«Πιστεύω ακράδαντα, ότι ο διαμελισμός των Γλυπτών του Παρθενώνα, είναι ένα πολιτιστικό τραύμα, που πρέπει να αποκατασταθεί πάση θυσία. Όλοι πρέπει να συμβάλλουμε σ’ αυτό. Κυρίως, οι Έλληνες…»,είπε μεταξύ άλλων η Ελένη Μπιρμπίλη μιλώντας στο star.gr.
Η συγγραφέας του παιδικού παραμυθιού «Η θλιμμένη Καρυάτιδα» (το οποίο μπορείτε να διεκδικήσετε μέσω ενός διαγωνισμού που θα πραγματοποιηθεί σε λίγες ημέρες στο star.gr) μας εξηγεί για ποιο λόγο αποφάσισε να γράψει ένα βιβλίο με θέμα την επιστροφή των Μαρμάρων του Παρθενώνα από το Βρετανικό Μουσείο στο Μουσείο της Ακρόπολης, το οποίο απευθύνεται σε μικρούς και μεγάλους.
Παράλληλα, η κ. Μπιρμπίλη περιέγραψε πως αισθάνθηκε όταν εκδόθηκε το πρώτο της βιβλίο, τι θα συμβούλευε κάποιον που θέλει να ασχοληθεί με την συγγραφή, αλλά και τα μελλοντικά της σχέδια.
Πως ξεκινήσατε να γράφετε το πρώτο σας βιβλίο;
Πρέπει να ομολογήσω, ότι, το πρώτο μου βιβλίο, δεν ήταν ακριβώς το πρώτο. Θέλω να πω, είχα ήδη γράψει μερικά διηγήματα και ένα μυθιστόρημα το οποίο δεν έχει εκδοθεί ακόμη κι ούτε είναι σίγουρο ότι θα εκδοθεί. Ξέρετε, στην τέχνη, παίζει ρόλο το απρόβλεπτο, το η δοκιμασία και κυρίως η επιμονή… Είναι χρήσιμο να περάσει καιρός, να ωριμάσουμε σαν άνθρωποι και να σιγουρευτούμε κάπως για το τι θέλουμε να κάνουμε. Όχι, βέβαια, ότι θα είμαστε εντελώς σίγουροι ποτέ. Αλίμονο αν ήμασταν, δηλαδή… Τι νόημα θα είχε η συνέχεια;
Υπάρχει κάποιο από τα βιβλία που έχετε γράψει που να σας επηρέασε περισσότερο στη ζωή σας;
Μάλλον η ζωή επηρεάζει την συγγραφή και όχι το αντίστροφο. Για να σας δώσω όμως μια απάντηση, έστω και σχετική, μέχρι σήμερα με έχει παιδέψει κι έχω πειραματιστεί ιδιαίτερα με το μυθιστόρημα Το Φθινόπωρο των θαυμάτων. Μια πολύπλοκη σάγκα που πραγματεύεται την αλήθεια...
Υπάρχει κάποιος Έλληνας ή ξένος συγγραφέας που θαυμάζετε ιδιαίτερα και έχει λειτουργήσει ως πρότυπο για εσάς;
Πολλοί. Ξεκινώντας από τον συμπατριώτη μου Νίκο Καζαντζάκη και φθάνοντας στην άλλη άκρη του Ωκεανού, με τον παμέγιστο Μπόρχες και τον εξίσου μεγάλο Γκαμπριέλ Γκαρσία Μάρκες. Κατά κάποιον τρόπο, αισθανόμουν πάντα μια εκλεκτική συγγένεια με τους λατινοαμερικάνους συγγραφείς. Ποιός ξέρει! Ίσως κάποιος μακρινός πρόγονος να ταξίδεψε μέχρις εκεί στο πέρασμα των αιώνων! Ποτέ δεν ξέρεις…
Θα θέλατε να μας περιγράψετε τα συναισθήματά σας όταν εκδόθηκε το πρώτο σας βιβλίο;
Α, δεν ξεχνιέται αυτό το γεγονός! Ήταν σαν να είχα γίνει μάνα γι άλλη μια φορά. Το λέω, επειδή είχα, πράγματι γίνει μητέρα ήδη… Απερίγραπτο συναίσθημα!
Πείτε μας ένα βιβλίο που που δεν έχετε γράψει εσείς και θα θέλατε να το είχατε γράψει;
Ο ξένος, του Αλμπέρ Καμύ! Τόσο συνοπτικό και ταυτόχρονα, τόσο μεγάλο έργο…
Μπορεί ένας συγγραφέας να ξεχωρίσει κάποιο από τα έργα του ως το ποιό αγαπημένο ή είναι όλα «παιδιά» του;
Είναι όλα τους παιδιά μου! Μιλώ για μένα φυσικά. Ωστόσο, ακόμη και στα παιδι�� μας, αναγνωρίζουμε σπουδαία μυστήρια, αν τα δημιουργούμε με αγάπη!
Έχει ξεκινήσει μια παγκόσμια κινητοποίηση για την επιστροφή των Μαρμάρων του Παρθενώνα από το Βρετανικό Μουσείο στο Μουσείο της Ακρόπολης, κάτι που όπως όλοι γνωρίζουμε ξεκίνησε από την Μελίνα Μερκούρη. Έσεις έχετε γράψει ένα παραμύθι με τίτλο: «Η θλιμμένη Καρυάτιδα». Θα μας πείτε λίγα πράγματα γι’ αυτό;
Πιστεύω ακράδαντα, ότι ο διαμελισμός των Γλυπτών του Παρθενώνα, είναι ένα πολιτιστικό τραύμα, που πρέπει να αποκατασταθεί πάση θυσία. Όλοι πρέπει να συμβάλλουμε σ’ αυτό. Κυρίως, οι Έλληνες…
Η δική μου συμβολή, αφορά στο να προσπαθήσω να γνωστοποιήσω στα παιδιά και τους νέους αυτή την αποτρόπαια πράξη του λόρδου Έλγιν, που έλαβε χώρα δυο αιώνες πριν, κάτω από περίεργες συνθήκες. Σκέφτηκα, ότι μιας και οι συμπατριώτες μου δεν είναι και πολύ φανατικοί αναγνώστες, ίσως αρέσκονταν στο να διαβάσουν τα γεγονότα δια μέσου της παραμυθίας. Έτσι κι αλλιώς, τα παραμύθια, είναι μια τρυφερή συμβολή στην εποχή της αθωότητας, η οποία μας ακολουθεί μέχρι το τέλος της ζωής μας. Έγραψα λοιπόν, ένα παραμύθι που απευθύνεται σε μικρούς και μεγάλους, το οποίο μιλάει για την κλεμμένη Καρυάτιδα, η οποία ζει ξενιτεμένη όλα αυτά τα χρόνια και περίλυπη, στο Βρετανικό Μουσείο. Της λείπουν οι αδερφές της και η πατρίδα της τόσο, που αποφασίζει να μαγέψει τους επισκέπτες του μουσείου, ακόμη και την ίδια τη Βασίλισσα, ώστε να τους υποχρεώσει να διαισθανθούν τη θλίψη της και να τη βοηθήσουν να επιστρέψει στην Ελλάδα. Ξαφνικά, λοιπόν, συμβαίνουν πράματα και θάματα, τα οποία, δεν πρόκειται, βέβαια, να αποκαλύψω σε μια συνέντευξη. Προτιμώ, να διαβάσετε το παραμύθι και να απολαύσετε την περιπέτεια της πανέμορφης μαρμάρινης Κόρης…
Τι θα συμβουλεύατε κάποιον που θα ηθελε να ασχοληθεί με την συγγραφή;
Γενικά, θεωρώ τον εαυτό μου ανίκανο για συμβουλές. Θα σας πω, όμως, τι είχε απαντήσει ο Μάρκες, όταν κάποιος φέρελπις συγγραφέας τον είχε ρωτήσει, αν μπορεί να γίνει συγγραφέας: «Θα ρωτήσεις τον εαυτό σου, αν μπορεί να ζήσει δίχως να γράφει, όπως θα ρωτούσες, αν μπορεί να ζήσει δίχως να κοιμάται, δίχως να τρώει, δίχως να μιλάει, δίχως να επικοινωνεί. Αυτός είναι που θα σου δώσει την απάντηση». Εγώ απλώς προσυπογράφω.
Ποια είναι τα μελλοντικά σας λογοτεχνικά σχέδια;
Ήδη γράφω ένα μυθιστόρημα, με πολύ μυστήριο και αστυνομικές προεκτάσεις. Αυτό μόνο μπορώ να πω, προς στιγμή. Ε, να μην σας κρατήσω σε μια γλυκιά αναμονή;
Συνέντευξη: Μίτση Σκέντζου
Διαβάστε όλα τα lifestyle νεα, για Celebrities και Media.
