Για τους λόγους που τον οδήγησαν να γράψει το πρώτο του βιβλίο με τίτλο «μακιγιαρισμένοι φόβοι» , τα προβλήματα που είχε στο παρελθόν, αλλά τις σκέψεις και τους φόβους του μίλησε ο Γρηγόρης Αρναούτογλου.
«Έγραψα ένα βιβλίο που θα κυκλοφορήσει σύντομα από τις εκδόσεις Ψυχογιός, λέγεται "Μακιγιαρισμένοι φόβοι" και είναι μια προσπάθεια να «ξεβάψω» τους φόβους μου από πάνω μου. Είναι ένα λεύκωμα βιωμάτων, αναζητήσεων και εκμυστηρεύσεων. Στην ουσία προσπαθώ να περιγράψω το τι πιστεύω για διάφορους φόβους που έχουνε μπει στη ζωή μας και έχουνε πάρει άλλες μορφές, επειδή δεν τολμάμε να τους αντιμετωπίσουμε στην πραγματική τους διάσταση. Η ανάγκη πίσω από τη δημιουργία του ήταν να λυτρωθώ από τους δικούς μου. Ανέκαθεν ήμουν φοβικός, σε κάθε περίοδο της ζωής μου απέναντι σε διαφορετικά πράγματα. Και αυτό με βοήθησε αφενός στο να δημιουργήσω, αλλά έπαιξε σίγουρα ρόλο σε περιόδους της ζωής μου, στο να μην μπορώ να ζήσω. Με φόβιζε το πόσο θα μπορούσα να ξεφύγω στα μονοπάτια του μυαλού μου. Ένα από τα πιο μεγάλα μου προβλήματα υπήρξε το ότι ήμουν ανηδονικός. Δεν ευχαριστιόμουν τίποτα, με την έννοια του ότι, αν ήθελα να αποκτήσω πάρα πολύ κάτι, από τη στιγμή που το αποκτούσα, σταματούσε για μένα να έχει αυτό το κάτι ενδιαφέρον και ένιωθα δυστυχισμένος και μαλ***ας που δεν μπορούσα να το απολαύσω. Νομίζω ότι αυτή η ιστορία σταμάτησε όταν με αγάπησα, γιατί τελικά δε με αγαπούσα για καιρό», δήλωσε και πρόσθεσε:
«Αποφάσισα, όσο με παίρνει, εσωτερικά να διατηρήσω τη χαρά της νιότης. Και να μην απαντάω πια σε δημοσιεύματα που με σχολιάζουν. Το έκανα στο παρελθόν, αλλά όλοι κάνουμε μαλ***ίες», ανέφερε στο Νitro.
Όπως αποκάλυψε ο Γρηγόρης, συνέβησαν δύο περιστατικά στη ζωή του τόσο έντονα, που θα μπορούσε να έχει αποσυρθεί από τα κοινά. «Σκέφτηκα να πήγαινα κάπου που θα βρω την επικοινωνία μου με αυτό στο οποίο πιστεύω. Δε θέλω να μπω στη διαδικασία να σου εξηγήσω την σχέση μου με το χριστιανισμό. Κάποτε προσπαθούσα να πείσω ανθρώπους και να τους εξηγήσω για ποιο λόγο πιστεύω και τι σημαίνει για μένα αυτό. Αλλά δεν έβγαζε πουθενά, νομίζω ότι περισσότερο κατάφερνα να εκνευρίσω τους συνομιλητές μου, έτσι αποφάσισα να μην το ξανακάνω. Είμαι πολύ αμαρτωλός για να κρίνω τους άλλους. Δε με απασχολεί το πώς επιλέγει να ζήσει ο καθένας. Αν εκεί που τρώω έρθει κάποιος να κάτσει δίπλα μου και είναι γυμνός, το πολύ πολύ να του πω, «δε βάζεις κάτι πάνω σου μην πουντιάσεις;», κατέληξε.
