Τρόπους να γεμίσει το μαξιλάρι ασφαλείας που θα έχει η Ελλάδα μετά το τέλος του προγράμματος, τον Αύγουστο του 2018, αναζητά το υπουργείο Οικονομικών.
Η Αθήνα και οι πιστωτές έχουν συμφωνήσει για να χρησιμοποιηθούν για αυτό τον σκοπό περίπου 9 δισ. ευρώ που αφορούν αχρησιμοποίητα κεφάλαια διάσωσης ως του χρόνου το καλοκαίρι, με τον Ευκλείδη Τσακαλώτο να προσανατολίζεται σε ανταλλαγή ομολόγων του PSI το 2012 για να αυξήσει το ποσό.
Διαβάστε επίσης: Αποκάλυψη Reuters: Ανταλλαγή ομολόγων 32 δισ. ευρώ του 2012 ετοιμάζει η κυβέρνηση
Ο στόχος του ΥΠΟΙΚ είναι ένας: μια «διάφανη» έξοδος από το πρόγραμμα το καλοκαίρι το 2018, χωρίς την ανάγκη μιας νέας γραμμής στήριξης και άρα νέων μέτρων. Τουλάχιστον ως το 2019, όταν και λήγει η τετραετία της κυβέρνησης…
«Το μαξιλάρι ασφαλείας που εξετάζει το υπουργείο Οικονομικών είναι απόλυτα εφικτό. Ωστόσο, δεν λύνει και πολλά ζητήματα, την ώρα μάλιστα που κανείς δεν ξέρει πως θα εξελιχθούν τα πράγματα και αν η Ελλάδα θα χρειαστεί να μπει σε ένα καθεστώς ιδιόρρυθμης επιτήρησης μετά το τέλος του προγράμματος» σημειώνει ο καθηγητής του Τμήματος Οικονομικών Επιστημών του Εθνικού και Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών Παναγιώτης Πετράκης στο star.gr.
Διαβάστε επίσης: Τι απαντά το ΥΠΟΙΚ για το swap των ομολόγων: Θέλουμε να γίνει αλλά όχι τώρα
Όπως εξηγεί, μιλάμε για μικρά μεγέθη, «20 ομόλογα αξίας 32 δισ. ευρώ», και σε κάθε περίπτωση το βασικό ερώτημα είναι ένα: με τι κόστος θα γίνει η ανταλλαγή.
«Παραδείγματος χάριν, εάν μιλάμε για αντικατάσταση ομολόγων με ένα επιτόκιο που θα ξεπερνά το 4%, αντιλαμβάνεται κανείς ότι το κόστος είναι πολύ υψηλό. Νομίζω ότι έχουμε ακούσει μόνο ένα κομμάτι της σκέψης και όχι πριν ολόκληρη τη σκέψη» εξηγεί ο κ. Πετράκης, υπογραμμίζοντας ότι «πρέπει να δούμε το σχήμα της ρύθμισης του χρέους για να δούμε στη συνέχεια πως θα πέσει το κόστος χρήματος καθώς εξαρτάται άμεσα». Κοινώς, χωρίς πρώτα τη μακροπρόθεσμη ρύθμιση του χρέους, ψαρεύουμε σε θολά νερά…
«Μια ανταλλαγή ομολόγων θα είναι προαιρετική και άρα η αποδοχή τους από τους επενδυτές θα είναι θεωρητικά στον αέρα. Το σημαντικό εδώ είναι η πρόθεση των επενδυτών. Αν το κόστος δανεισμού είναι υψηλότερο, σαφώς και θα είναι μια ελκυστική επιλογή για αυτούς. Ωστόσο, όσο μεγαλύτερο το κόστος, τόσο χειρότερο για εμάς» εξηγεί ο ίδιος.
Άρα, ένα υψηλό επιτόκιο της τάξεως του 4%-4,5% βγάζει «απαγορευτικό» για την ανταλλαγή; Όχι ακριβώς. «Όπως είπαμε και πριν, ένα τέτοιο επιτόκιο είναι δυσβάσταχτα υψηλό για την Ελλάδα. Υπάρχει, όμως, και το επικοινωνιακό κομμάτι του θέματος, που θα είναι η μη ύπαρξη ανάγκης χρηματοδότησης (και πιθανόν νέων μέτρων) ως το 2019. Δυστυχώς, όλες οι κυβερνήσεις της κρίσης έχουν δείξει ότι σκέφτονται πρώτα πολιτικά».
Του Πέτρου Κατσαβριά
Διαβάστε όλες τις ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο.
