Απάντηση στο τι συμβαίνει τελικά με την σχέση της έδωσε η Εύη Αδάμ. Το μοντέλο και παρουσιάστρια μίλησε για τις φήμες που την θέλουν να βρίσκεται ένα βήμα πριν από το διαζύγιο με τον Λάμπη Λιβιεράτο, αλλά και το πώς αντιμετωπίζει το ενδεχόμενο να ακούσουν κάτι σχετικό τα παιδιά της στο σχολείο τους.
«Οσον αφορά στην Νεφέλη, που είναι μεγαλύτερη ηλικιακά, της εξήγησα πως και αυτό είναι ένα κομμάτι. Απλά αυτό δεν σημαίν��ι πως γκρεμίζονται κάποιες βασικές αξίες. Αυτό δεν θα το κάνω ποτέ, για μένα η οικογένεια και η αγάπη της οικογένειας είναι πάνω απ’όλα. Φυσικά και τον αγαπώ τον Λάμπη. Καμιά φορά με ρωτάει η μικρή: «Δεν τον αγαπάς τον μπαμπά;» Επειδή απλά υπήρξε ένας τσακωμός. Πάντα της λέω ότι «αυτόν τον άνθρωπο τον αγάπησα, τον ερωτεύτηκα, έκανα μαζί του δύο υπέροχα παιδιά, είναι ο μπαμπάς σας και είναι ο άντρας μου! Αυτό δεν θα αλλάξει ποτέ! Πάνω απ’όλα είμαστε οικογένεια».
Και συνεχίσει, ακόμη πιο αποκαλυπτική: «Δεν πιστεύω πως αξίζει στον Λάμπη να μείνει μόνος του στην ζωή έπειτα από τόση προσπάθεια που έχει κάνει γ��α εμάς. Βέβαια, ούτε και σε μένα αξίζει. Όταν όμως τα πράγματα φτάνουν στα άκρα αναρωτιέσαι… Αλλά η οικογένειά μας είναι πάρα πολύ ωραία…»
«Συμβαίνει σε όλες τις οικογένειες και δεν καταλαβαίνω γιατί πρέπει να ασχολούνται μαζί μας, με έχει κουράσει αυτό. Πάνω από όλα είμαστε οικογενειάρχες. Αυτή είναι η απάντησή μου», καταλήγει.
Η Εύη Αδάμ μίλησε στο περιοδικό Glam για το πόσο δύσκολο είναι να μεγαλώνει κανείς δύο παιδιά και δη κορίτσια, για την οικονομική κρίση στην Ελλάδα, ενώ παραδέχθηκε ότι έχει κάνει μπότοξ και δεν ντρέπεται να το πει οπουδήποτε και εάν ερωτηθεί. Σε ό,τι αφορά την προσωπική της ζωή, η άποψή της είναι πλέον πολύ συγκεκριμένη: «Οι σχέσεις των ανθρώπων είναι τεταμένες αυτόν τον καιρό. Στην ζωή ποτέ δεν μπορείς να είσαι ασφαλής, όσο την κυνηγάς, τόσο την χάνεις. Όταν η χώρα σου είναι ένα ρεντίκολο των σκυλιών, όταν δεν μπορεί να δώσει 300 ευρώ στους ηλικιωμένους, όταν αυτή η χώρα φέρεται έτσι, αυτό φτάνει και τις σχέσεις των ανθρώπων στα άκρα επειδή νιώθουν ανασφάλεια. Εχουμε τρομερές δυσκολίες οικονομικές και η δική μας επιχείρηση δεν «πετάει», δεν υπάρχει αυτή η πολυτέλεια. Πολυτέλεια πια θεωρούμε το να είναι το ψυγείο γεμάτο. Ολη αυτή η αγωνία είναι κολλητική και το πληρώνουν ο�� ανθρώπινες σχέσεις».
