Πρόκειται για τους καθηγητές-μέλη της επιστημονικής επιτροπής Παναγιώτη Λιαργκόβα, Πάνο Καζάκο, Σπύρο Λαπατσιώρα, Ναπολέοντα Μαραβέγια και Μιχάλη Ρηγίνο, οι οποίοι επισημαίνουν ότι «το πρώτο τρίμηνο 2013 άρχισε με καλύτερους όρους από ότι το αντίστοιχο τρίμηνο 2012» και ότι «σύμφωνα με τις τελευταίες προβλέψεις, αν όλα εξελιχθούν ομαλά (πολιτική σταθερότητα, εφαρμογή μεταρρυθμίσεων κλπ) η ελληνική οικονομία θα πετύχει θετικούς ρυθμούς μεγέθυνσης το 2014, πιθανόν μάλιστα, όπως ευελπιστεί η κυβέρνηση, ήδη στα τέλη του 2013».
Η ίδια επιτροπή όμως εκτιμά πως «μπορεί να υποστηριχθεί ότι η προσπάθεια αποφέρει καρπούς - με υψηλό κόστος βεβαίως» και προειδοποιεί ότι «δεν υπάρχουν (οικονομικά και κοινωνικά) περιθώρια για περαιτέρω μέτρα λιτ��τητας». Όπως προτείνει, το βάρος πρέπει πλέον να πέσει το βάρος στην «μεταρρύθμιση του φορολογικού συστήματος, την αντιμετώπιση της φοροδιαφυγής και την αναμόρφωση της Δημόσιας Διοίκησης».
Η επιτροπή προειδοποιεί ακόμη ότι υπάρχει μεγάλη υστέρηση στα καθαρά φορολογικά έσοδα και ιδιαίτερα στα έσοδα από έμμεσους φόρους, όπως στον ΦΠΑ, στον ΕΦΚ καπνού και πετρελαιοειδών. Παρόμοιες αποκλίσεις έναντι του στόχου διαπιστώνει και στις επιστροφές φόρων, καθώς και στα έσοδα του προγράμματος δημοσίων επενδύσεων.
Η επιτροπή στην έκθεσή της καταλήγει και στο συμπέρασμα ότι οι μειώσεις μισθών, καταργήσεις συλλογικών συμβάσεων κ.α. δεν επέφεραν αντίστοιχες μειώσεις τιμών στα προϊόντα ούτε και αύξηση της ανταγωνιστικότητας των επιχειρήσεων. «Η έμφαση που δόθηκε στη μείωση του κόστους εργασίας και στις θεσμικές μεταβλητές ήταν υπερβολική και, πιθανόν, αντιπαραγωγική. Ουσιαστικά, υπερτονίσθηκε ένας παράγοντας, δεν ελήφθησαν υπόψη η ύφεση (πράγμα που εξηγεί γιατί βραχυχρόνια δεν μειώθηκε η ανεργία ενώ οι μισθοί υποχωρούσαν), ούτε η ανατροφοδότηση της ύφεσης από τη μείωση των μισθών, ούτε ο θετικός ρόλος πολλών θεσμών εργασίας σε ένα κόσμο ατελειών (που χαρακτηρίζεται π.χ. από ολιγοπωλιακέςή/και μονοπωλιακές καταστάσεις».
Καταλήγει πάντως στο συμπέρασμα ότι η ανεργία δείχνει σημάδια αποκλιμάκωσης. «Αν και η ανεργία συνεχίζει να αυξάνεται, ενθαρρυντικό μπορεί να θεωρηθεί ότι έχει μειωθεί ο ρυθμός αύξησης της ανεργίας, γεγονός που υποδηλώνει ότι αυτή ίσως σταθεροποιηθεί και υπό προϋποθέσεις (αύξηση επενδύσεων, μείωση των στρεβλώσεων, ενίσχυση της ζήτησης) μειωθεί» υποστηρίζει.
