Οι δυσκολίες και τα εμπόδια πάντα με τον ένα ή τον άλλο τρόπο υπάρχουν στη ζωή κάθε ανθρώπου. Δεν είναι τυχαία η φράση: «ότι δε σε σκοτώνει σε κάνει πιο δυνατό».
Μπορεί να ακούγεται κλισέ, αλλά είναι πέρα για πέρα αληθινή. «Δεν μπορεί, δε γίνεται να μου συμβαίνει και αυτό!», είναι οι πρώτες λέξεις που μου έρχονται στο μυαλό.
Και κάπου εδώ ανήσυχες σκέψεις κατακλύζουν το μυαλό, σκέψεις που δοκιμάζουν την πίστη στον εαυτό μου και ένα μεγάλο ΓΙΑΤΙ να κυριαρχεί. Επικρατεί το απόλυτο χάος και η αδυναμία διαχείρισης των γεγονότων.
Η ψυχραιμία πάει περίπατο και το μόνο που σκέφτομαι είναι πού πήγε ο έλεγχος του εαυτού μου. Η αβεβαιότητα για το πόσο θα κρατήσει αυτή η κατάσταση με κάνει και λυγίζω.
«Δεν μπορεί θα μου χαμογελάσει και μένα η ζωή. Ή μήπως όχι;», αναρωτιέμαι.
Προσπαθώ να βάλω φρένο στις αρνητικές σκέψεις και να πω: «Κάνε ένα βήμα πίσω. Αποστασιοποιήσου από την κατάσταση και δώσε χρόνο σε εσένα».
Το αμέσως επόμενο στάδιο είναι να σηκώσω ανάστημα και να πάρω την κατάσταση στα χέρια μου. Να αποκτήσω και πάλι τον έλεγχο.
Το μόνο σίγουρο είναι πως έχω δίπλα μου ένα υποστηρικτικό δίκτυο ανθρώπων που θα μου δώσουν μια χείρα βοηθείας τώρα που τους θέλω στο πλευρό μου.
Ό,τι και αν συμβεί προχώρα και μη σταματάς! Οι δυσκολίες είναι για τους δυνατούς... Θα αντέξω την καταιγίδα για να θαυμάσω αργότερα το ουράνιο τόξο!!!
