Έφυγε από τη ζωή σε ηλικία 65 ετών ο σκηνοθέτης Γιάννης Καραχισαρίδης, αφήνοντας παρακαταθήκη δεκάδες θεατρικές παραστάσεις και το αποτύπωμά του στα ΔΗΠΕΘΕ Κοζάνης (2007-2014) και Βέροιας (1993-2002), όπου είχε διατελέσει καλλιτεχνικός διευθυντής, όπως και στο Ελληνικό Φεστιβάλ την περίοδο 2001-2006.
O Γιάννης Καραχισαρίδης γεννήθηκε στην Κοζάνη το 1955. Απόφοιτος του Κολεγίου Αθηνών (τάξη ΄74) και στη συνέχεια του Οικονομικού Τμήματος της Νομικής Σχολής Αθηνών.
Σπούδασε θέατρο στις σχολές του Πέλου Κατσέλη και του Λεωνίδα Τριβιζά. Σκηνοθέτησε περίπου 70 θεατρικές παραστάσεις και 6 όπερες, στις κρατικές σκηνές, στα περισσότερα ΔΗΠΕΘΕ και στο ελεύθερο θέατρο. Ειδικεύτηκε στο πολιτιστικό μάνατζμεντ.
Από το 1976 συνεργάστηκε με το Εθνικό Θέατρο, την Εθνική Λυρική Σκηνή, το Μέγαρο Μουσικής Αθηνών, Δημοτικά Περιφερειακά Θέατρα και ελεύθερους θιάσους σε έργα Αριστοφάνη, Σαίξπηρ, Γκολντόνι, Μολιέρου, Λόρκα, Ντάριο Φο, Ξενόπουλου, Κορρέ, Κορομηλά κ.ά.
Το καλοκαίρι του 1977 υπέγραψε τη σκηνοθεσία στις «Φοίνισσες» του Ευριπίδη με την Άννα Συνοδινού, στο αρχαίο Θέατρο της Επιδαύρου. Την άνοιξη του 2000 οργάνωσε και σκηνοθέτησε τη συμπαραγωγή της Εθνικής Λυρικής Σκηνής, του Κρατικού Θεάτρου Βορείου Ελλάδος και του ΔΗΠΕΘΕ Βέροιας με την αγγλόφωνη παράσταση «Follow the fellow who follows a dream».
Έγραψε σενάρια και σειρές και σκηνοθέτησε ντοκιμαντέρ για την τηλεόραση και δημοσίευσε άρθρα με θεωρητικές αναλύσεις για το θέατρο σε λογοτεχνικά περιοδικά.
H Αιμιλία Υψηλάντη και το θέατρο ΑΡΓΩ:
«Με μεγάλη θλίψη έμαθα σήμερα για τον ξαφνικό και αδόκητο χαμό του συναδέλφου, φίλου, συνεργάτη μου Γιάννη Καραχισαρίδη. Ένα καθαρό μυαλό, ένας ταλαντούχος δημιουργός ο σκηνοθέτης Γιάννης Καραχισαρίδης εργάστηκε για το ελληνικό θέατρο με υποδειγματικό τρόπο.
Δημιούργησε φιλίες και σχέσεις ζωής με τους ηθοποιούς και όλους τους συντελεστές του θεάτρου αφήνοντας παρακαταθήκη σημαντικές θεατρικές δουλειές.
Τη θεατρική σεζόν 18-19 συνεργαστήκαμε με τον Γιάννη στις δυο παραγωγές του θεάτρου ΑΡΓΩ (8 γυναίκες κατηγορούνται και Ροκ Στόρι), ενώ είχαν προηγηθεί οι συνεργασίες μας και στο θέατρο της Βέροιας και της Κοζάνης, απ΄ όπου σαν καλλιτεχνικός διευθυντής άφησε το στίγμα του.
Είναι τόσες νωπές οι στιγμές απ΄ αυτές τις τελευταίες συνεργασίες μαζί του που προκαλούν πόνο. Ο Γιάννης έφυγε τη στιγμή που το ελληνικό θέατρο χρειάζεται τους ανθρώπους του όσο ποτέ άλλοτε.
Θέλω να εκφράσω τα θερμά μου συλλυπητήρια στους οικείους του και στην οικογένεια του θεάτρου με την πίστη ότι δεν θα ξεχαστεί ποτέ».
