Ο πρώτος μήνας της άνοιξης έφτασε και όλα… μοιάζουν καλοκαίρι, ή θα θέλαμε τουλάχιστον!
Παρόλο που η εαρινή ισημερία είναι κάθε χρόνο γύρω στις 21 Μαρτίου (φέτος στις 20 Μαρτίου) και τότε είναι η επίσημη μέρα υποδοχής της άνοιξης, είθισται με την είσοδό στον μήνα Μάρτη να αλλάζουμε διάθεση και να προετοιμαζόμαστε να αφήσουμε πίσω μας τον ψυχρό χειμώνα.
Όμως το σημείο κατατεθέν του Μάρτη, εκτός από τις πολλές λαϊκές παροιμίες είναι το ερυθρόλευκο βραχιόλι από κλωστή, που συνηθίζουν να φορούν στο χέρι τους καθόλη τη διάρκεια του μήνα.
Τι συμβολίζει η παράδοση με το «μαρτάκι»;
Ο Μάρτης ή Μαρτιά είναι ένα παμπάλαιο έθιμο, με βαλκανική διασπορά. Πιστεύεται ότι έχει τις ρίζες του στην Αρχαία Ελλάδα και συγκεκριμένα στα Ελευσίνια Μυστήρια, όπου οι μύστες (οι εκπρόσωποι των Θεών) έδεναν μια κλωστή, την Κρόκη στο δεξί τους χέρι και το αριστερό τους πόδι.
Σύμφωνα με το έθιμο, την 1η του Μάρτη, οι μητέρες φορούν στον καρπό του χεριού των παιδιών τους ένα βραχιολάκι, φτιαγμένο από στριμμένη άσπρη και κόκκινη κλωστή, τον Μάρτη ή Μαρτιά, για να τα προστατεύει από τον πρώτο ήλιο της Άνοιξης, που είναι ιδιαίτερα βλαβερός, σύμφωνα με τις λαϊκές δοξασίες. Ο «Μάρτης» προφυλάσσει επίσης, πως πιστεύεται, από τα κουνούπια και τους ψύλλους και ακόμα απομακρύνει τις αρρώστιες και άλλα κακά.
Τον φτιάχνουν την τελευταία μέρα του Φλεβάρη και τον φορούν την πρώτη μέρα του Μάρτη, πριν βγουν από το σπίτι. Σε μερικές περιοχές ο Μάρτης φοριέται στο μεγάλο δάχτυλο του ποδιού σαν δαχτυλίδι για να μη σκοντάφτει ο κάτοχός του.
Το βραχιολάκι αυτό το βγάζουν από το χέρι τους στο τέλος του μήνα ή το αφήνουν πάνω στις τριανταφυλλιές όταν δουν το πρώτο χελιδόνι, για να το πάρουν τα πουλιά και να χτίσουν τη φωλιά τους ή κάποιοι άλλοι το καίνε με το αναστάσιμο φως του Πάσχα.
Η Χριστιανική Εκκλησία δια του Ιωάννου του Χρυσοστόμου θεωρεί το έθιμο ειδωλολατρικό ήδη από το 5ο αιώνα.
