Μέσα σε ένα βουβό κλίμα ανείπωτης συγκίνησης η Ελλάδα αποχαιρέτησε τον σμηναγό Γιώργο Μπαλταδώρο. Η τελευταία πράξη της τραγωδίας παίχτηκε το μεσημέρι στο χωριό του Μορφοβούνι Καρδίτσας. Τραγικές φιγούρες η γυναίκα του, η οποία λιποθύμησε κατά τη διάρκεια της εξόδιου ακολουθίας, αλλά και οι γονείς του.
Αποχαιρετούν το παλικάρι τους. Τον σύζυγο, τον γιο, τον φίλο, τοv συνάδελφο. Τον ήρωα του Αιγαίου... Τον Γιώργο Μπαλταδώρο. Άντρες της πολεμικής αεροπορίας πυροβολούν στον αέρα. Εκεί ψηλά που πέταξε ο αετός τους.
Η γυναίκα του με τον ορό στο χέρι αφήνει στο φέρετρο λίγα λευκά λουλούδια. Η μάνα του πέφτει κάτω και σπαράζει. Ο αδερφός του ξεσπά σε λυγμούς.
Τι να πει κανείς στη γυναίκα που έχασε το στήριγμα της. Τι να πει κανείς σε αυτή τη μάνα που έχασε το αγόρι της... Τα λόγια είναι λίγα για να περιγράψει κανείς όλα όσα εκτυλίχθηκαν το μεσημέρι του Σαββάτου στην κηδεία του Γιώργου Μπαλταδώρου στο Μορφοβούνι Καρδίτσας. Του χειριστή που έφυγε σαν μαχητής την ώρα του καθήκοντος... Ο υπουργός Εθνικής Άμυνας λυγίζει όταν ακούει τον σπαραγμό της μάνας.
Η μάνα φώναζε: «Αητέ μου, αητέ μου».
Η γυναίκα του πέφτει επάνω στο φέρετρο με τη γαλανόλευκη και κλαίει για ώρα....
Λίγη ώρα πριν, έφτασε υποβασταζόμενη στην εκκλησία του χωριού. Δεν άντεξε όμως τον πόνο και κατέρρευσε. Ήταν αδύνατο να αποχαιρετήσει τον άνθρωπο της, τον πατέρα των δύο ανήλικων παιδιών της. Χρειάστηκε να τη μεταφέρουν με φορείο στο ασθενοφόρο για να της δώσουν τις πρώτες βοήθειες.
Οι κραυγές της μάνας ήχησαν παντού. Ράγισαν και οι πέτρες....
«Γιατί ψυχή μου, γιατί;;; Παλικάρι μου, ήρωα μου. Ήρωα μου γιατί;;; Θέλω να πάω πίσω του. Γιατί;;;; Θέλω να πάω πίσω του… Παιδί μου σε χάσαμε, σε χάσαμε παλικάρι μου».
«Αγόρι μου, αητέ μου γιατί πέταξες τόσο ψηλά;; Γιατί αγόρι μου πέταξες τόσο ψηλά;; Γιατί δεν σκέφτηκες τη μάνα σου;;; Δεν μπορώ να σε φτάσω αγόρι μου….» σπάραζε η μάνα.
Και ο πατέρας: «Που πας παλικάρι μου, ήρωα μου;;; Ήρωα αθάνατε. Αθάνατος είσαι παιδί μου… Παλικάρι μου να είσαι ο τελευταίος. Σε πόλεμο έπεσες».
Κόμπος γίνεται το στομάχι σου όταν βλέπεις το στεφάνι της γυναίκας του και των παιδιών του ηλικίας 6 και 8 ετών. Με το μήνυμα «Είσαι το άλλο μου μισό darling», τον αποχαιρετά η γυναίκα του, ενώ η κόρη του και ο γιος του έγραψαν: «Μπαμπάκα μας, καμάρι μας, θα είσαι πάντα στην καρδιά μας».
Ο θρήνος ανείπωτος, η οδύνη σκεπάζει τα πάντα. Η σορός του Σμηναγού, σκεπασμένη με τη γαλανόλευκη, έφτασε με χειροκροτήματα στον Ιερό Ναό Κοιμήσεως της Θεοτόκου στις 12:00 το μεσημέρι, προκειμένου να εκτεθεί σε λαϊκό προσκύνημα.
Η μπάντα του πολεμικής αεροπορίας παιανίζει πένθιμο εμβατήριο.
Όλο το χωριό ήταν εκεί. Συγγενείς, φίλοι, συνάδελφοι, παλιοί συμμαθητές. Εκεί, για το στερνό αντίο στο χαμογελαστό, καλό παιδί. Στον Γιώργο τους. Στον ήρωα τους που ποτέ δεν θα ξαναπετάξει πάνω από το Μορφοβούνι για να χαιρετήσει τους συγχωριανούς του.
Κατά τη διάρκεια της πομπής, από την εκκλησία στα κοιμητήρια όλοι ήταν στο δρόμο και χειροκροτούσαν. Παντού έβλεπες πρόσωπα σκυθρωπά. Μάτια βουρκωμένα. Ραγίζει καρδιές η εικόνα της γιαγιάς και του παππού του χειριστή που λόγω κινητικών προβλημάτων, στέκονται στο πεζοδρόμιο περιμένοντας να περάσει η πομπή με τον ήρωα εγγονό τους.
Φίλος του άτυχου σμηναγού δεν αντέχει και ξεσπά:
«Να βγει η αλήθεια στο φως κύριοι πολιτικοί. Να βγει η αλήθεια. Όχι άλλο άδικο αίμα στο Αιγαίο. Όχι άλλο. Όχι άλλο άδικο αίμα. Μην σιωπάτε!!! 140 πιλότοι. Όλοι βέρτιγκο ήτανε;;; Ντροπή σας.»
Διαβάστε όλες τις ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο.
