Η 28χρονη Μαρία είναι μια γυναίκα που έχει δει το είδωλο της στον καθρέφτη αδύνατο, κανονικό, παχύσαρκο και αποστεωμένο. Είναι μια γυναίκα, που όπ��ς η ίδια λέει, έχει περάσει από όλες τις διατροφικές διαταραχές, που την εξόντωσαν ψυχολογικά και σωματικά.
Τα υπερφαγικά επεισόδια κράτησαν 9 χρόνια, η νευρική ανορεξία 1,5 χρόνο και η βουλιμία 1 χρόνο. Σαν παιδί η Μαρία ήταν πολύ αδύνατη, τα κιλά άρχισε να τα παίρνει από την τρίτη γυμνασίου και μετά.
«Συνέβησαν διάφορα πράγματα στο σπίτι, διάφορες καταστάσεις, ο θάνατος των παππούδων μου, δεν ήξερα πώς να τα διαχειριστώ, δεν ήξερα να πω στεναχωριέμαι ή χαίρομαι, ήξερα να πω “πεινάω”» εξομολογείται η ίδια.
Το φαγητό λειτουργούσε ως παυσίπονο, λέει η Μαρία, που θυμάται ότι στα 18 της το άγχος των πανελλαδικών εξετάσεων τη …φόρτωσε με επιπλέον βάρος με αποτέλεσμα η ζυγαριά της να φτάσει να δείχνει… ούτε λίγο ούτε πολύ… 145 κιλά. Όσο φοιτούσε στο πανεπιστήμιο βίωσε έντονα τον ρατσισμό.
«Αν θα με βλέπανε να τρώω κάτι… μια φορά είχα κολλήσει στην καρέκλα και δεν μπορούσα να σηκωθώ και έγινα περίγελος, μου λέγανε «φάε, φάε, μην χάσεις καμιά μπουκιά», άσχετα παιδιά που δεν τα ήξερα. Ξεσκιζόμουνα μέσα μου, από τέτοιες καταστάσεις μπορούσα να μείνω σπίτι για μήνες.» προσθέτει η Μαρία.
Έτρωγε ασταμάτητα λέει, ειδικά από τις 9 το βράδυ και μετά, ενώ στο δωμάτιο της υπήρχε ένα ντουλάπι το οποίο ήταν πάντα γεμάτο με σοκολάτες, μπισκότα και πατατάκια. Η Μαρία αντιμετώπιζε όμως και πολλά προβλήματα υγείας. Πονούσαν τα γόνατα της, ενώ δεν μπορούσε να αναπνεύσει και έτσι αποφάσισε να υποβληθεί σε επέμβαση προκειμένου να χάσει κιλά. Στο μεταξύ, θαύμαζε όπως λέει τα μοντέλα των περιοδικών και ήθελε τους μοιάσει.
«Θυμάμαι ότι παρακαλούσα το Θεό να γίνω ανορεξική, βουλιμική όχι για πολύ, για λίγο ώσπου να χάσω τα κιλά και μετά να επανέλθω. Πρόσεχε τι εύχεσαι γιατί μπορεί και να το πάθεις που λένε.» σημειώνει η 28χρονη.
Έτσι έγινε. Η ευχή της έγινε πραγματικότητα και από τις τεράστιες ποσότητες φαγητού, μεταπήδησε στη μηδενική κατανάλωση.
«Οτιδήποτε έβαζα να φάω ή να πιω με πονούσε πάρα πολύ, έτσι ξεκίνησα να συνδέω το φαγητό με πόνο και έφτασα σε μια κατάσταση να μην θέλω να καταπιώ ούτε το σάλιο μου γιατί πονούσα πολύ.»
Τα κιλά άρχισαν να φεύγουν από επάνω της. Αυτό της άρεσε αρχικά, η κατάληξη όμως ήταν να έρθει αντιμέτωπη με τη νευρική ανορεξία. Η κάποτε υπέρβαρη Μαρία έφτασε μέσα σε 11 μήνες να ζυγίζει από 145 κιλά, μόλις 38.
«Οπότε και χρειάστηκε πλέον να πάω να βάλω σωληνάκι για να τρέφομαι από εκεί, γιατί δεν μπορούσα διαφορετικά να ζήσω.»
Έφτασε στο σημείο να τρώει δύο κουταλιές σούπα την ημέρα ή μισή φρυγανιά. Μετά από καιρό και ιατρική βοήθεια ξεκίνησε σιγά – σιγά να τρώει, όμως έφτασε στο σημείο της βουλιμίας. Μέχρι που έφτασε η ημέρα που η Θ��σσαλονικιά Μαρία είπε «τέλος», καθώς κινδύνευε η ζωή της. Παρακολούθησε λοιπόν ένα συγκεκριμένο πρόγραμμα απεξάρτησης από το φαγητό, μη κυβερνητικής οργάνωσης και τον τελευταίο ενάμιση χρόνο είναι καλά. Ζυγίζει 73 καλά, έχει μια …ήρεμη σχέση με το φαγητό και χαμογελά!
«Ήταν σα να ήμουνα σε ένα υπόγειο και βγήκα έξω και βλέπω χρώματα, φύλλα, ανθρώπους, είναι σα να ξύπνησα.»
Διαβάστε όλες τις ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο.
