Αποδοκιμασία: η ενέργεια του αποδοκιμάζω. Έέντονη, ζωηρή εκδήλωση της αντίθεσης ή της απαρέσκειας που αισθάνεται κάποιος για κάτι. Γιουχάισμα: το αποτέλεσμα και η ενέργεια του γιουχαΐζω ή γιουχάρω, η εκδήλωση έντονης αποδοκιμασίας με γιούχα ή με ουουου…
Και από την άλλη, πριν την αποκάλυψη της ψευδαίσθησης,
Αποθέωση: ενθουσιώδης αναγνώριση, θαυμασμός και έπαινος προς κάποιον ή κάτι, η θεοποίηση. Θαυμασμός: συναίσθημα έκφρασης εκτίμησης, αναγνώρισης και επιδοκιμασίας προς κάτι που αναγνωρίζουμε ως θετικό και θαυμάζουμε
Αυγά, γιαούρτια, μπουκάλια, ντομάτες, καφέδες πέτρες και ύβρεις διανθισμένες και ευφάνταστες… Αυτά είναι οι φυσικοί και απόλυτα κατανοητοί διάδοχοι της αποθέωσης και τυφλής αποδοχής, που γνώρισε προεκλογικά ο ΣΥΡΙΖΑ. Αποτελεί πλέον καθημερινό θέμα της ειδησεογραφίας. Η παρουσία κυβερνητικών στελεχών σε ανοιχτούς χώρους τείνει να εκλείψει. Ενώ συνεχώς αναβάλλονται προγραμματισμένες ομιλίες και εκδηλώσεις όπου πρωταγωνιστεί μέλος των ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ…Κάπου κάποιο μέλος της κυβέρνησης αποδοκιμάζεται. Κάπου κάποιος κυβερνητικός αξιωματούχος τρώει πρόγκα. Έτσι εξηγούνται τα δρακόντεια μέτρα ασφαλείας, εξου και οι ισχυρές αστυνομικές δυνάμεις, έξω από το Μαξίμου, έξω από υπουργεία, έξω από δημόσια κτίρια. Αλλά οι σύμβουλοι της κυβέρνησης και της επικοινωνιακής πολιτικής της, εξαπολύουν κατηγορίες, ότι πίσω από τις καθημερινές αποδοκιμασίες, διαμαρτυρίες αντίδρασης, στην πολιτική που ακολουθείται, κρύβονται ή η αντιπολίτευση, ή σκοτεινά κέντρα, ή Ρώσοι πράκτορες, ή τίποτα Άγγλοι, Γάλλοι, Πορτογάλοι… Γιατί οι Έλληνες τους αγαπούν. Και τους εμπιστεύονται και τους πιστεύουν. Και συμφωνούν με όσα γίνονται… Ίσως κάποια να είναι αλήθεια. Σίγουρα όμως πολλά είναι ψευδή και ανυπόστατα. Και εν πάση περιπτώσει πόσο ηλίθιοι και πόσο πρόβατα θεωρούν, αυτοί στα Κέντρα εξουσίας, ότι είναι οι Έλληνες πολίτες; Οι απλοί άνθρωποι που ΚΑΘΕ ΜΕΡΑ συγκεντρώνονται έξω από κάποιο υπουργείο για να εκφράσουν την αγανάκτησή τους να διαμαρτυρηθούν για τις αποφάσεις που λαμβάνονται για αυτούς χωρίς αυτούς, και είναι κατάφορα άδικες, και φτάνουν τα όρια της τιμωρίας. Ή τα ξεπερνούν κιόλας. Και πλέον παραμένουν αναπάντητα τα εξής ερωτήματα… α) πως εξηγούν στο Μαξίμου αυτή την μαζική αλλαγή άποψης του κόσμου; Β) την κατανοούν; γ) πιστεύουν ακόμα αυτά που λένε; (αν τα πίστευαν ποτέ) δ) τι έπεται άραγε; Τι να περιμένουμε τώρα από την κυβέρνηση; Ποιον μηχανισμό θα εφεύρει για να αποπροσανατολίσει; Με ποιο σκάνδαλο θα προσπαθήσει να αποδείξει ότι είναι η καλύτερη επιλογή στις εκλογές που πλησιάζουν; Και βέβαια τι θα διαλέξουν τώρα ως προεκλογικό κεντρικό σύνθημα; Γιατί τα παλιά πάλιωσαν και βρώμισαν.
