Πολύ ενδιαφέροντα και μάλιστα υποχρεωτικά μαθήματα με θέμα τη «σεξουαλική συναίνεση» ετοιμάζεται να διοργανώσει το πανεπιστήμιο του Cambridge για φοιτητές και φοιτήτριες, προκειμένου να περιοριστεί η σεξουαλική βία.
«Είμαι 16 και συνειδητοποίησα την έννοια της σεξουαλικής συναίνεσης μόλις φέτος», λέει στη Guardian η μαθήτρια Άμπιγκεϊλ Μπίμις.
Σύμφωνα με πληροφορίες, η ένταση γύρω από τη σεξουαλική βία, τον μισογυμνισμό και το θέμα της συναίνεσης έχει αυξηθεί στις πανεπιστημιουπόλεις στο Ηνωμένο Βασίλειο και στις ΗΠΑ κατά τη διάρκεια του προηγούμενου έτους.
Όπως αναφέρει η βρετανική εφημερίδα, μια πρόσφατη έρευνα σε πάνω από 2.100 φοιτητές στο Cambridge διαπίστωσε ότι σχεδόν οι μισοί είχαν υποστεί σεξουαλική παρενόχληση διαφόρων μορφών (χειρονομίες, σεξουαλικά πειράγματα, κ.ο.κ) κατά τη διάρκεια της φοίτησής τους στο πανεπιστήμιο και ότι πάνω από 100 είχαν υποστεί «σοβαρή απόπειρα σεξουαλικής επίθεσης».
Μια παρόμοια έρευνα σε 700 φοιτητές στο Πανεπιστήμιο του York, διαπίστωσε ότι σχεδόν το 1/3 έχουν υποστεί σεξουαλική παρενόχληση.
Στην Αμερική, ο Λευκός Οίκος δήλωσε ότι μια στις πέντε φοιτήτριες έχουν δεχτεί επίθεση.
«Σχεδόν κάθε γυναίκα που ξέρω έχει βιώσει κάποιο είδος μη συναινετικής επαφής», αναφέρει η Elli Wilson, μια 19χρονη φοιτήτρια και μέλος της ομάδας σεξουαλικής διαπαιδαγώγησης «Sexpression», η οποία συνεργάζεται με νέους και φοιτητές.
Έτσι, τα ��ργαστήρια δημιουργήθηκαν από την υπεύθυνη του Πανεπιστημίου του Cambridge Lauren Steele και θα περιλαμβάνουν συζήτηση αναφορικά με τον ορισμό της συναίνεσης και θα στοχεύουν στη διάλυση μύθων που σχετίζονται με τη σεξουαλική παρενόχληση.
Ερωτήματα προς συζήτηση θα είναι τα εξής:
Τη στιγμή που ένας άνδρας διεγείρεται σεξουαλικά, είναι «αναγκασμένος» να κάνει σεξ; Οι βιαστές είναι άνδρες που κρύβονται στους θάμνους ή σε σκοτεινά σοκάκια; Οι γυναίκες συχνά κατηγορούν ψευδώς τους άνδρες για σεξουαλική επίθεση ή βιασμό;
«Η κουλτούρα του βιασμού που μας περιβάλλει πείθει τους ανθρώπους ότι υπάρχουν θολές γραμμές και ότι τα όρια δεν είναι σαφή», αναφέρει η Steele και προσθέτει:
«Διοργανώνοντας ένα ��ργαστήριο με θέμα τη συναίνεση δεν ξεκινάμε μια καμπάνια κηρύγματος αλλά προσπαθούμε να εμπλέξουμε τους ανθρώπους στη συζήτηση μέσα από μια θετική προσέγγιση του προβλήματος με στόχο την αντιμετώπισή του».
