Λίγο πριν πατήσει τα 30, η Δούκισσα Νομικού, κάνει τον απολογισμό της στο περιοδικό «People».
«Πάντα στα γενέθλιά μου κάνω ένα μικρό απολογισμό για τη χρονιά που πέρασε. Φέτος, είναι πιο ουσιαστικός και συνολικός, γιατί αλλάζω δεκαετία. Μιλώντας με συνομήλικες ή μεγαλύτερες φίλες μου, οι μισές μου λένε πως κλείνοντας τα 30 έπαθαν ένα σοκ, τύπου «πω, πω μεγαλώνω!» και οι άλλες μισές πως ένιωσαν πιο καλά με τον εαυτό τους. Αν με ρωτούσες πριν από ένα μήνα, ήμουν κι εγώ στη φάση του σοκ. Μου είχε έρθει απότομο και βαρύ, γιατί μέσα μου νιώθω ακόμα 20. Αλλά τώρα που το συνειδητοποιώ, αρχίζει και μου αρέσει. Νιώθω σαν να έχω πάρει προαγωγή. Πως περνάω σε επόμενη πίστα» λέει η παρουσιάστρια και προσθέτει:
«Δεν με τρομάζει η φθορά του χρόνου, οι ρυτίδες και οι πρώτες άσπρες τρίχες στα μαλλιά, που κάποια στιγμή θα εμφανιστούν, αλλά το πόσο γρήγορα περνάει ο καιρός. Αγαπάω τη ζωή και θέλω να ζω την κάθε στιγμή, να τ��ν απολαμβάνω, με υγεία, ενέργεια και κέφι. Νιώθω πως έχω τόσα πολλά σχέδια και όνειρα, έχω πολλά να κάνω ακόμη και ο χρόνος φεύγει σαν νεράκι, ο άτιμος. Γι’ αυτό θέλω να ζω τα πάντα στο έπακρο, δεν θέλω να ξυπνήσω μια μέρα και να είμαι μια γλυκιά γριούλα που όμως δεν θα έχει «ξεζουμίσει» τη ζωή».
Πόσο έτοιμη είναι όμως να επισημοποιήσει τη σχέση της με τον Δημήτρη Θεοδωρίδη με τον οποίο είναι μαζί εδώ και δυόμιση χρόνια;
«Για μένα το βήμα που έκανα, ήταν η απόλυτη επισημοποίηση της σχέσης μας. Πολλά κορίτσια φεύγουν από τα 18 από το πατρικό τους και ζουν μόνα τους. Εγώ δεν το θέλησα μέχρι τώρα. Το γεγονός λοιπόν πως το αποφάσισα τώρα, σημαίνει πως είναι πολύ σημαντικό για μένα. Με τον σύντροφό μου, συζούμε και για μένα αυτό είναι επίσημο. Ζούμε σαν παντρεμένοι. Το να κάνουμε οικογένεια είναι όνειρο ζωής».
Η ίδια μάλιστα φαίνεται να βρίσκεται πια πολύ κοντά στο να κάνει ένα παιδί.
«Είναι κάτι που ίσως και να έχει αργήσει, βάσει πάντα αυτών που ήθελα. Τώρα νιώθω πιο σίγουρη και πιο έτοιμη. Θα μου άρεσε να έχω κάνει πιο μικρή παιδιά. Αυτό που έχει κερδίσει η δική μου η μαμά είναι ότι μεγαλώνουμε μαζί».
Όσο για το τι θα άλλαζε αν γυρνούσε το χρόνο πίσω;
«Μικρότερη, όπως τα περισσότερα κορίτσια στην εφηβεία, βιαζόμουν να μεγαλώσω. Αγχωνόμουν π��λύ για ανούσια πράγματα και δεν είχα απολαύσει κάποιες καταστάσεις στην εφηβεία –και λίγο πιο μετά–, αυτές της απόλυτης ανεμελιάς. Γι’ αυτό ίσως μετανιώνω. Και μετά μπήκα από πολύ μικρή σε αυτή τη δουλειά, πολύ απότομα και με πολλές ευθύνες. Δεν με ώθησε κάποιος, εγώ ήθελα να νιώσω πως πατάω στα πόδια μου. Δεν μου άρεσε ποτέ να ζητάω από τους γονείς μου. Ήθελα να μπορώ να τα καταφέρω μόνη μου. Ήταν ένας εγωισμός και μια περηφάνια, που μάλλον έχω πάρει από τον πατέρα μου.»
