Με την φράση «Hic Rhodus, hic salta» έκλεισε το σημείωμά του με το οποίο απαντούσε στη Νέα Δημοκρατία ο υπουργός Οικονομικών Ευκλείδης Τσακαλώτος. Ένα σημείωμα που εξέδωσε κατά την προσφιλή πολιτική της κυβέρνησης να εκδίδει συνεχώς non paper και «ραβασάκια», αντί κανονικών ανακοινώσεων. Πέρα όμως από τις απορίες που προκαλεί για την επίδειξη γνώσεων λατινικών εκ μέρους του για μια παροιμία του Αισώπου και όχι ρωμαϊκή ( σε μια κυβέρνηση που πλην του ιδίου και 2-3 άλλων υπουργών η γλωσσομάθεια μάλλον δεν είναι από τα «δυνατά» της σημεία), υπάρχουν και αρκετές άλλες επί της ουσίας.
Απορίες που αν ξεφύγουμε από το στενό πλαίσιο της αντιπαράθεσης με την αξιωματική αντιπολίτευση, επεκτείνονται και σε άλλα ζητήματα. Όπως για το πώς μπορεί να παραδέχεται, έστω και ως ρητορικό σχήμα, ένας υπουργός Οικονομικών ότι ο προϋπολογισμός που κατέθεσε ο ίδιος είναι «κοινωνικά άδικος». Μπορεί ο κ. Τσακαλώτος με τη γνωστή εμμονή της κυβέρνησης να εμφανίσθηκε «παραπονούμενος» στη συνέχεια από τα ΜΜΕ ότι διαστρέβλωσαν το συνολικό νόημα της τοποθέτησής του, παραπέμποντας στον… «Μάγο του Οζ» (και όχι ευτυχώς στη σαραντοποδαρούσα με μηνίσκο), αλλά αν θέλει να είναι ειλικρινής, εντύπωση θα προκαλούσε να μην είχαν ασχοληθεί τα ΜΜΕ με την παραδοχή του και όχι το αντίθετο.
Βεβαίως, θα μπορούσε να αποστομώσει τους πάντες ο υπουργός Οικονομικών αν ο προϋπολογισμός του είχε έστω και ίχνος αναπτυξιακής πολιτικής, αντί για φόρους κατά πάντων. Όπως θα μπορούσε να τους αποστομώσει αν «εδώ και τώρα» είχε ίχνος κοινωνικής πολιτικής για τους πραγματικά αδύναμους αντί «να κλείνει το μάτι» ότι και πάλι του χρόνου, χάρη στην υπερφορολόγηση, θα μοιράσει μερικά «ψίχουλα» σε συγκεκριμένες κατηγορίες πολιτών.
Και κυρίως θα μπορούσε ο ίδιος να ταυτιζόταν όχι «με ένα νόμο και με ένα άρθρο» είναι αλήθεια, αλλά με αρκετά νομοθετήματα, με μια διαφορετική λογική της κυβέρνησής του, που να προσέλκυε επενδυτές και να έφερνε πίσω επιχειρήσεις από το εξωτερικό και σπουδαία μυαλά που μετανάστευσαν. Μια λογική που θα επιβράβευε την αριστεία, θα επέτρεπε τον ανταγωνισμό, θα αξιοποιούσε τα ευρωπαϊκά κονδύλια που λιμνάζουν και θα έφερνε την ανάπτυξη στην πραγματική οικονομία και όχι στους αριθμούς των πλεονασμάτων. Μόνο έτσι άλλωστε, αν αυξηθεί η «πίτα» της οικονομικής δραστηριότητας, μπορεί ένα κράτος της Ε.Ε, να εφαρμόσει έναν κοινωνικά δίκαιο Προϋπολογισμό.
Αντί να υπονοεί ότι διαφωνεί και ο ίδιος με αυτό που κατέθεσε, κάνοντας εσωκομματική αντιπολίτευση μέσω… λέξεων, θα μπορούσε να πράξει τα παραπάνω και να δείξει την διαφοροποίησή του στην πράξη. Κι αν δεν τον άφηναν, υπάρχει πάντοτε άλλωστε, όπως για όλους τους υπουργούς όλων των κυβερνήσεων, ο δρόμος της έντιμης παραίτησης.
Ιδού η Ρόδος κύριε Υπουργέ…
Y.Γ. Ο πειρασμός της υπενθύμισης του τι ακριβώς ανέφερε ο κ. Τσίπρας στο παρελθόν για την συγκεκριμένη φράση («Ιδού η Ρόδος ιδού και το πήδημα») και με τι την συσχέτισε, όταν επισκέφθηκε την πρωτεύουσα της Δωδεκανήσου ως αρχηγός τότε της αξιωματικής αντιπολίτευσης είναι μεγάλος, αλλά δεν θα το πράξουμε. Όλοι έχουν δικαίωμα σε μια ατυχή στιγμή, αν και φοβούμαστε ότι το περιστατικό αυτό είναι ενδεικτικό μιας συγκεκριμένης νοοτροπίας, ειδικά αν λάβουμε υπόψη και τα τελευταία «ανδραγαθήματα» του συμβούλου του κ. Καρανίκα.
του Αλέξη Διακόπουλου
adiakopoulos@star.gr
