Το σημαντικό θέμα της αντιμετώπισης του χρέους, ως αναγκαίο όρο για την ανάπτυξη έθεσε στη σύνοδο κορυφής των Ηνωμένων Εθνών, στη Νέα Υόρκη ο πρωθυπουργός Αλέξης Τσίπρας.
Ο πρωθυπουργός, ο οποίος βρίσκεται στις ΗΠΑ από το Σάββατο, επικαλέστηκε ευθέως την «εμπειρία στην Ελλάδα» που «θα μπορούσε να είναι διδακτική».
Ο Αλέξης Τσίπρας υποστήριξε ότι «δεν μπορούμε να μιλάμε ουσιαστικά για βοήθεια στις αναπτυσσόμενες χώρες ή δάνεια στις ανεπτυγμένες, εκτός αν αντιμετωπίσουμε το ζήτημα του Χρέους σαν μια διεθνή πρόκληση, στο επίκεντρο του παγκόσμιου χρηματοπιστωτικού μας συστήματος. Σε όλα τα φόρα, συμπεριλαμβανομένου και αυτού εδώ, θα πρέπει να μιλήσουμε για το πώς η αναδιάρθρωση ή αναδιαμόρφωσή του, μπορεί να συνδεθεί με την ανάπτυξη».
Ο κ. Τσίπρας έθεσε εξ αρχής το ερώτημα «πώς μπορούμε να διασφαλίσουμε ότι τα επόμενα δεκαπέντε χρόνια δεν θα επαναλάβουμε τα ίδια λάθη με τα προηγούμενα δεκαπέντε, ή τα δεκαπέντε πριν από αυτά; Γιατί συμβαίνει τα τε��ευταία 30 και πλέον χρόνια, να μιλάμε όλο και περισσότερο για τη βιώσιμη ανάπτυξη και την εξάλειψη της φτώχειας, και ακόμη οι προκλήσεις σε επίπεδο ασφάλειας, οικονομίας, κοινωνίας και περιβάλλοντος που αντιμετωπίζουμε σε παγκόσμιο και σε περιφερειακό επίπεδο, να παραμείνουν ίδιες, ή να επιδεινώνονται ακόμα περισσότερο;».
Μάλιστα έδωσε σαν παράδειγμα την Ελλάδα, η οποία είναι, κατά την άποψή του, «στο επίκεντρο των τριών επικαλυπτόμενων κρίσεων»:
1. Μιας οικονομικής κρίσης που δημιουργείται από μια οικονομική πολιτική, η οποία έχει οδηγήσε�� σε μείωση 25% του ΑΕΠ μας και με σοβαρές κοινωνικές συνέπειες.
2. Μιας κρίσης ασφάλειας, λόγω της αυξανόμενης αστάθειας γύρω από την Ελλάδα, στη Βόρεια Αφρική, τη Μέση Ανατολή και τη Μαύρη Θάλασσα.
3. Και μιας προσφυγικής κρίσης, που εκδηλώνεται με την μαζική μετανάστευση εκατοντάδων χιλιάδων ανθρώπων, οι οποίοι αναζητούν μια καλύτερη ζωή στην Ευρώπη.
Ο πρωθυπουργός, ωστόσο, δεν δίστασε να πετάξει και τα καρφιά του τόσο για τη Γερμανία όσο και για τους δανειστές μας. Μίλησε για την αναδιάρθρωση του χρέους που έγινε στην περιπτώση της Γερμανίας μετά τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο και δεύτερον υπογράμμισε πως πρέπει μόνη της να αποφασίζει μία δημοκρατικά εκλεγμένη κυβέρνηση ποιους θα φορολογεί και ποιους όχι.
«Η ιστορική εμπειρία δείχνει ότι η αναδιάρθρωση του χρέους είναι αναγκαία για την ανάπτυξη, ακόμη και για τις ανεπτυγμένες χώρες, όπως συνέβη για τη Γερμανία το 1953.
Δεν μπορούμε να μιλάμε για εξάλειψη της φτώχειας και της ανεργίας, εκτός αν μπορούμε να συζητήσουμε για το πώς θα χτίσουμε ή θα βελτιώσουμε κράτη πρόνοιας αντί να τα καταστρέφουμε.
Πρέπει να απομακρυνθούμε από τη νεοφιλελεύθερη αντίληψη ότι οι αγορές είναι ο μοναδικός κατανεμητή�� πόρων στην οικονομία. Και δεν μπορούμε να μιλήσουμε για ένα σταθερό φορολογικό σύστημα στη βάση ενός παγκόσμιου χρηματοπιστωτικού συστήματος που ενθαρρύνει τους φορολογικούς παραδείσους και την δημιουργία off shore εταιρειών.
Ακριβώς με τον ίδιο τρόπο, δεν μπορούμε να μιλάμε για ένα σταθερό φορολογικό σύστημα, παρά μόνον εάν οι δημοκρατικά εκλεγμένες κυβερνήσεις διατηρούν το δικαίωμα να αποφασίζουν για αυτό».
Και επεσήμανε ότι «Μια βιώσιμη οικονομική ατζέντα μπορεί να θεμελιωθεί μόνο σε ένα οικονομικό, χρηματοπιστωτικό και πολιτικό περιβάλλον που ευνοεί την ανάπτυξη. Και η Ελλάδα, ως πυλ��νας σταθερότητας στην περιοχή της, θα προωθήσει με συνέπεια και θα υποστηρίξει όλες τις προσπάθειες για ένα τέτοιο παγκόσμιο και ευρωπαϊκό οικονομικό και χρηματοπιστωτικό σύστημα.
Ένα σύστημα που θα επιτρέψει στην Ατζέντα μας να ακμάσει μέσα στα επόμενα 15 χρόνια, αντί να ασφυκτιά, όπως έκανε τα τελευταία 30. Αυτό δεν θα είναι εύκολο.
Όπως είπε και ένας μεγάλος οικονομολόγος, «η δυσκολία δεν έγκειται τόσο στο να αναπτύξεις καινούριες ιδέες, όσο στο να ξεφύγεις από τις παλιές».
Διαβάστε όλες τις ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο.
