Μπορεί στην Ελλάδα της κρίσης κάποιος να τολμήσει να κάνει μια start-up επιχείρηση και να πετύχει; Ποιες είναι οι δυσκολίες που αντιμετωπίζει ένας νέος επιχειρηματίας και πώς μπορούν αυτές να ξεπεραστούν;
Σε όλα αυτά τα ερωτήματα του star.gr, απαντά ο Σταύρος Μεσσήνης, ιδρυτής του the cube, ενός μοναδικού πόλου έλξης των start-up και της τεχνολογικής καινοτομίας. Ουσιαστικά πρόκειται για έναν από τους πλέον «πυκνοκατοικημένους» συνεργατικούς χώρους της Αθήνας, με έμφαση στη φιλοξενία τεχνολογικών εταιρειών και εκδηλώσεων.
Το κλίμα για κάποιον που θέλει να δοκιμάσει τη τύχη του στο επιχειρείν «δεν είναι αρνητικό αλλά επικρατεί μεγάλη ανασφάλεια», αναφέρει ο κύριος Μεσσήνης εξηγώντας τις μεγαλύτερες δυσκολίες που αντιμετωπίζει μια νεοφυή επιχείρηση. «Ένα σημαντικό πρόβλημα που μπορεί να κάνει κάποιον να διστάσει να υλοποιήσει την επιχειρηματική του ιδέα, είναι η αρνητική εικόνα που επικρατεί στο εξωτερικό προς τη χώρα μας. Δεν μας εμπιστεύονται και αυτό στην επιχειρηματικότητα είναι τροχοπέδη. Έπειτα, ο φόβος των φόρων, ότι με το καλημέρα έχω να πληρώσω εφορία, ΕΦΚΑ κλπ, είναι πρόβλημα. Βέβαια εδώ θα πρέπει να σημειωθεί ότι η φορολογία στην Ελλάδα δεν είναι χειρότερη από ότι είναι στη Γερμανία, στην Αγγλία, ή στην Κύπρο. Απλά στο εξωτερικό, δεν υπάρχουν αναδρομικοί φόροι! Επειδή δηλαδή δεν καλύψαμε την τρύπα βάζουμε αναδρομικό φόρο».
Ο ιδρυτής του the cube, σχολίασε επίσης και το ότι ο επιχειρηματίας θα επενδύσει σε μία χώρα όπου η φορολογία της είναι σταθερή και η Ελλάδα δυστυχώς πάσχει σε αυτό.
«Η αστάθεια των αποφάσεων λόγω έλλειψης μακροχρόνιας στρατηγικής είναι μεγάλο πρόβλημα στην Ελλάδα. Ένας επιχειρηματίας έχει κάνει ένα business plan με έξοδα χ, με φορολογία χ, με υπηρεσίες χ, με ΙΚΑ, ΕΦΚΑ χ και μεθαύριο του αλλάζουν τη φορολογία και του πάνε τα έξοδα στο χ συν δύο», σημειώνει στο star.gr.
Στη συνέχεια, σχολιάζοντας μια Κοινή υπουργική Απόφαση που δημοσιεύτηκε στην Εφημερίδα της Κυβέρνησης (ΦΕΚ Β' 2351/ 11.07.2017) και η οποία αποτελεί ένα ακόμη σημαντικό θεσμικό εργαλείο για την στήριξη καινοτόμων επιχειρήσεων μέσω της φοροαπαλλαγής που παρέχεται για δαπάνες ερευνητικού εξοπλισμού και επιστημονικών οργάνων, υπογραμμίζει:
«Βεβαίως και πρόκειται για κάτι πάρα πολύ θετικό. Το θέμα όμως είναι να δούμε πόσο θα “απορροφηθεί”. Αν δηλαδή το κέρδος που θα έχω από την φοροελάφρυνση είναι λιγότερο του κόστους του χρόνου που θα σπαταλήσω για να την αποκτήσω (εννοεί την φοροαπαλλαγή). Η γραφειοκρατία λοιπόν και η πολυπλοκότητα πραγμάτων που σχεδιάζονται είναι μάστιγα στη χώρα μας. Αρνητικό είναι όμως και το ότι τα δικαστήρια κωλυσιεργούν. Όταν για παράδειγμα, έρχομαι σε αντιδικία με ένα πελάτη, συνεργάτη ή προμηθευτή και έχω ένα συμβόλαιο και πρέπει να διεκδικήσω την πληρωμή μου, μια δικαστική απόφαση μπορεί να αργήσει να βγει 3, 8 έως και 12 χρόνια».
Θετικό αντίβαρο σε όλα αυτά, όπως αναφέρει ο κύριος Μεσσήνης, είναι οι πολλές ωραίες και καινοτόμες ιδέες που έχουν Έλληνες επιχειρηματίες καθώς επίσης και το γεγονός ότι το δίκτυο μεταξύ των start up επιχειρήσεων είναι πολύ ισχυρό.
Τέλος τονίζει πως υπάρχει χώρος στην Ελλάδα και για άλλες επιχειρηματικές ιδέες που έχουν να κάνουν με την επιστημονική και τεχνολογική έρευνα.
