Ρεπορτάζ: Αθανασάκη Στέλλα, Κοντού Κατερίνα
12 σπίτια , 72 παιδιά, μητέρες SOS και πολλή, πολλή, πολλή αγάπη. Αυτό είναι το Παιδικό Χωριό SOS στην Βάρη, γ��α το οποίο πολλοί έχουν ακούσει λίγοι όμως ξέρουν τι πραγματικά είναι.
Το κλίμα στα σπίτια του Χωριού είναι μοναδικό. Πραγματικές Μητέρες SOS δίνουν την φροντίδα και την ζεστασιά τους στην ανατροφή αυτών των παιδιών που για κάποιο πολύ σημαντικό λόγο βρήκαν καταφύγιο στον χώρο αυτό. Τα περισσότερα παιδιά έχουν γονείς, όμως για κάποιο σημαντικό λόγο δεν μπορούν να τα μεγαλώσουν, συνήθως πολλά από αυτά ήταν παραμελημένα και σε κάποιες περιπτώσεις κακοποιημένα. Κάθε σπίτι στα παιδικά χωριά SOS είναι μια οικογένεια, μια αληθινή οικογένεια SOS, με τις διαφωνίες, τους καυγάδες, τις χαρές…
«Κάθε μέρα είναι μια μάχη. Τους δίνεις την ψυχή σου…», εξηγεί η κα Ευαγγελία Αποστολάκη από την Κρήτη, Μητέρα SOS, που δέχτηκε να μας μιλήσει, για το τόλμημα της αυτό: να αφήσει το σπίτι της, για να μεγαλώσει 6 παιδιά, που δεν είναι δικά της, όμως τα πονάει περισσότερο και από δικά της.
«Πριν από 8 χρόνια έκανα πραγματικότητα την ιδέα που βρισκόταν στο πίσω μέρος του μυαλού μου κατά τη διάρκεια των φοιτητικών μου χρόνων στη Γαλλία. Μου άρεσε η φιλοσοφία των παιδικών χωριών SOS. Είδα τη Φωτεινούλα, ένα κοριτσάκι από τα παιδικά χωριά SOS που έσβησε την Ολυμπιακή Φλόγα το 2004, βρισκόμουν και σε μία φάση προσωπική που ήθελα να κάνω κάτι διαφορετικό και με εξίταρε η ιδέα να γίνω μητέρα SOS. Έψαξα, βρήκα πληροφορίες, έστειλα ένα βιογραφικό, ήρθα είδα το χώρο και από τότε είμαι εδώ. Έτσι και αλλιώς, πάντα ό, τι έκανα, όπως και οι σπουδές μου, είχαν ως κύριο θέμα το παιδί».
Η μητέρα SOS δεν δίνει μόνο αλλά παίρνει πράγματα από τα παιδιά που μεγαλώνει με την αγάπη της. Εισπράττει την αγάπη, τον σεβασμό και την εκτίμηση από τα παιδιά που μεγάλωσε σαν πραγματική τους μητέρα. Όμως κάποια στιγμή έρχεται η ώρα του αποχωρισμού, η οποία είναι πολύ δύσκολη.
«Κάθε αποχωρισμός είναι δύσκολος, όχι μόνο για τα παιδιά που φεύγουν αλλά και για εκείνα που μένουν», εξομολογείται η κα Αποστολάκη στο star.gr. «Μόλις γίνουν 15 ετών φεύγουν από το Χωριό και μένουν στην Στέγη. Εγώ είμαι εδώ 8 χρόνια και ήδη έχουν φύγει 3 παιδιά… Όμως έρχονται και μας βλέπουν, κάνουμε μαζί Χριστούγεννα, Πρωτοχρονιά, κανονικά. Είμαστε σαν μονογονεϊκή οικογένεια», μας εξηγεί και χαμογελάει μόλις τα σκέφτεται. Είναι και αυτά παιδιά της…
Δεν θέλ��ι να «βγάλει» πολύ συναίσθημα, όμως δεν μπορεί και να το κρύψει. «Πρόσφατα έφυγε ένα άλλο ένα κορίτσι. Με πήραν τα άλλα παιδιά και μου είπαν “Μην ανησυχείς μαμά θα την φροντίζουμε εμείς”…
Τα αδέρφια SOS είναι και αυτά πραγματικά αδέρφια. «Πολλές φορές λένε δεν είναι αδερφός μου ο τάδε, όμως τους εξηγώ ότι είμαστε μια οικογένεια SOS. Αυτό που μας ενώνει είναι η μνήμη μου θα έχουμε αργότερα. Το κατακτούν με τον καιρό. Μάλιστα, προχθές που είχαμε πάει κάπου με τον μικρό ρωτήθηκε για άλλο ένα παιδάκι που βρίσκεται στην οικογένεια και ο μικρός είπε με καμάρι “είμαστε αδελφάκια SOS."
Η καθημερινότητά της κα Αποστολάκη είναι ίδια με εκείνη οποιασδήποτε φυσικής μητέρας με τη δυσκολία ότι μεγαλώνει έξι διαφορετικά παιδιά, τα οποία δε�� προέρχονται ούτε από τον ίδιο χώρο ούτε έχουν τις ίδιες μνήμες και αυτά τα παιδιά πρέπει να γίνουν ομάδα. «Θα ξυπνήσουμε στις 6 το πρωί, θα φτιάξω τα γάλατά τους, το πρωινό τους και το δεκατιανό τους που θα πάρουν στο σχολείο, από το βράδυ έχουμε φροντίσει να φτιάξουμε τα ρούχα και τα πράγματα που θα φορέσουν την επόμενη μέρα ώστε να μην τρέχουμε σαν παλαβοί, αν και τρέχουμε… (γέλια).
Τα περισσότερα αδελφάκια SOS, πηγαίνουν σε διαφορετικά σχολεία, αλλά πολλές φορές έχουν πέσει θύματα ρατσισμού. Βέβαια, όπως λέει η κα Αποστολάκη ο ρατσισμός έχει μειωθεί με τα χρόνια και τα περισσότερα κάνουν φιλίες με τους συμμαθητές τους.
Όσον αφορά τη ζωή μιας μητέρας SOS με τον «έξω κόσμο» είναι δύσκολη, λέει η κα Αποστολάκη, καθώς δεν μπορεί να συμβαδίσει με το πρόγραμμα των φίλων της και των γνωστών της, μιας και δ��καιούται 8 ρεπό το μήνα. Τις υπόλοιπες 22 μέρες είναι στο παιδικό χωριό SOS, στο σπίτι της, με την οικογένειά της.
Παρόλο που και οι δικοί της άνθρωποι δεν δέχθηκαν στην αρχή εύκολα την απόφασή της να γίνει μητέρα SOS, πλέον όλοι αγαπούν τα παιδιά σαν να είναι δικά της. Όπως εξομολογείται η κα Αποστολάκη, η απόφασή της ήταν πολύ συνειδητή και αν ο χρόνος γύριζε πίσω θα έκανε πάλι το ίδιο…
