Το "φιλί της ζωής" σε μία από τις πιο ιστορικές ελληνικές βιομηχανίες, την υποδηματοποιία Boxer Φειδάς, έδωσε το Πολυμελές Πρωτοδικείο Αθηνών.
Το δικαστήριο αύξησε τον χρόνο αποπληρωμής των οφειλών της εταιρείας προς τα ασφαλιστικά ταμεία στα 15 χρόνια, δίνοντας περίοδο χάριτος για την αποπληρωμή των δόσεων ως το 2020.
Με οδηγό το στρατηγικό πλάνο εξυγίανσης, η μακροβιότερη ελληνική εταιρεία παραγωγής υποδημάτων θα πάρει πολύτιμες οικονομικές και χρονικές ανάσες, για να μπορέσει να εξυγιανθεί και να επανέλθει στην κερδοφορία. Και, παράλληλα, να γλιτώσει η ελληνική οικονομία από άλλο ένα εφιαλτικό «λουκέτο» εν καιρώ κρίσης.
«Σύμφωνα με τις αποφάσεις των οικονομικών μας και σύμφωνα με την απόφαση που βγήκε μαζί με το business plan, πρέπει να αυξήσουμε το τζίρο μας 20% από το 2017 για να συνεχίσει να τρέχει η εταιρία μας και το δεύτερο αιώνα ζωής» δηλώνει στο star.gr η πρόεδρος της εταιρείας Μίνα Φειδά-Νταή.
Οι οφειλές της Boxer ανέρχονται σε 697.912,71 ευρώ προς τα ασφαλιστικά ταμεία (ΕΦΚΑ) και 3.357.616,46 προς την εφορία.
Θα αποπληρωθούν σε 180 μηνιαίες δόσεις (15 χρόνια), αρχής γενομένης από το 2020. Ειδικά για τις οφειλές που δημιουργήθηκαν ή θα δημιουργηθούν μετά την 1/5/2017, θα ρυθμίζονται σε 90 δόσεις
Όσον αφορά τους τόκους και τις προσαυξήσεις (περίπου 1,2 εκατομμύρια ευρώ προς ταμεία και εφορία), διαγράφηκαν με «σφραγίδα» δικαστηρίου.
* H πρόεδρος της εταιρείας, κυρία Μίνα Φειδά-Νταή
Το σχέδιο εξυγίανσης, το οποίο εγκρίθηκε από τις πιστώτριες τράπεζες (Τράπεζα Πειραιώς, Εθνική Τράπεζα, Eurobanκ, Alpha Bank και Κύπρου Χρηματοδοτικές Μισθώσεις ) προβλέπει ότι το 2019 η ιστορική βιομηχανία θα περάσει εκ νέου στην κερδοφορία. Ειδικότερα, προβλέπει ζημιές λίγο πάνω από 0,5 εκατομμύριο ευρώ για το 2018 και κέρδη περίπου 1,5 εκατομμύριο ευρώ για το 2019.
Σε αυτό, φυσικά, θα βοηθήσει και η επικοινωνιακή «επίθεση» που προβλέπεται να γίνει από την εταιρεία, παράλληλα με την ανανέωση της γκάμας των προϊόντων της.
«Η προσπάθεια όλων μας είναι πολύ μεγάλη και φαίνεται ότι τα καταφέρνουμε. Με μεράκι και πολύ δουλειά είμαστε πάντα συνεπείς στους πελάτες μας» επισημαίνει η κα Φειδά-Νταή, σημειώνοντας πως η εταιρεία είχε πάντα ένα «καμάρι»: τους πιστούς Έλληνες πελάτες, που πίνουν νερό στο «αθάνατο Boxer».
«Το 2019 συμπληρώνουμε το 100 χρόνια της εταιρίας μας από τον παππού Γιάννη Φειδά στην Καλαμάτα με τα μηχανήματα που έφερε από την Αμερική».
* Οι πρώτες ιστορικές δημιουργίες Boxer
Τα λόγια της προέδρου της Boxer στο star.gr βγάζουν ένα συναίσθημα που είναι δύσκολο να αποτυπωθεί γραπτώς.
Το παπούτσι που φόρεσαν παππούδες αλλά και εγγόνια, όχι μόνο έμεινε ελληνικό καθ’ όλη αυτή τη διάρκεια αλλά και παρέμεινε στην οικογένεια Φειδά. Γι’ αυτό και η ίδια η κα Φειδά-Νταή αποκαλεί την επιχειρήση, «παιδί» της. Τονίζει πως κάθε υπόδημα που κατασκευάζεται κρύβει έναν ερωτισμό, ο οποίος προέρχεται από την αγάπη και το μεράκι των τεχνιτών, που θυμίζει περασμένες δεκαετίες…
Η ίδια βρέθηκε στο τιμόνι της επιχείρησης το 1990. Κατάφερε να πιάσει ταβάνι το 2009, όταν ξεπέρασε τα 30 εκατομμύρια ευρώ ετησίως (σε τζίρο). Μάλιστα, το 2010 εγκαινίασε και το τρίτο εργοστάσιο της εταιρείας, ένα πραγματικό στολίδι υπερσύγχρονης τεχνολογίας.
* Οι τεχνίτες παράγουν με τρόπο... «ερωτικό» το κάθε παπούτσι, λέει η πρόεδρος της εταιρείας, Μίνα Φειδά-Νταή
Μετά, όμως, ξέσπασε η κρίση που σάρωσε την ελληνική οικονομία. Οι πωλήσεις μέσα σε 5 χρόνια μειώθηκαν κατά περίπου 70%.
Η ιστορία της εταιρείας είναι συνυφασμένη – μοιραία – με την ελληνική ιστορία.
Οι δύσκολες πρώτες δύο δεκαετίες (1920 και 1930) είχαν ήδη δώσει καλό όνομα στα παπούτσια του Γιάννη, και εν συνεχεία του υιού Δημήτρη, Φειδά. Ωστόσο, ο Β’ Παγκόσμιος Πόλεμος γκρέμισε τα πάντα. Εκτός από τα όνειρα. Και έτσι η εταιρεία αναγεννήθηκε στην Αθήνα, ανοίγοντας την πρώτη βιοτεχνία στην περιοχή του Ψυρρή, που ήταν «στέκι» όλων των βιοτεχνιών της εποχής.
To 1961 δημιουργήθηκε το πρώτο εργοστάσιο στη Λαμπρινή (Άνω Πατήσια). Γρήγορα άρχισαν οι εξαγωγές και πλέον τα παπούτσια Φειδάς είχαν γίνει brand name, την εποχή που ακόμη δεν γνωρίζαμε τον όρο.
Το 1974 χτίστηκε και το δεύτερο εργοστάσιο, στις Αχαρνές, για να ανταποκριθεί η εταιρεία στη διαρκώς αυξανόμενη ζήτηση. Τότε ήταν που ήρθαν και οι μεγάλες εξαγωγές, κυρίως στη Γερμανία, Ρωσία και Αγγλία, κάνοντας την εταιρεία τη μεγαλύτερη παραγωγική βιομηχανία του κλάδου.
Η πορεία προς την επιτυχία συνεχίστηκε και οδήγησε και σε τρίτο εργοστάσιο, το οποίο εγκαινιάστηκε το 2010 στη Βιομηχανική Περιοχή Αχαρνών. Με δυνατότητα παραγωγής 8.500 την ημέρα, πλέον ο στόχος ήταν η επέκταση στις αγορές του εξωτερικού.
* Το τρίτο και υπερσύγχρονο εργοστάσιο της εταιρείας
Ωστόσο, η χρονική συγκυρία ήταν καταστροφική: ο τραπεζικός δανεισμός για τη δημιουργία του εργοστασίου, συνέπεσε με την οικονομική δυσπραγία της κρίσης.
Οι πωλήσεις άρχισαν να πέφτουν, τα αμφιβόλου ποιότητας αλλά φθηνά κινέζικα υποδήματα έκαναν δυναμική εισβολή και πολλοί προμηθευτές καθυστερούσαν ή σταμάτησαν τις πληρωμές για το εμπόρευμα. Την ίδια ώρα, η εφορία… «βαρούσε στο ψαχνό». Και κάπου εκεί ξεκίνησε ο εφιάλτης κάθε επιχειρηματία: ο κύκλος της αδυναμίας πληρωμών.
Η «μαγική» λέξη στο σχέδιο εξυγίανσης είναι – φυσικά – η κερδοφορία.
Η Boxer καλείται να αναπτύξει νέες στρατηγικές marketing, αλλά και να δημιουργήσει γκάμα προϊόντων που θα διευρύνει το target group των πελατών της.
Το πλάνο προβλέπει παρεμβάσεις για μείωση του κόστους παραγωγής χωρίς μείωση της ποιότητας, που είναι το σήμα κατατεθέν της εταιρείας από ιδρύσεως, αλλά και μείωση του τελικού κόστους του προϊόντος, για να είναι πιο ανταγωνιστικό.
Η επαναφορά στην κερδοφορία, που προβλέπεται να γίνει από το 2019, συνοδεύεται και από έναν φιλόδοξο στόχο: να αγγίξουν τα 12 εκατομμύρια ευρώ τα κέρδη της εταιρείας σε μία δεκαετία, δηλαδή το 2029.
«Χώρα χωρίς παραγωγή δεν μπορεί να επιβιώσει» λέει με νόημα η κυρία Μίνα Φειδά-Νταή, κοιτάζοντας το μέλλον με αισιοδοξία. Όχι από το παράθυρο του γραφείου που κοιτά έξω, αλλά από το παράθυρο που «βλέπει» στη γραμμή παραγωγής...
Πέτρος Κατσαβριάς
Στο βίντεο βλέπετε το σποτ της εταιρείας το 2011 με τίτλο «Οι 220 καλλιτέχνες της Boxer». Εστιάζει στους εργαζόμενους της εταιρείας, οι οποίοι αποτελούν το μεγαλύτερο asset της, όπως λένε τα διευθυντικά στελέχη.
