Τους λόγους, τους εξηγεί μέσα από την προσωπική της ιστοσελίδα:
«Συνάδελφοι, κολλητοί μου, γνωστοί και πολλοί από εσάς τους φίλους του «Τούνελ», μου λέτε να φύγω από το Alter και τα προβλήματα του. Να γυρίσω σελίδα και να την κάνω με ελαφρά πηδηματάκια γι΄ αλλού. Το σκεφτόμουν έντονα και δεν σας κρύβω, ότι ήρθα σε επαφή και με άλλους επαγγελματικούς χώρους.
Κάτι όμως τελευταία στιγμή με σταματούσε. Δεν ήταν το ρίσκο ή η ταλαιπωρία του καινούριου, στην εποχή της ζούγκλας και των μεγάλων ανατροπών που βιώνουμε. Τις υπερβάσεις μου τις κάνω και στην προσωπική και στην επαγγελματική μου ζωή.
Είμαι άνθρωπος που ρισκάρει και σίγουρα θα πνιγεί, έτσι και βρεθεί σε στάσιμα, λιμνάζοντα ύδατα.
Έψαχνα να βρω τι είναι αυτό το Κάτι που κάθε φορά με εμπόδιζε να προχωρήσω. Και το βρήκα. Όταν πήγα πρόσφατα στο γραφείο μου στο Alter, ομολογώ ότι δεν περίμενα να βρω κανέναν εργαζόμενο εκεί. Φανταζόμουν ένα κανάλι άδειο, έρημο. Κι όμως ήταν αρκετοί.
Μια παρέα όλοι που μοιράζονταν το φαγητό τους και ο ένας τσόνταρε για τον καφέ του άλλου. Σε κάποιους είχαν κάνει έξωση γιατί δεν είχαν να πληρώσουν τα νοίκια τους. Κοιμόντουσαν, ξέρετε που; Στο κανάλι. Τα μάτια τους γεμάτα αγωνία και ελπίδα καρφώθηκαν πάνω μου. Οι ερωτήσεις τους φωτιά. «Τι μαθαίνεις; Θα ανοίξουμε; Θα το σώσουμε; Θα μας πληρώσουν; Εσύ θα μείνεις;»
Αυτό ήταν το Κάτι που με εμπόδιζε να φύγω. Όλα αυτά τα παιδιά, οι συνάδελφοι που τους ζω πάνω από δέκα χρόνια. Ρεπόρτερ και τεχνικοί μάχιμοι, έτοιμοι να τρέξουν να καλύψουν το έκτακτο γεγονός, κάτω από αντίξοες συνθήκες.
Πείτε με αφελή και ρομαντική, αλλά νοιώθω πως για όλα αυτά, ��ξίζει να μείνω, να παλέψω κι όσο αντέξω... Είμαι σίγουρη πως ο νέος χρόνος που έρχεται, Κάτι καλό θα φέρει!»
