρ δεν μπορεί να α��ολαύσει τα παιχνίδια του, ούτε καν την παρέα των συνομήλικων του καθώς τον κοροϊδεύουν. Το ίδιο ακριβώς συμβαίνει και με την 7χρονη αδελφή του Ανχάλι η οποία έχει μόνο έναν φίλο… τον αδελφό της.
«Ονειρευόμαστε να υπάρξει θεραπεία για τα παιδιά μας. Ο κόσμος τα φωνάζει γέρους, μας ραγίζει την καρδιά. Προσπαθήσαμε να τα βοηθήσουμε με ντόπιους γιατρούς αλλά εκείνοι μας είπαν πως μόνο στο εξωτερικό μπορεί να βρούμε θεραπεία», λέει ο 40χρονος πατέρας τους Σατρουγκάν.
Όλα ξεκίνησαν όταν η κορούλα του ήταν έξι μηνών και νοσηλεύτηκε στο νοσοκομείο λόγω πνευμονίας. Όταν ανάρρωσε «ήταν σαν η υγρασία στο σώμα της να στέγνωνε και το δέρμα της να κρεμούσε. Την πήγαμε πίσω στο νοσοκομείο αλλά μας είπαν πως δεν υπάρχει θεραπεία και πως η ζωή της είναι στα χέρια του Κυρίου», συμπλήρωσε ο πατέρας της.
Μετά από πέντε χρόνια αποφάσισε μαζί με τη γυναίκα του Ρίνκι να κάνουν ένα ακόμη παιδί. Ωστόσο, όταν γεννήθηκε ο μικρούλης παρατήρησαν ότι έπασχε από την ίδια ασθένεια με την αδελφή του.
«Δεν τον έχουμε πάει σε κανένα γιατρό γιατί ξέρουμε πως έχει το ίδιο με την αδελφή του. Είμαστε φτωχή οικογένεια και οι επισκέψεις στους γιατρούς είναι πολύ ακριβές. Δεν μπορούσαν να κάνουν τίποτα για την Ανχάλι και έτσι ξέρουμε πως δεν θα έκαναν τίποτα και για τον Κεσάβ», λέει ο 40χρονος ο οποίος ζει την οικογένειά του με μισθό περίπου 60 ευρώ το μήνα.
«Το ξέρω πως είμαι διαφορετική από τα άλλα παιδιά στην ηλικία μου, έχω διαφορετικό πρόσωπο, διαφορετικό σώμα, όλα διαφορετικά. Ο κόσμος με κοιτάει στο δρόμο και με σχολιάζει αρνητικά. Οι συμμαθητές μου με φωνάζουν γιαγιά, γριά, μαϊμού!
Θα ήθελα να μου φέρονται σαν κανονικό παιδί και να με αποδέχονται για αυτό που είμαι. Θα ήθελα να είμαι όμορφη. Οι γονείς μου εύχονται να είμαι καλά μια μέρα αλλά λυπάμαι που η οικογένειά μου ντρέπεται εξαιτίας μου. Η μόνη ευχή μου είναι να βρεθεί μια θεραπεία, θέλω να ζήσω μια μεγάλη ζωή, χωρίς πόνο», λέει η γενναία 7χρονη.
