Σοκ προκαλούν οι μαρτυρίες μαθητών που επέζησαν του απίστευτου αιματοκυλίσματος σε σχολείο το οποίο λειτουργεί υπό την αιγίδα του στρατού στην πόλη Πεσαβάρ, στο Πακιστάν.
Όπως αναφέρθηκε και σε προηγούμενη ανάρτηση, έξι ισλαμιστές, φορώντας στολές αστυνομικών, εισήλθαν στο σχολείο και αμέσως ακολούθησαν πυροβολισμοί και εκρήξεις, ενώ οι αρχές περικύκλωσαν το κτήριο και απέκλεισαν την περιοχή. Τουλάχιστον 141 άνθρωποι είναι νεκροί, μεταξύ των οποίων 132 π��ιδιά. Οι τραυματίες είναι περισσότεροι από 182. Να σημειωθεί ότι πολλοί από τους μαθητές είναι παιδιά στρατιωτικών και πολιτικών υπαλλήλων του στρατού, ηλικίας από 16 ετών και κάτω.
Ένας από αυτούς είναι και ο Σάκρουκ Χαν, 16 ετών, ο οποίος μιλώντας στο γαλλικό πρακτορείο περιέγραψε τις δραματικές στιγμές που βίωσε.
Όπως αναφέρει παρακολουθούσε ένα μάθημα επαγγελματικού προσανατολισμού στο αμφιθέατρο του σχολείου του, όταν μία ομάδα Ταλιμπάν, με στρατιωτικές στολές, εισέβαλε σήμερα το πρωί.
«Κάποιος αμέσως μας φώναξε να ξαπλώσουμε στο πάτωμα και να κρυφτούμε κάτω από τα θρανία» δήλωσε ο Χαν προσθέτοντας ότι οι ένοπλοι φώναζαν «Αλλάχου Ακμπάρ» («Ο Αλλάχ είναι μεγάλος»), πριν ξεκινήσουν να πυροβολούν αδιακρίτως.
«Έπειτα ένας από τους Ταλιμπάν φώναξε: "υπάρχουν παιδιά κρυμμένα κάτω από τους πάγκους πηγαίνετε να τα βρείτε"» για να τα σκοτώσετε, αφηγείται ο έφηβος στο Γαλλικό Πρακτορείο.
Ο Χαν είπε ότι πονούσε πολύ όταν οι άνδρες τον πυροβόλησαν στα πόδια κάτω από το γόνατο και αποφάσισε να κάνει τον νεκρό.
«Δίπλωσα τη γραβάτα μου και την έβαλα στο στόμα μου για να μην ουρλιάξω», εξήγησε ο μικρός Χαν.
«Ο άνδρας με τις μαύρες μπότες έψαχνε για μαθητές και πυροβολούσε τα κορμιά τους. Παρέμεινα ξαπλωμένος και όσο μπορούσα κρατούσα κλειστά τα μάτια μου, περιμένοντας να με πυροβολήσει ξανά», τόνισ��.
«Το σώμα μου έτρεμε, αντίκρισα τον θάνατο από τόσο κοντά, δεν θα ξεχάσω ποτέ τις βαριές εκείνες μαύρες μπότες, ήταν σαν ο ίδιος ο θάνατος να με είχε βρει» συνεχίζει τρέμοντας.
Όταν έφυγαν, «εγώ παρέμεινα ξαπλωμένος στο πάτωμα για μερικά λεπτά. Έπειτα προσπάθησα να σηκωθώ όμως έπεσα και πάλι κάτω εξαιτίας των τραυμάτων μου» λέει ο Σάχρουκ, ενώ ο πατέρας του, ένας έμπορος, τον παρηγορεί.
«Όταν ανέκτησα τις αισθήσεις μου ήμουν ξαπλωμένος σε ένα κρεβάτι» στο νοσοκομείο Lady Reading, όπου το προσωπικό απευθύνει έκκληση στον πληθυσμό να δώσει επειγόντως αίμα με στόχο τη διάσωση των τραυματιών.
