Συγκινεί η Δέσποινα Βανδή: Το δημόσιο ευχαριστώ στη Χαρούλα Αλεξίου!

Το «ταξίδι» της τραγουδίστριας πίσω στον χρόνο

Τα σχόλια στο «Πρω1νό» για την απόοφαση της Χαρούλας Αλεξίου να σταματήσει το τραγούδι

Πριν από λίγες εβδομάδες, η Χαρούλα Αλεξίου γνωστοποίησε την απόφασή της να αποχαιρετήσει το τραγούδι, αφού όπως είπε: «Η φωνή μου δε με ακούει πια».

Ρίχνει αυλαία η Χαρούλα Αλεξίου – Αποχωρεί από το τραγούδι

Η εξομολόγηση της σπουδαίας τραγουδίστριας έκανε πολλούς που είχαν συνεργαστεί μαζί της ή απλά τη θαύμαζαν να στεναχωρηθούν αλλά και παράλληλα να συγκινηθούν.

Χαρούλα Αλεξίου

Όλα αυτά τα χρόνια που η Δέσποινα Βανδή βρίσκεται στον καλλιτεχνικό χώρο δεν έτυχε να συνεργαστεί μαζί της, αλλά θέλησε να την ευχαριστήσει και να την αποχαιρετήσει με ένα μήνυμα στον προσωπικό της λογαριασμό στο Instagram.

«Καβάλα 1979...
Στο σχολείο θυμάμαι να ζωγραφίζω AC/DC πάνω στο θρανίο και στις μαθητικές μου τσάντες!Ωστοσο κάθε φορά που πήγαινα στο σπιτι της αδελφής μου άκουγα τις δικές της μουσικές!
Ο πρώτος δίσκος με ελληνικά τραγούδια που κράτησα στα χέρια μου ήταν εκείνος της Χαρουλας και του Μανου Λοιζου! «Όλα σε θυμίζουν»...
Αν και δε με αφορούσε ιδιαιτερα το ελληνικό τραγούδι εκείνη την περιοδο, η φωνή αυτής της γυναίκας διείσδυε με έναν αδιευκρίνιστο τρόπο στην
παιδική ψυχή μου!
Θεσσαλονικη...
Στην επόμενη σκηνή θα σας πάω σε ένα κατάμεστο θέατρο στο θέατρο Δάσους!
Φοιτήτρια εγώ, ανυποψίαστη,θυμάμαι να φτάνω καθυστερημένα και να μπαίνω με βουρκωμένα ματια μόνο με το άκουσμα της φωνης της!
Η δικη μου φωνή πάλι εκείνη τη νύχτα έκλεισε καθώς ήμουν από κάτω και ούρλιαζα για το τραγούδι που θα θελα να ακούσω! «Την μπαλάντα της Ιφιγένειας»! Δεν το είπε ποτε!
Από εκείνη τη συναυλία δεν άργησα και πολύ να ξεκινησω το δικό μου ταξίδι!
Ούτε άργησε και η στιγμή που κατέβηκα στην Αθήνα!
Αθήνα 1995...
Τα πρώτα μου Χριστούγεννα με βρίσκουν σε ένα μικρό διαμέρισμα με ένα κρεβατι ,έναν καναπέ, ένα τραπέζι και..τον σκύλο μου!
Μόνη σε μια άγνωστη πόλη όπου και οι 2-3 άνθρωποι που γνώριζα ήταν με τις οικογένειες τους-μέρες που ήταν - και σε μια γειτονιά που ακόμα την περπατούσα για να τη μάθω...με πήρε το παράπονο «πανσέληνος» «σε ένα μινορακι»...
Τα χρονια περνούσαν και όσο κι αν απολάμβανα η και χανόμουν μέσα στη δίνη των όσων ζούσα για μένα η Χαρουλα Αλεξιου δεν ήταν ένα απλό σημείο αναφοράς για το πως πρέπει να ερμηνευεται το λαϊκό τραγουδι!Ήταν καταφύγιο!
Η φωνή της είχε μια θερμη που συνδεόταν με την ψυχή, μια θλίψη που είχε τις σωστές αποχρώσεις! Η χαρά ειπωνοταν με μια αληθινή εξωστρέφεια κι ο έρωτας με την υπόσχεση μιας μεγάλης αλήθειας και άλλοτε με ένα σαγηνευτικό παράπονο!
Η Χαρουλα Αλεξιου ερήμην της χρωμάτισε πολλές σελίδες της ζωής μου!
Δεν έτυχε ποτε να την γνωρίσω!
Και από συστολή δεν το επεδίωξα!
Ήθελα να την έχω μέσα μου όπως εγώ τη φανταζομουν από 10 χρονων...
2020 ακόμα Αθήνα...
Σε ευχαριστώ για όσα με εκανες και με κανεις να νιώθω χρονια τώρα...άθελα σου...και ηθελημένα μου!
Έτσι!
Γιατι ήθελα μια μέρα να στα πω...», έγραψε η Δέσποινα Βανδή.

 

 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 

Καβάλα 1979... Στο σχολείο θυμάμαι να ζωγραφίζω AC/DC πάνω στο θρανίο και στις μαθητικές μου τσάντες!Ωστοσο κάθε φορά που πήγαινα στο σπιτι της αδελφής μου άκουγα τις δικές της μουσικές! Ο πρώτος δίσκος με ελληνικά τραγούδια που κράτησα στα χέρια μου ήταν εκείνος της Χαρουλας και του Μανου Λοιζου! «Όλα σε θυμίζουν»... Αν και δε με αφορούσε ιδιαιτερα το ελληνικό τραγούδι εκείνη την περιοδο, η φωνή αυτής της γυναίκας διείσδυε με έναν αδιευκρίνιστο τρόπο στην παιδική ψυχή μου! Θεσσαλονικη... Στην επόμενη σκηνή θα σας πάω σε ένα κατάμεστο θέατρο στο θέατρο Δάσους! Φοιτήτρια εγώ, ανυποψίαστη,θυμάμαι να φτάνω καθυστερημένα και να μπαίνω με βουρκωμένα ματια μόνο με το άκουσμα της φωνης της! Η δικη μου φωνή πάλι εκείνη τη νύχτα έκλεισε καθώς ήμουν από κάτω και ούρλιαζα για το τραγούδι που θα θελα να ακούσω! «Την μπαλάντα της Ιφιγένειας»! Δεν το είπε ποτε! Από εκείνη τη συναυλία δεν άργησα και πολύ να ξεκινησω το δικό μου ταξίδι! Ούτε άργησε και η στιγμή που κατέβηκα στην Αθήνα! Αθήνα 1995... Τα πρώτα μου Χριστούγεννα με βρίσκουν σε ένα μικρό διαμέρισμα με ένα κρεβατι ,έναν καναπέ, ένα τραπέζι και..τον σκύλο μου! Μόνη σε μια άγνωστη πόλη όπου και οι 2-3 άνθρωποι που γνώριζα ήταν με τις οικογένειες τους-μέρες που ήταν - και σε μια γειτονιά που ακόμα την περπατούσα για να τη μάθω...με πήρε το παράπονο «πανσέληνος» «σε ένα μινορακι»... Τα χρονια περνούσαν και όσο κι αν απολάμβανα η και χανόμουν μέσα στη δίνη των όσων ζούσα για μένα η Χαρουλα Αλεξιου δεν ήταν ένα απλό σημείο αναφοράς για το πως πρέπει να ερμηνευεται το λαϊκό τραγουδι!Ήταν καταφύγιο! Η φωνή της είχε μια θερμη που συνδεόταν με την ψυχή, μια θλίψη που είχε τις σωστές αποχρώσεις! Η χαρά ειπωνοταν με μια αληθινή εξωστρέφεια κι ο έρωτας με την υπόσχεση μιας μεγάλης αλήθειας και άλλοτε με ένα σαγηνευτικό παράπονο! Η Χαρουλα Αλεξιου ερήμην της χρωμάτισε πολλές σελίδες της ζωής μου! Δεν έτυχε ποτε να την γνωρίσω! Και από συστολή δεν το επεδίωξα! Ήθελα να την έχω μέσα μου όπως εγώ τη φανταζομουν από 10 χρονων... 2020 ακόμα Αθήνα... Σε ευχαριστώ για όσα με εκανες και με κανεις να νιώθω χρονια τώρα...άθελα σου...και ηθελημένα μου! Έτσι! Γιατι ήθελα μια μέρα να στα πω...

A post shared by Despina Vandi (@desp1navandi) on

Διαβάστε όλα τα lifestyle νεα, για Celebrities και Media.
Follow us:

ΔΕΙΤΕ ΕΠΙΣΗΣ

Back to Top