Η χρήση του πέπλου χάνεται στα βάθη των αιώνων, και δεν ήταν πάντα συνυφασμένη µε τη γαµήλια τελετή.
Οι συμβολισμοί του άλλαζαν μέσα στους αιώνες, ανάλογα με τον τόπο και την θρησκεία. Άλλοτε δήλωνε την αγνότητα και την παρθενία. Αργότερα την υποταγή και την προστασία από το κακό μάτι ή τα κακά πνεύματα.
Επίσης χρησιμοποιήθηκε, όταν οι γάμοι ήταν αποτέλεσμα προξενιών(και χρησιμοποιείται ακόμη στις Αραβικές χώρες) στην αποτροπή του γαμπρού σε φυγή, σε περίπτωση που η νύφη δεν ανταποκρίνονταν στις προσδοκίες του.
Για σχεδόν 2.000 χρόνια, οι Καθολικές γυναίκες στη Δύση, συνήθιζαν να καλύπτουν τα κεφάλια τους στην εκκλησία με μαντίλες και πέπλα ως ένδειξη αφοσίωσης και σεβασμού, αλλά και απομίμησης της Μεγαλόχαρης. Στις Αραβικές χώρες αυτή η συνήθεια συνεχίζεται.
Μία από τις αρχικές θεωρίες ήθελαν το πέπλο να χρησιμοποιείται για να καλύψει την ταυτότητα της νύφης.
Αρχικά, οι γάμοι γίνονταν μέσω των οικογενειών, με το ζευγάρι να γνωρίζετε κατά την διάρκεια της τελετής. Ο πατέρας της νύφης, σε περίπτωση που η κόρη του δεν ήταν και τόσο όμορφη, επέλεγε να της φορά πέπλο μέχρι και την τελευταία στιγμή για να μην χαλάσει η συμφωνία.
Μία θεωρία θέλει τις νύφες να φορούν πέπλο, ώστε να μην βλέπουν και να μην μπορούν να τρέξουν μακριά, αν δουν τον μέλλοντα σύζυγό τους και δεν τους αρέσει.
Στην εβραϊκή πίστη, τα πέπλα προορίζονταν για να λειτουργήσουν ως δημόσια επίδειξη πως ο γαμπρός δεν νοιάζεται για το φαίνεσθαι της νύφης, αλλά για το είναι της. Σαν να της λέει «Σ' αγαπώ τόσο πού, που θα ήθελα να σε παντρευτώ ακόμα και αν δεν μπορούσα να δω το πρόσωπό σου».
Στη δική μας παράδοση το πέπλο "συµβόλιζε" την αγνότητα της νύφης, το σεβασμό και την υπακοή στο μυστήριο, και τον Θεό.
Διαβάστε όλες τις ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο.
