Στη γιορτή της μητέρας που είναι την ερχόμενη Κυριακή, αναφέρθηκε η Ελένη Μενεγάκη μέσα από την εκπομπή της. Ιδιαίτερα φορτισμένη συναισθηματικά, η παρουσιάστρια μίλησε για τη δική της μητέρα, τη γνωστή κυρία Ζέτα Μισόκαλου, τονίζοντας πως ως παιδί, της εξέφραζε την αγάπη της με όλους τους τρόπους.
Ελένη Μενεγάκη: Η συγκινητική ευχή στη μητέρα της που έχει γενέθλια
Μετά από ερώτηση της Ελιάνας Χρυσικοπούλου, η Ελένη είπε: «Εγώ πάντα επειδή ήμουν ένα παιδάκι που ήμουν πολύ εκδηλωτική στη μητέρα μου, κι από πολύ μικρή… Με τα τίποτα που μπορεί να είχα για να πάω στο σχολείο… Πάντα σκεφτόμουν ότι θέλω να πάρω κάτι στη μαμά μου, έναν μήνα πριν. Και 7 και 8 χρονών.
Σαν παιδί την αγάπη μου την έχω εκδηλώσει με όλους τους τρόπους, με πολλά λόγια και με πολλή εκδήλωση, όμως πιστεύω ότι όταν αποκτούμε τα δικά μας παιδιά, ξαφνικά λες και όλα γίνονται πιο ξεκάθαρα. Σαν τη μαμά μας να τη βλέπουμε 3D γιατί κι εσύ έχεις βρεθεί από την άλλη πλευρά, που είναι τελείως διαφορετική. Αλλιώς να ‘σαι παιδί, αλλιώς να ‘σαι μαμά. Είναι άλλη οπτική».
Στη συνέχεια πρόσθεσε: «Και το παιδί σου να μεγαλώσει και να πάει 35 χρονών και να μείνει σε άλλο σπίτι… Η μάνα πάντα περιμένει. Με κοιτάς μέσα στα μάτια, Θοδωρή μου και θέλω να κλάψω αλλά μη με κάνεις να κλάψω. Θέλω να κλάψω γιατί πραγματικά, αυτά που μας έλεγαν, αυτά που έχουμε κοροϊδέψει σαν μικρά παιδιά, που μας έλεγαν οι γονείς μας "καλά δε θα γίνεις κι εσύ μάνα; Θα με καταλάβεις", έτσι είναι… Θέλεις να νιώσεις εκείνη τη μέρα, ακόμα κι αν το παιδί σου είναι 35 χρονών, αυτά τα δύο λόγια!».
Ελένη Μενεγάκη: Η μαμά της είναι το στήριγμα της-Μαζί στο studio μαζί και στην τράπεζα!
Η Ελένη Μενεγάκη κατέληξε: «Καμιά φορά νομίζουμε ότι οι δικοί μας άνθρωποι θα ‘ναι δίπλα μας για πάντα –και δε μιλάω μόνο για τους γονείς μας, τον οποιονδήποτε-, δεν υπάρχει το για πάντα. Για αυτό πολλές φορές πρέπει να εκφράζουμε πράγματα που τα έχουμε μέσα μας, κι οι άλλοι τα έχουν ως δεδομένα, πρέπει να προλαβαίνουμε να τα λέμε, γιατί κανείς δε ξέρει πότε θα πάψει να έχει κάποιον από τους ανθρώπους που αγαπάει κοντά του. Σε όποια ηλικία και να χάσεις τη μάνα σου, ο πόνος είναι πόνος. Τέλος».
