Η 13η Ιουλίου ξημέρωσε με την Αθήνα να έχει καταλήξει σε συμφωνία με τους εταίρους. Αλήθεια όμως, εδώ θέλαμε να καταλήξουμε; Οι 5μηνες διαπραγματεύσεις που «στέγνωσαν» την αγορά, οι κλειστές τράπεζες, το δημοψήφισμα κι όλο αυτό το «θρίλερ» αβεβαιότητας που βιώνουμε τον τελευταίο καιρό, κατέληξαν σε αυτό το σημείο; Σε ένα τρίτο και μάλιστα εξαιρετικά επώδυνο μνημόνιο;
Κάπου εδώ είναι που συναντάμε το παράδοξο της Ελληνικής πολιτικοοικονομικής πραγματικότητας σε όλο του το μεγαλείο! Απορρίπτουμε το mail Χαρδούβελη που αποτελούσε ολιγόμηνη παράταση του υφιστάμενου -τότε- προγράμματος με μέτρα ύψους 980 εκ. ευρώ, γιατί θέλουμε να «σκίσουμε τα μνημόνια». Συνεχίζουμε τις διαπραγματεύσεις για μια πιο ωφέλιμη συμφωνία. Κάνουμε δημοψήφισμα για να μην πέσει η κυβέρνηση μιας και ο κ. Τσίπρας δεν θα μπορούσε να «περάσει» την συμφωνία των θεσμών στο κοινοβούλιο –υποστηρίζοντας ότι στη κάλπη ανατρέξαμε για να ψηφίσουμε δημοκρατικά αν θέλουμε τα μέτρα-κόλαφος που μας πρότειναν (ΝΑΙ) ή αν δεν επιθυμούμε την εφαρμογή τους (ΟΧΙ). Ψηφίζουμε ΟΧΙ και τελικά που καταλήγουμε; Σε ένα ΝΑΙ. Ναι, σε μέτρα με 10πλάσιους φόρους από τους αρχικά προβλεπόμενους. Ναι, σε ακόμη ένα μνημόνιο.
Η αλήθεια είναι ότι εκούσια παίξαμε το παιχνίδι της κυβέρνησης. Είχαμε ανάγκη να πιστέψουμε ότι η μικρή μας Ελλάδα μπορεί να διεκδικήσει μια μείωση χρέους, όμοια με το κούρεμα του γερμανικού χρέους που επιτεύχθηκε με την υπογραφή της Συνθήκης του Λονδίνου το 1953 και την οποία φυσικά ξεχνούν οι Γερμανοί. Είχαμε ανάγκη να πιστέψουμε ότι θα σταματήσουν τα μνημόνια και οι αιώνιες «γενναιόδωρες» δανειακές υποστηρί��εις των ευρωπαίων. Είχαμε ανάγκη να πιστέψουμε στην ουτοπία που κρυβόταν πίσω από τα ενθαρρυντικά λόγια του Α. Τσίπρα όταν έλεγε «Η ελπίδα έρχεται». Είμαστε ευκολόπιστοι, είναι πασιφανές. Τελικά, η μοίρα του ανθρώπου είναι ο χαρακτήρας του κι η μοίρα ενός έθνους ο λαός του…
Τέλος, κρίνεται σκόπιμο να αναρωτηθούμε, ποιοι τελικά θα ζημιωθούν περισσότερο από την εν λόγω συμφωνία. Σίγουρα θα υποστούν όλοι μεγάλο πλήγμα. Όλοι, πλην της κυβέρνησης. Κι όταν λέω όλοι, αναφέρομαι τόσο στους συνταξιούχους που θα πληρώσουν για ακόμα μια φορά τη… νύφη, όσο και σε όλους τους υπόλοιπους πολίτες. Γιατί αποκλείω την κυβέρνηση από τους χαμένους; Γιατί εκείνη έχει– άξιο απορίας το πώς-εξασφαλίσει την στήριξη των ελλήνων πολιτών. Τι κι αν κατάφερε να φέρει κι άλλο μνημόνιο; Εμείς της λέμε και ευχαριστώ! Ευχαριστώ που επιτέλους καταλήξαμε σε συμφωνία-αν και η συμφωνία αυτή μόνο ωφέλιμη δεν είναι. Τον ελληνικ�� λαό τον κέρδισε. Με τους εταίρους τα βρήκε. Μένει να δούμε τι μέλλει γενέσθαι με την έγκριση των προαπαιτούμενων που ζητούν οι θεσμοί από τα εθνικά κοινοβούλια- συμπεριλαμβανομένου και του ελληνικού. Το σενάριο μιας διαμάχης στο εσωτερικό της κυβέρνησης ή ακόμα και το ενδεχόμενο εκλογών, θα ήταν de facto η χαριστική βολή για την οικονομία μας. Ας ελπίσουμε λοιπόν σε ένα αίσιο τέλος. Γιατί το τέλος δεν είναι απλά η επίτευξη μιας συμφωνίας, ούτε η αποφυγή της εξόδου από το ευρώ. Ευτυχές τέλος είναι η έξοδος από το αδιέξοδο κι ως εκ τούτου ο δρόμος προς την ανάπτυξη…
Της Κατερίνας Τσαμούρη
