Μπορεί να έχουν περάσει 53 ολόκληρα χρόνια από τον θάνατο της Μέριλιν Μονρό, αλλά ακόμα και σήμερα, η ξανθιά καλλονή συνεχίζει να αποτελεί σύμβολο του sex και να εμπνέει πολλές σύγχρονες γυναίκες και stars με την εμβληματική της φυσιογνωμία και το sex appeal της.
Ωστόσο φαίν��ται πως όλο αυτό ήταν μόνο το… «φαίνεσθαι» καθώς στην πραγματικότητα η Μονρό δεν είχε καμία σχέση με αυτό που «πουλούσε» προς τα έξω.
Το γραφείο τελετών «Άμποτ και Χαστ» που ανέλαβε την κηδεία της, σχεδόν μισό αιώνα μετά τον θάνατο της Μονρό, περιγράφει με ανατριχιαστικές λεπτομέρειες πως ήταν η «αληθινή» Μέριλιν Μονρό.
Ανήμερα του θανάτου της, στις 5 Αυγούστου του 1962, ο αστυνομικός σταθμός του Δυτικού Λος Άντζελες έλαβε μια κλήση από τον προσωπικό γιατρό της διάσημης σταρ, δρ Χάιμαν Ένγκελμπεργκ, ο οποίος μετά από επικοινωνία με τον αξιωματικό Τζακ Κλέμονς, ανακοίνωσε ότι η Μέριλιν Μονρόε βρέθηκε νεκρή στο σπίτι της στο 1230 της Fifth Helena Drive στο Brentwood. Ο ��νγκελμπεργκ δήλωσε ότι ο θάνατός της προήλθε από υπερβολική δόση Nembutal και επιβεβαίωσε ότι επρόκειτο για αυτοκτονία.
Ο τότε ιατροδικαστής της κομητείας του Λος Αντζελες κάλεσε το νεκροταφείο του Westwood Village και έδωσε εντολή να παραλάβουν το σώμα της. Ο διευθυντής Γκι Χόκετ ωστόσο ανακάλυψε ότι το σώμα της ήταν στα πρώτα στάδια της νεκρικής ακαμψίας, μια κατάσταση που αρχίζει συνήθως έξι με οκτώ ώρες μετά το θάνατο, παρόλο που είχε πληροφορηθεί ότι ο θάνατος της είχε επέλθει μόλις τρεις ώρες πριν από την άφιξή του. Στη συνέχεια, ο Χόκετ παρέδωσε το σώμα της στο νεκροτομείο.
Τότε ήταν που κάλεσαν το γραφείο τελετών «Άμποτ και Χαστ» ώστε να βοηθήσουν στην απομάκρυνση του σώματος. Την διαδικασία περιέγραψε ο ίδιος ο Άμποτ:
«Οι βοηθοί στο γραφείο του ιατροδικαστή με πληροφόρησαν ότι ο Δρ Νογκούτσι μελέτησε σε βάθος το σώμα της σταρ. Πέρασε πολύ χρόνο ψάχνοντας για υποδερμικά σημάδια από βελόνα, τα οποία ο ίδιος είχε ανακαλύψει στο χέρι της, αλλά αυτή η περιοχή χρησιμοποιείται συχνά από τους γιατρούς. Ωστόσο συνέχισε να ψάχνει σε ασυνήθιστα μέρη, όπως μέσα στη μύτη της, ανάμεσα στα δάχτυλα και τις πατούσες της, κάτω από τη γλώσσα τ��ς, και τα γεννητικά της όργανα, αλλά δεν ήταν σε θέση να διαπιστώσει άλλα σημάδια από ενέσεις».
Και συνεχίζει περιγράφοντας τι αντίκρισε στην αίθουσα του ιατροδικαστή όταν σήκωσαν το σεντόνι της:
«Οταν σηκώσαμε το σεντόνι της, ήταν σχεδόν αδύνατο να πιστέψουμε ότι αυτό ήταν το σώμα της Μέριλιν Μονρόε. Φαινόταν σαν μία πολύ μέτρια, γερασμένη γυναίκα που δεν πρόσεχε καθόλου τον εαυτό της. Προφανώς, οι συνθήκες θανάτου της είχαν επιδεινώσει πολύ την ήδη κακή εμφάνιση της και ήταν αγνώριστη.Οταν κάποιος πεθαίνει, η βαρύτητα αναγκάζει το αίμα να εγκατασταθεί στο χαμηλότερο σημείο του σώματος. Λαμβάνοντας υπόψη ότι πολλοί άνθρωποι πεθαίνουν πέφτοντας στην πλάτη τους, ο αποχρωματισμός που συμβαίνει σπάνια είναι ορατός. Στην περίπτωση της Μέριλιν όμως, η οποία πέθανε με το πρόσωπο προς τα κάτω, υπήρχαν μοβ κηλίδες στο πρόσωπό της, και ο λαιμός της ήταν πολύ πρησμένος. Την λούσαμε στο γραφείο του ιατροδικαστή, και τα μαλλιά της ήταν κατσαρά και πολύ κοντά, ενώ μάλλον δεν τα είχε βάψει για κάποιο χρονικό διάστημα, αφού οι ρίζες ήταν πολύ πιο σκούρες. Το φυσικό χρώμα των μαλλιών της ήταν καστανό όχι ξανθό. Επίσης τα πόδια της δεν είχαν ξυριστεί για τουλάχιστον μία εβδομάδα, και τα χείλη της ήταν άσχημα σκασμένα και δεν είχε κάνει μανικιούρ και πεντικιούρ για καιρό. Αρχίσαμε να συζητάμε για το τρομερό πρήξιμο στο λαιμό της, και ο ιατροδικαστής αποφάσισε ότι ήταν αναγκαία μια χειρουργική διαδικασία. Δεν ήταν ευχάριστο θέαμα, αλλά τελικά ήταν αρκετά αποτελεσματικό στη μείωση του οιδ��ματος. Στο μεταξύ μας είχαν μόλις φέρει τα ρούχα της και έτσι η κα Χόκετ, σύζυγος του διευθυντή του νεκροταφείου, μου τηλεφώνησε για να έρθει στο γραφείο και να παραλάβει το σώμα. Μας ενημέρωσε επίσης ότι η Μέριλιν δεν φορούσε εσώρουχα, και δεν μπορούσε να βρει τίποτα στα συρτάρια της. Παρατήρησα επίσης ότι μεταξύ των αντικειμένων που μας έστειλαν ήταν ένα μικρό πλαστικό στήθος. Είχα δει ψεύτικο στήθος ξανά, αλλά αυτό ήταν πολύ μικρότερο».
«Αυτό δεν μοιάζει με τη Μέριλιν Μονρόε» σχολίασε η κα Χάμοκ μόλις είδε το σώμα. «Πού είναι το στήθος της;» Σε υπεράσπισή του, ο ιατροδικαστής εξήγησε ότι η κοπή των πλευρών κατά τη διάρκεια της αυτοψίας είχε προκαλέσει αυτή την κατάσταση. Δήλωσε, επίσης, ότι χρησιμοποίησε το ψεύτικο στήθος που παρέλαβε με τα ρούχα της, αλλά ήταν πάρα πολύ μικρό για να βοηθήσει.
Τότε η κα Χάμοκ έβγαλε το ψεύτικο στήθος της Μονρόε και το γέμισε με βαμβάκι, έκανε ένα βήμα πίσω και με υπερηφάνεια αναφώνησε: «Ορίστε! τώρα μου μοιάζει με τη Μέριλιν Μονρόε!»
Ο Σίδνεϊ Γκιλάροφ, η μακιγιέρ της Μονρόε, και ο Αλαν Σνάιντερ, έφτασαν στο νεκροτομείο για να τη βάψουν και να της φορέσουν την περούκα της.
Ο Σνάιντερ εξήγησε στον Αμποτ ότι τα στήθη της Μέριλιν στην ηλικία των τριάντα έξι είχαν αρχίσει να κρεμάνε κι έτσι φορούσε ένα σουτιέν, αλλά τοποθετούσε και το ψεύτικο στήθος από πάνω για να φαίνεται ότι το στήθος της είνα�� στητό και χωρίς σουτιέν.
