Την ώρα που ο θάνατος του Βαγγέλη Γιακουμάκη έχει συγκλονίσει το πανελλήνιο, ο Μαυρίκιος Μαυρικίου, ο τραγουδιστής που γνωρίσαμε τόσο από το «Ελλάδα έχεις Ταλέντο» όσο και από τη συμμετοχή του στο «Τhe Voice», εξομ��λογήθηκε στην εκπομπή «Μία» ότι για πολλά χρόνια ήταν θύμα bullying, υποστηρίζοντας μάλιστα ότι πέρασε τα «ίδια βασανιστήρια» που υπέστη και ο αδικοχαμένος νεαρός.
«Είναι ακριβώς το ίδιο. Νιώθω ότι το ξαναζώ από την αρχή. Όλα αυτά! Είπα δεν γίνεται, τον ξέρω τον Βαγγέλη. Τον ξέρω! Εγώ το έζησα γενικά δηλαδή από το Δημοτικό μέχρι και το Γυμνάσιο. Στο Λύκειο είχε φτάσει η κατάσταση στο απροχώρητο για αυτό αναγκάστηκα στη μέση να αλλάξω σχολείο. Και στο στρατό επίσης νομίζω το έζησα στο έπακρο, στο τελευταίο στάδιο. Εκεί ήταν το χειρότερο. Αναγκάστηκα να διακόψω και τη θητεία μου γιατί δεν μπορούσα πια να συνεχίσω να ζω αυτήν την καταπίεση».
Όπως ανέφερε ο νεαρός τραγουδιστής, όλα ξεκίνησαν λόγω των παραπανίσιων κιλών του. «Στο σχολείο με αποκαλούσαν παχουλό και με διάφορα επίθετα. Προσπαθούσαν να με αποκόψουν, να μην με κάνει κανείς παρέα. Αυτό με τον Βαγγέλη που έκανε παρέα με μικρότερους, και εγώ αυτό πάντα το είχα! Και εγώ εκεί έβρισκα διέξοδο. Και το πρόβλημα ποιο ήταν; Ότι ερχόντουσαν μετά οι συνομήλικοι που έβλεπαν ότι βρήκες διέξοδο και ότι δεν τους έχεις ανάγκη πια και προσπαθούσαν και εκεί να σου δημιουργήσουν πρόβλημα» ανέφερε και συνέχισε: «Εγώ έμαθα από πολύ μικρός, από το σπίτι μου, όταν βρίσκω έναν τοίχο μπροστά μου, όταν έχω ένα πρόβλημα, να το προσπερνώ, να βρίσκω μια άλλη πόρτα και να συνεχίζω. Και νομίζω για αυτό κατάφερα σήμερα να είμαι υγιής και να είμαι καλά στη ζωή μου! Γιατί πολλές φορές είχε έρθει η στιγμή που ήθελα να σηκωθώ να φύγω, να ξεφύγω από όλο αυτό το πράγμα που ζούσα. Με κρατούσαν σας λέω και μου έβαζαν και μένα νόμισμα στο στόμα με το ζόρι για να τραγουδήσω. Αυτό το juke box μπορεί πρώτη φορά να το άκουσε το ευρύ κοινό, ωστόσο υπάρχει και γίνεται»
Στο στρατό τα καψόνια ήταν περισσότερα και σοβαρότερα, αφού, όπως υποστήριξε, παραλίγο να πέσει θύμα βιασμού.
«Στο στρατό έζησα το αποκορύφωμα. Εκεί βρίσκουν τους πιο αδύναμους χαρακτήρες, τους πιο μαζεμένους, αυτούς που δεν έχουν μάθει να λύνουν τις διαφορές τους με καυγά, με βρισίδι, με ξύλο–είμαι σίγουρος ότι έτσι ήταν και ο Βαγγέλης-, και προσπαθούν να νιώσουν πιο ισχυροί πάνω τους. Εμένα στο στρατό, αυτό που ξεχείλισε το ποτήρι...πήγαν να με βιάσουν. Ελπίζω και εύχομαι να μην το έζησε ο Βαγγέλης αυτό το πράγμα. Και τους κατήγγειλα. Και δεν ερχόταν κανείς να με στηρίξει, ενώ είχαν δει άλλα παιδιά τι έγινε. Το γλίτωσα, τα κατάφερα, βρήκα τη δύναμη, τους κατήγγειλα και οι γονείς μου ήταν εκεί και με στήριξαν. Και κατάφερα και ξέφυγα από όλο αυτό. Αλλά δεν είμαστε όλοι δυνατοί χαρακτήρες. Αυτό το παιδί αποκλείεται να άντεξε αυτό το πράγμα. Όλα αυτά τα πράγματα σε οδηγούν εκεί, δυστυχώς! Τον καταλαβαίνω. Λυπάμαι που το λέω αλλά το καταλαβαίνω! Υπάρχουν πολλοί Βαγγέληδες!»
Όσο για το που έβρισκε ο ίδιος σωτηρία; «Ξεσπούσα πολύ στη μουσική. Πήγαινα στο σπίτι, κλεινόμουν στο δωμάτιό μου, έπαιζα πιάνο, ώρες ατελείωτες. Το μόνο καλό είναι ότι όταν πήγαινα στο σπίτι μιλούσα με τους γονείς μου»
ΔΕΙΤΕ ΤΟ ΒΙΝΤΕΟ
