Πολύ αργά τα δάκρυα για το μίσος κύριε Κωνσταντινέα

Φωτογραφια αρθρογραφου

Το μίσος έφερνε μίσος και στις πλατείες των «αγανακτισμένων»

Έκκληση να σταματήσει το μίσος απηύθυνε ο βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ Πέτρος Κωνσταντινέας μετά την επίθεση που δέχθηκε από ακραία στοιχεία. «Το μίσος φέρνει μίσος και όποιος το τρέφει είναι συνένοχος. Πρέπει να σταματήσουν αυτά» ανέφερε με «σπασμένη» φωνή, δείχνοντας τη συγκίνησή του ο κ. Κωνσταντινέας.

Εξυπακούεται ότι η επίθεση που δέχθηκε ο βουλευτής από ακροδεξιούς είναι απολύτως καταδικαστέα και δεν χωρά καμία αμφιβολία σε αυτό ούτε ο παραμικρός αστερίσκος.

Το μεγάλο ερώτημα όμως που αφορά τον ίδιο αλλά και το κόμμα από το οποίο προέρχεται είναι γιατί το θυμήθηκε με τόσο μεγάλη καθυστέρηση; Έπρεπε να πέσει θύμα ο ίδιος για να συνειδητοποιήσει ότι το μίσος φέρνει μίσος; Πού ήταν ο κ. Κωνσταντινέας όταν οι αγέλες των «αγανακτισμένων», με τις οποίες ο ΣΥΡΙΖΑ συμμάχησε αδιακρίτως, κράδαιναν τις κρεμάλες στο Σύνταγμα και αλίμονο σε όποιον πολιτικό πέρναγε από μπροστά τους (ακόμα και η βουλευτής του ΚΚΕ Λιάνα Κανέλλη είχε πληρώσει το μένος τους έξω από τη Βουλή);

Και πού ήταν ο ΣΥΡΙΖΑ όταν το μίσος και η βία γινόταν ενδημικό φαινόμενο και παρά την τραγωδία στη Marfin ουδείς έδειχνε να συνετίζεται; Πότε ο βουλευτής Μεσσηνίας αλλά και ο επικεφαλής του κόμματος στο οποίο ανήκει, ο νυν πρωθυπουργός Αλέξης Τσίπρας, καταδίκασαν τις ύβρεις κατά πολιτικών αντιπάλων τους και  τις  κραυγές για «γερμανοτσολιάδες»;  Έδειξαν να συγκλονίζονται από την επίθεση στον βουλευτή της ΝΔ Κωστή Χατζηδάκη ή την «ομηρεία» του τότε υπουργού Ανδρέα Λοβέρδου στον Άλιμο;  Ή μήπως  σοκαρίστηκαν από την επίθεση στον Θεόδωρο Πάγκαλο όταν βρισκόταν με τη σύζυγό του σε ταβέρνα;  Και δεν εννοούμε φυσικά τις ανακοινώσεις καταδίκης των επιθέσεων οι οποίες εθιμικά εκδίδονται από τα κόμματα σε κάθε τέτοια περίπτωση, αλλά στην έμπρακτη καταδίκη του διχασμού που έμεινε μόνο στα λόγια (οσάκις υπήρχε) όπως και στην αλλαγή συμπεριφοράς που ουδέποτε συνέβη.   

Θα μπορούσε βέβαια να πει κάποιος ότι στην περίπτωση του κ. Κωνσταντινέα ισχύει το  «στερνή μου γνώση να σε είχα πρώτα» και ότι έστω και έτσι είναι ένδειξη μεταμέλειας. Σωστό, μεν, ως γενική παραδοχή,  αλλά απαραίτητη προϋπόθεση σε αυτή την περίπτωση είναι η συγγνώμη για την τοξική και διχαστική συμπεριφορά στον δημόσιο βίο,  η οποία  μέχρι στιγμής δεν υπάρχει ούτε από τον ΣΥΡΙΖΑ ούτε από  τον ίδιο τον βουλευτή του, παρότι έχει δίκιο όταν αναγνωρίζει με μεγάλη καθυστέρηση ότι το μίσος φέρνει μίσος.

Αλλά από μία κυβέρνηση που δεν έχει τολμήσει να εκφράσει ακόμη τη συγγνώμη της για τα 99 θύματα στο Μάτι, μάλλον μάταια θα περιμένει κάποιος να την εκφράσει απέναντι στους πολιτικούς της αντιπάλους…  

Του Αλέξη Διακόπουλου

adiakopoulos @star.gr                   
 

ΔΕΙΤΕ ΕΠΙΣΗΣ

Back to Top