Ο Χρήστος Χολίδης είναι «παραδοσιακός» άντρας. Γεννημένος σε παραδοσιακή ποντιακή οικογένεια, δηλώνει «καθαρόαιμος Αιγαλιώτης» αλλά όχι και… «γκαζάκιας».
«Στα γήπεδα, ξύλο τρεχάματα, ως νέος και ως οργισμένο νιάτο ξέσπαγα στον αθλητισμό. Εμένα ο αθλητισμός με έσωσε από τις κακές παρέες και τα ναρκωτικά. Αν κάποια στιγμή παντρευτώ και κάνω παιδιά, θα ήθελα να γίνουν αθλητές», λέει.
Πρώτη φορά πήρε αμάξι στα 18 του: «ήμουν ο θεός του σχολείου, αν και ντροπαλός»όπως παραδέχ��ται στο περιοδικό Playboy: «πρώτη φορά έκανα έρωτα στα 17. Ήμουν μεγάλος. Ήμουν παιδί με μια μπάλα στα χέρια και τίποτε άλλο».
Πως τα πάει όμως σήμερα με τις γυναίκες; «ήμουν πιο καλά πριν μερικά χρόνια γιατί δεν με ένοιαζε. Τώρα είναι πιο σφιγμένα τα πράγματα. Πιο δύσκολο να εμπιστευτείς. Απλώς δεν παύει ποτέ το παιχνίδι να υπάρχει. Δεν παύω να είμαι κυνηγός. Μου αρέσει να κυνηγάω και όχι να με κυνηγάνε».
Για τις σχέσεις που του έχουν κατά καιρούς χρεώσει: «ευτυχώς που μου έχουν χρεώσει ωραίες γυναίκες. Είμαι τυπάκι που δεν θα χρησιμοποιούσε ποτέ μια γυναίκα για να κάνει τη δουλειά του. Το θεωρώ άνανδρο».
Μέχρι στιγμής πάντως δηλώνει και αισθάνεται εργένης: «πεθαίνω που είμαι σε εισαγωγικά αλήτης. Γιατί είμαι “ωραίος” αλήτης. Τώρα αν κάποια μου κάνει κλικ, το συζητάμε για γάμο».
Στην καθημερινότητα του: «όταν έχω δουλειά, συνεντεύξεις κτλ, προσπαθώ να κοιμάμαι για να ξεκουράζω τη φωνή και τη μούρη μου. Αν θέλω να κάνω την τρέλα μου, να περάσω καλά, παίρνω ένα αεροπλάνο, πάω ένα Λονδίνο, παίρνω και μια φίλη…»
Όσο για το ποια είναι η μεγαλύτερη «πολυτέλεια» που είχε μέχρι τώρα από τη δουλειά του; «όταν κατάφερα να κάνω τη μάνα μου να σταματήσει να δουλεύει. Πήγα και αγόρασα τα ένσημα της για να σταματήσει να δουλεύει».
Σε 10 χρόνια από τώρα το μόνο που θέλει είναι «να είμαι αξιοπρεπής και δυνατός».
