Τώρα θα μου πεις πώς θα γίνει αυτό; Είμαι γυναίκα και είναι άντρας. Και σε αλλαγή φύλου δεν σκοπεύω - άμεσα τουλάχιστον – (μαμά πλάκα κάνω ηρέμησε) να προχωρήσω.
Αλλά τρόπος υπάρχει. Γιατί πάντα όταν κάτι το θες, μπορείς να το καταφέρεις (κι ας λέτε ό,τι θέλετε για τον Μέρφι και το νόμο του). Αρκεί να το θες. Και στην περίπτωσή μου για να το έχω κάνει μέχρι και τίτλο, δεν είναι εμφανές ότι το θέλω και μάλιστα πολύ;
Το λοιπόν: Σάκης Τανιμανίδης. Δεν ξέρω πολλά για αυτόν τον τύπο που «έσκασε» στα ξαφνικά στην (τηλεοπτική) ζωή μας και πλέον είναι (σχεδόν) παντού μπροστά σε εμάς– αν ήμουν Θεσσαλονικιά, όλο και κάτι παραπάνω θα ήξερα νομίζω. Ξέρω τόσα όσα έχω καταφέρει να «ξεκλειδώσω» δυο τρεις φορές που έχω μιλήσει μαζί του στο πλαίσιο της δουλειάς και από εκεί και πέρα ό,τι κυκλοφορεί στο διαδίκτυο για το πρόσωπό του – όσο έγκυρο μπορεί να είναι, βέβαια.
Αυτό, όμως, που δε θέλει μυαλό για να καταλάβει κάποιος για τον Σάκη είναι και ο λόγος που θέλω να γίνω… Σάκης. Μη βιαστείς να σκεφτείς ότι εννοώ πως έχω όνειρο να γίνω παρουσιάστρια, να αποκτήσω τη δική μου εκπομπή ή να κάνω ταξίδια τζάμπα (όπως λένε πολλοί) και να πληρώνομαι από πάνω. Όχι, όχι.
Πίσω από το όνομά του, κρύβεται κάτι πιο βαθύ, πιο ουσιαστικό και κάτι που έχει αποτελέσει έμπνευση για μένα: τα όνειρα μας γίνονται πραγματικότητα στο τέλος. Και πρέπει να τα κυνηγάμε όσο τρελά κι αν είναι, όσο άπιαστα, όσο ουτοπικά. Τι πειράζει κι αν μας κουράζουν; Τι πειράζει αν μοχθούμε για να τα πετύχουμε; Τι πειράζει κι αν δε βγαίνουν με την πρώτη; Αυτό συνήθως συμβαίνει ειδικά όταν είναι μεγαλόπνοα, όταν νομίζεις ότι είσαι τόσο μακριά από αυτά και όμως πεισμώνεις και δε θες να τα αγγίξεις απλά με την άκρη των δαχτύλων σου, αλλά να τα «γραπώσεις»! Να γίνουν δικά σου, κτήμα σου. Και να μην τα χάσεις ποτέ!
ΝΑΙ! Αυτό θέλω. Το ήθελα κι από πριν, αλλά μπορεί να ήμουν και λίγο… κότα (είπαμε να λέμε αλήθειες). Όχι πια. Θέλει επιμονή, υπομονή και μάτια να γυαλίζουν. Α! Και το βασικό… ψυχή! Και τότε όλα θα έρθουν. Ναι ναι! Και δε θέλω ηττοπάθεια!
Ο Σάκης το έχει δείξει: από το μηδέν «έχτισε» πάνω στον εαυτό του και τώρα έγινε… ουρανοξύστης! Δεν είναι αξιοζήλευτο;
Μέχρι στιγμής, θέλω να λέω ότι τα έχω πάει καλά, αλλά κάτι μου λέει ότι τα καλύτερα είναι ακόμα μπροστά μας.
Άντε λοιπόν!
Και στα δικά μας!
