Μαραθώνια είναι η απολογία του Μπάμπη Αναγνωστόπουλου για τη δολοφονία της Καρολάιν.
Ο καθ' ομολογίαν γυναικοκτόνος νωρίτερα περιέγραψε στο δικαστήριο τον τελευταίο καβγά που είχε με την 20χρονη σύζυγό του το βράδυ της 11ης Μαΐου του 2021, λίγο πριν την πνίξει.
Υποστήριξε πως πριν τη δολοφονία προηγήθηκε μία «έκρηξη θυμού» της Καρολάιν, κατά την οποία παραλίγο να βλάψει το μωρό τους. Εκείνος δηλώνει πως τον «διέλυσε» το περιστατικό και το μόνο που ήθελε ήταν «μία συγγνώμη». Στη συνέχεια, ο Μπάμπης Αναγνωστόπουλος περιγράφει τη στιγμή της δολοφονίας, λέγοντας πως όταν έπνιξε τη σύζυγό του η πρώτη του σκέψη ήταν πως «λιποθύμησε». Κατά τα λεγόμενά του, όταν συνειδητοποίησε τι έχει κάνει ακολούθησαν στιγμές χάους όπου έκλαιγε και τραβούσε τα μαλλιά του.
«Η Καρολάιν με χτυπούσε» - Προκλητικός ο Μπάμπης στην απολογία του
«Την τρίτη φορά άφησα την μπέμπα δίπλα της, ώστε να πάω κι εγώ από την άλλη πλευρά του κρεβατιού να ξαπλώσω. Κοιμόταν ή λαγοκοιμόταν.
Είχε 1μιση ώρα ύπνου και δε με ένοιαζε καν εμένα να κοιμηθώ αρκετές ώρες, όσο να κοιμηθεί η μικρή στο κρεβάτι της.
Ξύπνησε έντονα πολύ [η Καρολαιν] εξοργισμένη, πράγμα που δεν περίμενα βάσει της ώρας. Συνήθως είχε ηρεμήσει. Αλλά δεν είχα κι εγώ άλλο περιθώριο έπρεπε να ανέβω. Την εξόργισε γιατί έκανα ότι μου είπε να μην κάνω.
Παρότι άφησα τη μικρή στη θέση που κοιμόταν πάντα. Άρχισε να φωνάζει δυνατά, ξύπνησε τη μικρή. Τις βρισιές σαν λέξεις δεν τις έχω πει πουθενά, δεν έχουν σημασία. Στην ψυχολογία μου είχαν σημασία, αλλά σε εμένα έχετε καταλάβει ότι δεν μπορώ να πω κάτι άσχημο για την Καρολαιν.
Πάνω στην έξαρση της, στην ένταση της στιγμής, από τις φωνές… κράτησε όχι πάνω από 5 λεπτά. Απ’ όταν κάθισα μέχρι να φύγω ήταν λιγότερο από 5’. Αυτό που μπορώ να φανταστώ για την άνοδο των παλμών κατά τις 1μιση είναι ότι αφού έκανε μια κίνηση που πήγε να χτυπήσει άθελα της τη μικρή.
Αναφωνεί “τι θες κι εσύ” στη μικρή, την απώθησε (όχι με χτύπημα). Το επεισόδιο με διέλυσε. Ήταν η πρώτη φορά που οι εκρήξεις αυτές που είχα κάπως αποδεχτεί, ότι είναι κάτι που πρέπει να διαχειριστούμε, ότι υπάρχουν. Ήταν η πρώτη φορά που μια τέτοια έκρηξη, να μου επιτραπεί η πιο λαϊκή έκφραση που μπορώ να σκεφτώ, πήρε η μπάλα και τη μικρή.
Μιλάμε για έναν άνθρωπο που είναι μια υπέροχη μητέρα, που η κόρη της ήταν η ζωή της. Σκεφτόμουν ότι σε μια έκρηξη έκανε άθελα της κακό στο παιδί. Είδα τη μικρή σε έναν υποτυπώδη κίνδυνο, ακόμα κι αν δε χτύπησε. Με διέλυσε.
Δεν μπορώ να προβλέψω εκείνη τη στιγμή την επόμενη κίνηση της.
Με βλέπετε διστακτικό, γιατί πραγματικά είναι δύο διαφορετικά πράγματα μέσα μου. Μέσα μου είναι πλήρως διαχωρισμένα τα δύο κομμάτια: ο άνθρωπος και η στιγμή της έκρηξης. Στη στιγμή της έκρηξης είδα άθελά της να κάνει μια κίνηση προς τη μικρή και να τη βλάψει.
Η μόνη ερώτηση που έκανα ήταν ''κατάλαβες τι έκανες, χτύπησες τη μικρή;''
Ήταν μεγάλο λάθος να ξανανέβω. Το μόνο που ήθελα να ακούσω ,αλλά το ζήτησα πολύ νωρίς είναι ένα ''δεν το εννοούσα”, μία “συγγνώμη”, αλλά πιθανότατα το ζήτησα πολύ γρήγορα.
Καταλαβαίνετε ότι δεν ήταν κόρη μου, αλλά σε κάποια κομμάτια είτε από αγάπη, είτε… έπρεπε να την αντιμετωπίσω με σεβασμό και αγάπη, κι ας έχει κάνει κάτι άσχημο. Δεν το λέω για να δικαιολογήσω τον εαυτό μου», κατέθεσε ο Μπάμπης Ανγνωστόπουλος.
Έδρα: Σας ζήτησε τη συγγνώμη;
Μ.Α: «Όχι. Μου είπε “φύγε”. Κατεβαίνω στο σαλόνι, όπου είμαι στις 2 το βράδυ, με τη μικρή αγκαλιά να είναι πολύ μακριά από το να κοιμηθεί στο κρεβάτι της πλέον.
Έκανα περα-δωθε στο σαλόνι για να κοιμηθεί η μικρούλα. Σκέφτομαι με τον εαυτό μου αυτό που συνέβη, αυτό που θα κάνω και ότι πρέπει να το λύσουμε αυτό. Καταλαβαίνω ότι πρέπει να ξυπνήσω το πρωί, να δούμε τι θα κάνουμε με τη μικρή, θα έπρεπε να πάρω έναν συνάδελφο στις 3 το πρωί, αυτό έπρεπε να έχω κάνει τελικά… Ή θα περιμένω να πάει 5-6 το πρωί να πάρω έναν συνάδελφο να αλλάξει το ρεπό του να κάνει την πτήση.
Το είχα ανάγκη να λήξει αυτό. Στο άνοιγμα της πόρτας δεν αντέδρασε. Κατάλαβε ότι ήμουν εκεί όταν έκατσα αρχικά δίπλα της. Έτσι όπως κοιτάμε το κρεβάτι στη δεξιά πλευρά. Και μετά ξάπλωσα δίπλα. Ήθελα ένα συγγνώμη και να λήξει αυτό. Συγγνώμη για την αντίδραση προς τη μικρούλα, μόνο αυτό».
«Η πρώτη μου σκέψη ήταν ότι λιποθύμησε»
Η περιγραφή του Μπάμπη Αναγνωστόπουλου για τη στιγμή που δολοφόνησε τη σύζυγό του με το μαξιλάρι είναι ανατριχιαστική. Ο ίδιος, ενώπιον του Δικαστηρίου, υποστήριξε πως η πρώτη του σκέψη ήταν πως η Καρολάιν λιποθύμησε. Όταν κατάλαβε ότι η γυναίκα του πέθανε από τα χέρια του λέει πως άρχισε να «κλαίει, να τραβάει τα μαλλιά του και να είναι σε πλήρη διάλυση».
«Πόσες φορές να πω συγγνώμη;» - Με λυγμούς ξεκίνησε ο Μπάμπης την απολογία
«Ανέβηκα πάνω της για να μη μπορεί με ευκολία να με χτυπήσει. Της έλεγα «σε παρακαλώ ηρέμησε, χτύπησες το παιδί». Μετά από αυτό το χάος. Την πίεσα με το πρόσωπο στο μαξιλάρι. Πήγαινε να μου φωνάξει. Στα πρώτα δευτερόλεπτα, το κεφάλι της δεν είναι προς το στρώμα. Έλεγε «σήκω, παράτα με, φύγε». Δε θέλω να πω χειρότερα. Κάποιες από τις κοινές βρισιές. Μετά, πήρα το μαξιλάρι μου και το χρησιμοποίησα πάνω στο κεφάλι της. Δεν υπήρχε σκοπός εκείνη τη στιγμή. Δεν υπήρχε λογική. Μέσα στο μυαλό μου εκείνη την ώρα… δε μπορώ ακόμα να το εξηγήσω», ανέφερε.
Π: Έγινε κάτι που σας ανέβασε την ένταση;
Μ: Η αντίδραση της.
Π: Τι θα έπρεπε να κάνει;
Μ: Καλά έκανε. Εγώ περιγράφω τι έγινε. Ήταν τόσο θολωμένο το μυαλό μου. Με ρωτάτε τι προσπαθούσα να επιτύχω πιέζοντας το κεφάλι της γυναικας μου με το μαξιλάρι και λέγοντας «μη ξαναχτυπήσεις τη μικρή».
Π: Δεν καταλαβαίνατε τι θα προκαλέσετε με το μαξιλάρι; Αναφερθήκατε σε ένα πλάσμα που λατρεύατε σα να είναι παρούσα.
Μ: Ακόμα τη λατρεύω. Ψάχνω να βρω λογική σε ένα σημείο που δεν υπάρχει.
Π: Εκείνη τη στιγμή δε σκεφτήκατε τον έρωτα σας για την κοπέλα; Δεν είχατε περίστροφο. Είναι η γυναίκα των ονείρων σας.
Μ: Δε σκέφτηκα κάτι με καθαρό μυαλό. Είχα μια έκρηξη χωρίς λογική.
Π: Εσείς θεωρείτε ότι αυτά που μας είπατε είναι τόσο σοβαρά και τόσο σπουδαία για να οδηγηθεί ένας άνθρωπος στο έγκλημα;
Μ: Αυτό που λέω, είναι αυτό που έγινε.
Η πρόεδρος του δικαστηρίου με δεδομένο ότι ο κατηγορούμενος γνωρίζει και πρώτες βοήθειες τον ρώτησε πώς τελικά κατάλαβε ότι η γυναίκα του είναι νεκρή.
«Κατάλαβα ότι είναι νεκρή από τους σφυγμούς και από ότι ήταν ανοιχτά τα μάτια της. Είχε αιμάτωμα. Άρχισα να κλαίω. Να κινούμαι πάνω κάτω στο δωμάτιο. Ακολούθησαν χαοτικές στιγμές. Τραβάω τα μαλλιά μου. Κλαίω, περπατάω πάνω κάτω στο δωμάτιο. Είμαι σε πλήρη σύγχυση και διάλυση. Αυτό διαρκεί κάποια λεπτά. Η πρώτη κίνηση ήταν να κατέβω, τρέχοντας κάτω να δω ότι η μικρή κοιμάται καλά στον καναπέ. Είναι αδύνατο να συνειδητοποιήσω τι έχει συμβεί. Έτρεξα ξανά επάνω γιατί δε μπορούσα να συνειδητοποιήσω τι έγινε».
Έδρα: Είμαι σίγουρη ότι η εικόνα είναι τώρα μπροστά σας.
Μ.Α: Δεν είναι εύκολο...όπως είπατε. Είδα σφυγμούς και πριν από αυτό είδα ανοιχτά τα μάτια της. Άρχισα να κινούμαι πέρα δώθε στο δωμάτιο. Οι επόμενες στιγμές το ίδιο χαοτικές όπως αυτές με το μαξιλάρι. Τραβάω τα μαλλιά μου κλαίω, περπατάω , είμαι σε πλήρη διάλυση.... Λίγα λεπτά 2-3 ....
Το χάος διήρκησε πολύ. Η πρώτη κίνηση να κατέβω κάτω τρέχοντας να δω τι κάνει η μικρή που κοιμόταν. Αδύνατο να συνειδητοποιήσω τι συνέβη. Ξανανέβηκα πάνω. Αδύνατο να συνειδητοποιήσω τι συνέβη.
Στην ίδια κατάσταση ήμουν πολύ ώρα. Κατέβηκα στη μικρή και ανέβηκα. Πάλι το μόνο πράγμα που είχα στο μυαλό μου ήταν πώς άφησα να συμβεί αυτό το πράγμα. Δεν το χωράει το μυαλό μου. Κατεβαίνω πάλι στη μικρή και σκέφτομαι τι θα κάνει η μικρή....
Έδρα: Toν εαυτό σας δεν τον σκεφτήκατε;
Μ.Α: Ή στη φυλακή ή στο ψυχιατρείο. Όποιος έχει κάνει οποιοδήποτε έγκλημα είναι βέβαιο ότι θα καταλήξει, όπως είπατε κ εσείς, ή στη φυλακή ή ψυχιατρείο ... Μου ήταν αδύνατο να διαχειριστώ οτιδήποτε.
Ο Μπάμπης Αναγνωστόπουλος περιγράφει με λυγμούς το πώς ομολόγησε στον φόνο- « Η ζωή μου τελείωσε πριν από έναν χρόνο όταν έχασα την Καρολάιν»
Ο Μπάμπης Αναγνωστόπουλος συνέχισε την απολογία του λέγοντας πως κοιμάται κάθε μέρα με τη φωτογραφία της Καρολάιν. Η Πρόεδρος της Έδρας τον ρώτησε γιατί δεν ομολόγησε επί 37 ημέρες και εκείνος υποστήριξε ότι ήθελε να μεγαλώσει το παιδί του. Στο τέλος της απολογίας του δήλωσε με λυγμούς πως κάθε μέρα κοιμάται με μία φωτογραφία της Καρολάιν.
Μ. Αυτές τις μέρες που μνημονεύονται ξανά ότι «τους κορόιδευε επι 37 ημέρες». Οι 37 επόμενες ημέρες δεν ήταν λιγότερο βασανιστικές.
Π. Αν σας βασάνιζε θα έπρεπε να απευθυνθείτε στις αρχές και να πείτε την αλήθεια.
Μ. Επι 37 ημέρες δεν ήταν εύκολο να είμαι με ένα μωρό στην αγκαλιά που είναι όλη μου η ζωή όπως ήταν και η μητέρα του και που του τη στέρησα.
Π. Πιστέψατε ότι τα είχατε καταφέρει;
Μ. Ήξερα ότι αργά ή γρήγορα οι άνθρωποι του ανθρωποκτονιών θα βρουν την αλήθεια.
Π. Τότε γιατί δεν πήγατε να πείτε την αλήθεια;
Μ. Μέχρι τη στιγμή που έγινε το μνημόσυνο της Κάρολ αν ήθελα ψυχρά να φύγει αυτό το κομμάτι από πάνω μου θα μπορούσα να το κάνω. Θα μπορούσα να πάω στο αεροδρόμιο να πάρω δυο εισιτήρια και να φύγω.
Π. Δηλαδή παραμείνετε εδώ για να αντιμετωπίσετε τις συνέπειες των πράξεων σας;
Μ. Η αποφυγή των συνεπειών ήταν οι λάθος σπασμωδικές κινήσεις εκείνης της ημέρας. Είναι αδύνατο να συνειδητοποιήσω ότι δε θα την ξαναδώ. Δεν μπορούσα να το συνειδητοποιήσω. Το μόνο που μπορούσα ήταν να κρατάω αγκαλιά την κόρη μου και δε θα την αφήσω ποτέ.
Π. Άρα πιστεύατε ότι τα είχατε καταφέρει. Πιστεύατε ότι είχατε το ηθικό παράστημα να μεγαλώσετε αυτό το παιδί;
Μ. Εγώ μπορεί να είμαι διαλυμένος μέσα μου αλλά η μικρούλα δεν φταίει σε τίποτα. Το μόνο που μπορούσα να κάνω ήταν να καλύψω αυτό το δυσαναπλήρωτο κενό κάθε δευτερόλεπτο.
Π. Της αξίζει να την μεγαλώσει ο πατέρας που δολοφόνησε τη μητέρα της; Αυτό της αξίζει;
Μ. Της αξίζει να μεγαλώσει με ανθρώπους που την αγαπούν. Ο άνθρωπος που έχετε απέναντι σας κλαίει κάθε μέρα και κοιμάται με τη φωτογραφία του θύματος. Αυτό που περιγράφετε ως ελευθερία δεν ήταν ποτέ ελευθερία. Η ζωή μου τελείωσε πέρσι τέτοια μέρα. Όταν έχασα την Καρολάιν.
Η δίκη διεκόπη για λίγα λεπτά.
Ρεπορτάζ: Ανέστης Συμεωνίδης
Διαβάστε όλες τις ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο.
