Νέος πρόεδρος στο Eurogroup: Τι σημαίνει η εκλογή Τσεντένο για την Ελλάδα

Τι μεταδίδει ο ανταποκριτής του STAR στις Βρυξέλλες

Τι σημαίνει η εκλογή Τσεντένο για την Ελλάδα

Από χθες η κατανόηση που υπάρχει στις Βρυξέλλες για την ελληνική κυβέρνηση είναι πως, έχοντας ολοκληρώσει την συμφωνία σε επίπεδο προσωπικού για την 3η αξιολόγηση, κατατάσσεται ανάμεσα σε όσους κατανοούν τη σοβαρότητα της κατάστασης και βαδίζει με αξιώσεις για την επιτυχή ολοκλήρωση του προγράμματος διάσωσης στις 20 Αυγούστου του 2018. 

Όπως είπε και ο Π.Μοσκοβισί, το επόμενο πρόγραμμα θα είναι ελληνικής εμπνεύσεως, θα είναι αναπτυξιακό πρόγραμμα και θα πιστοποιεί την ορθότητα της δημοσιονομικής και οικονομικής πολιτικής της χώρας στα μάτια των αγορών. Μέχρι τότε θα έχουν εκταμιευθεί άλλες δύο δόσεις (αυτή και μια ακόμα, 18 δις στο σύνολο), θα έχουν κλείσει προαπαιτούμενα, θα έχει ολοκληρωθεί και η τελική (4η) αξιολόγηση του προγράμματος και θα έχει εκτελεστεί και η 2η φάση της αναδιάρθρωσης του χρέους.

Η πρώτη φάση έκοψε από τη συνολική αξία του χρέους ως το 2060, 45 δις, ή 25 μονάδες του ΑΕΠ, όπως ανακοινώθηκε επισήμως - μια πειστική απάντηση σε όσους αμφισβητούσαν τη συμφωνία του Μαίου του 2016. Όλα τα παραπάνω θα πρέπει να τα “οδηγήσει” ένας νέος πρόεδρος της οροομάδας (με την Κομισιόν φυσικά να πιάνει το 2ο σετ χειριστήρια, στη φάση της εκπαίδευσής του).  

Τι σημαίνει η εκλογή Τσεντένο για την Ελλάδα

Η εκλογή του Μάριο Τσεντένο στο τιμόνι του Eurogroup δεν είναι ούτε “νίκη του Νότου”, ούτε φέρνει δημοσιονομική χαλάρωση στην Ευρωζώνη, την Ελλάδα, ή οπουδήποτε αλλού, με τον τρόπο που την εννοούν όσοι τα τελευταία εννέα χρόνια πιστεύουν ότι “η λιτότητα είναι επιταγή της ευρωζώνης, του ευρώ, ή της ΕΕ”. 

Η απόφαση για το χρέος δεν θα αλλάξει και οι στόχοι των πρωτογενών πλεονασμάτων δεν θα μειωθούν. 

Διαβάστε ακόμη: Ο Μάριο Σεντένο νέος πρόεδρος του Eurogroup!

Ο λόγος είναι διπλός. Αφενός η διαμάχη “λιτότητα - χαλάρωση” υπάρχει μόνο στις σελίδες των εφημερίδων και πουθενά αλλού. Αφετέρου ο Μάριο Τσεντένο είναι εδώ και καιρό η επιλογή του Ευρωπαϊκού Λαϊκού Κόμματος, της Γερμανίας και όλων των “κατά τον Τύπο σκληροπυρηνικών του ευρώ”. Επιπλέον υπάρχει και ένας τρίτος λόγος: Υπουργοί που έχουν περάσει στις χώρες τους τα δυσκολότερα τεστ, αναμένουν και από τους άλλους να κάνουν το ίδιο. Ως εκ τούτου η Πορτογαλία που βγήκε από το πρόγραμμα διάσωσης εγκαίρως και αποπληρώνει σήμερα το ΔΝΤ πρόωρα, δεν δέχεται και πολλά μαθήματα από τη χώρα που μέσα σε εννέα χρόνια επέστεψε στο μηδέν ήδη δύο φορές (εξ ου και τα 3 προγράμματα διάσωσης). 

Ευτυχώς για τον Μ.Τσεντένο και για την οικονομία της συζήτησης, η ελληνική κυβέρνηση δεν έχει αυτή τη στιγμή καμία πρόθεση να κάνει πειράματα και σκοπεύει να εφαρμόσει τη μόνη δοκιμασμένη και συμπεφωνημένη συνταγή: τη σταθερότητα. Συνεπώς οι θεωρητικές συζητήσεις και διαμάχες στο δίπολο “λιτότητα - χαλάρωση” θα παραμείνουν στο επίπεδο του Τύπου.

Και για να μη βιαστεί κανείς να πει ότι “η Ευρώπη τώρα περνάει στην χαλάρωση” γιατί “νίκησαν τα επιχειρήματα του Νότου”, καλό είναι να θυμηθεί κανείς ότι ο Νότος δεν είχε ποτέ τα ίδια επιχειρήματα με την Ελλάδα (ο Νότος - Ισπανία, Πορτογαλία - Κύπρος έκανε πολύ καλά τη δουλειά του). Επιπλέον συμβαίνει ακριβώς  το αντίθετο: “κέρδισαν τα επιχειρήματα του Βορρά”, δηλαδή, μετά από προσεκτική και έξυπνη προσαρμογή τα ελλείμματα στην ευρωζώνη είναι κάτω του 1,5% και το χρέος κοντά στο 91%, τα περιθώρια αυξάνονται, όλες οι χώρες έχουν ανάπτυξη, ως αποτέλεσμα των μεταρρυθμίσεων που συντελέστηκαν, η ανεργία είναι κάτω από τα επίπεδα του 2008 και η απασχόληση υψηλότερη από ποτέ (βλ στοιχεία eurostat.eu). 

Ο Μάριο Τσεντένο θα κληθεί τώρα να οδηγήσει περίπλοκες συζητήσεις με πολύ συγκεκριμένο ζητούμενο: πρώτα την ένωση των κεφαλαιαγορών, μετά την τραπεζική ένωση, μετά τη δημοσιονομική δυνατότητα της ευρωζώνης και τέλος τις μεταρρυθμίσεις στην ΟΝΕ με κοινό Υπουργό Οικονομικών (που θα είναι ταυτόχρονα και Επίτροπος) και δημοκρατικό καταλογισμό στα πλαίσια της κοινοτικής μεθόδου (δηλαδή σε κάποια σύνθεση του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου). 

Ο Μάριο Τσεντένο θα κριθεί από το αν μπορεί να χτίζει συναινέσεις, όχι από το αν θα επιτρέψει (λες και είναι στο χέρι του) τη χαλάρωση και τη δημοσιονομική εκτροπή. 

Βεβαίως στις Βρυξέλλες σχολιάζουν ότι αυτά τα παράλογα ερωτήματα υπάρχουν ακόμα στο δημόσιο διάλογο στην Ελλάδα διότι εννέα χρόνια τώρα, στην Ελλάδα ο πληθυσμός, με την ευθύνη του πολιτικού κόσμου δεν είδε ποτέ την ευθύνη της χώρας στα μάτια. Η Ελλάδα δεν είχε να διαλέξει ανάμεσα στη λιτότητα και την επέκταση, ή τη χαλάρωση (ή την ανάπτυξη κατ’ άλλους). Η Ελλάδα διέπραξε για 5 χρόνια στατιστική απάτη με την κυβέρνηση Καραμανλή, έκρυψε ελλείμματα που πήγαν σε αυξήσεις μισθών, εφάπαξ, συντάξεις 45άρηδων και 50άρηδων, σπατάλη και κακοδιαχείριση, στο υπόβαθρο μιας κλειστής οικονομίας με μαφιόζικου τύπου στεγανά, κλειστά επαγγέλματα και μια ανταγωνιστικότητα που διολίσθαινε με ρυθμό χιονοστιβάδας. 

Όλες αυτές οι παραδοχές αποτελούν σήμερα νόμο του κράτους μετά από πραγματικές έρευνες και δεν επιδέχονται αμφισβητήσεως, κυρίως από τους ηθικούς και φυσικούς αυτουργούς των διψήφιων πρωτογενών ελλειμμάτων. 

Και για αυτό καλό είναι να ακουστεί ως προειδοποίηση, η χθεσινή δήλωση Μοσκοβισί - Ντάισελμπλουμ, πως κάποια στιγμή θα γραφτεί ένα βιβλίο για την ελληνική κρίση, χωρίς όμως τις παράνοιες και τα ψέματα που κράτησαν την Ελλάδα πίσω 9 χρόνια. 

Βρυξέλλες, του Θάνου Αθανασίου

 

Διαβάστε όλες τις ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο.
Follow us:

ΔΕΙΤΕ ΕΠΙΣΗΣ

Back to Top