Είναι γνωστό πώς η τέχνη αντιγράφει τη ζωή. Το ίδιο πράττει και η τηλεόραση σε αυτά τα τριάντα χρόνια της ιδιωτικής της «ζωής».
Δεν ήταν τυχαίο που στις αρχές της δεκαετίας, τότε που η Ελλάδα βρισκόταν για τα καλά στη δίνη της οικονομικής κρίσης, η τηλεόραση βάδιζε σε εξίσου… κακοτράχαλα μονοπάτια. Ήταν τότε που η μυθοπλασία πήγε περίπατο, τα budgets των εκπομπών «κόπηκαν», τα «τρανταχτά» ονόματα βγήκαν στον πάγκο και τα διαφημιστικά σποτ αποτελούσαν είδος προς εξαφάνιση. Εκείνη ακριβώς την περίοδο εμφανίστηκαν οι λεγόμενοι παρουσιαστές της κρίσης.
Όπως έδειξε και η ιστορία, δεν επρόκειτο με το τηλεοπτικό τους «μαγικό ραβδάκι» να βγάλουν τη χώρα και την οικονομία της από τη «μαύρη τρύπα». Ήταν αυτοί που οι οικονομικές τους αμοιβές δεν είχαν καμία σχέση με αυτές του παρελθόντος. Αυτοί που βρίσκονταν σε κάποιο τοπικό κανάλι, ή σε κάποιον άλλον χώρο και ήθελαν λίγη ακόμα προβολή στη ζωή τους. Που θα έκαναν την -πολλές φορές βρώμικη- δουλειά σαν τους παλιούς, ίσως και καλύτερα, με πολύ λιγότερα χρήματα. Τα παραδείγματα πολλά! Αλλά ας μην αναφερθούμε σε αυτά, ιδίως τώρα που -υποθετικά- βλέπουμε το φως στο βάθος του τούνελ πιο καθαρά και από την Αγγελική Νικολούλη.
Η φύση κάθε φαινομένου να εξελίσσεται και να αλλάζει είναι και σε αυτή την περίπτωση αναπόφευκτη. Προσθέτοντας και τη συνεχή αναζήτηση της μικρής οθόνης για νέα, φρέσκα πρόσωπα… μπουμ! Η νέα εξίσωση έφερε στην επιφάνεια μία νέα κατηγορία. Ποια είναι αυτή; Μα φυσικά των influencers! Δηλαδή όσων μέσα από τα social media και το Instagram, που λατρεύει όσο και η TV την εικόνα, γίνονται viral, «ρίχνουν» το άμοιρο το Ίντερνετ και επηρεάζουν τη μάζα σε σημαντικές (;) αποφάσεις, όπως πχ. ποιο σαμπουάν να προτιμήσει!
Μπόμπες και λοιπά… εκρηκτικά υλικά, είτε το θέλουμε είτε όχι, έρχονται στην καθημερινότητά μας μέσα από κάθε λογής οθόνη να μας «κατακτήσουν»! Το θέμα δεν είναι αν μελαχρινές καλλονές (που γράφουμε κι εμείς των sites), όπως η Χριστίνα Μπόμπα, μετά από τόση προβολή για παραπάνω από δύο χρόνια ως κυρία Σάκη Τανιμανίδη, βρέθηκε να παρουσιάζει το… πολύπαθο «The Voice». Είναι πραγματικά άξιο μελέτης το πώς η νέα γενιά που σνομπάρει τη mainstream τηλεόραση και καταφεύγει σε άλλες πλατφόρμες ή άλλους τρόπους light ψυχαγωγίας, τελικά δεν αποποιείται ποτέ την εικόνα και υποκλίνεται στη δύναμή της. Πάντα με κεντρικό θέμα τον ίδιο της τον εαυτό!
Όσο τώρα αφορά το θέμα του «θέλω κι εγώ να βγω στην TV», το πρόβλημα είναι και πρακτικό. Πόσους να χωρέσουν τα κανάλια και οι εκπομπές σε μία εποχή όπου όλα, μαζί και τα τηλεοπτικά πρόσωπα, αλλάζουν με ταχύτητα φωτός;
