Δεν θέλω να μειώσω την σημασία της ή τη χρησιμότητα της, αλλά θα το κάνω. Γιατί ούτε η σημασία της έχει πια σημασία, ούτε και χρήσιμη είναι. Sorry που θα στεναχωρήσω κάποιες από εσάς, αλλά έτσι είναι…
Για σκεφτείτε το. Το μοναδικό κέρδος από αυτή την ημέρα, την ημέρα της γυναίκας, είναι πως μπορείς να πάρεις πιο άνετα άδεια νυχτερινής εξόδου, ή να βρεις πιο εύκολα δικαιολογία και άλλοθι, για να βγεις με τις φιλενάδες σου να γίνεις πίτα, να γυρίσεις ξημερώματα και την επομένη, να μην μπορείς να πάρεις ούτε τα πόδια σου στη δουλειά, ούτε τα πάνω σου ως γυναικεία οντότητα. Μόνο βιταμίνες μπορείς να πάρεις, μπας και σε βοηθήσουν να βγάλεις τη μέρα, γιατί έτσι κι αλλιώς το καθημερινό ωρολόγιο πρόγραμμά σου είναι βαρύ ρε γ@μ@το και ασήκωτο, για τους πάλαι ποτέ ντελικάτους ώμους σου, που άλλα περίμεναν και άλλα συνάντησαν στην πορεία. Κάτι τέτοιες ημέρες με εκνευρίζουν.
Ακούς εκεί παγκόσμια ημέρα της γυναίκας… με τι να την συγκρίνω; Ας πούμε με την παγκόσμια ημέρα των ζώων; που ο βασανισμός τους ανά την υφήλιο συνεχίζεται ανεμπόδιστα; Με την παγκόσμια ημέρα κατά της διακίνησης των ναρκωτικών; Που το εμπόριο τους ανθεί και τα θύματα τους πολλαπλασιάζονται; Με την παγκόσμια ημέρα κατά της παιδικής εργασίας; Που τα ποσοστά της παιδικής εργασίας και κακοποίησης, βρίσκονται σε επίπεδα πιο ψηλά από ποτέ; Άντε να την συγκρίνω με την παγκόσμια ημέρα μπριζόλας -ναι, ναι, μην γελάτε και όμως υπάρχει και εορτάζεται στις 14 Μαρτίου- ή την παγκόσμια ημέρα ύπνου στις 21 Μαρτίου… (όλα τα όμορφα τον Μάρτιο γίνονται…) και άντε επειδή γελάσατε λίγο, να σας πω ότι υπάρχει και παγκόσμια ημέρα, δημόσιας τουαλέτας στις 19 Νοεμβρίου… (θα το κάψουμε το Νοέμβριο)…. Επίσης στις 2 Μαΐου η παγκόσμια ημέρα γέλιου και στις 22 Φεβρουαρίου, γιορτάζεται η ημέρα σκέψης… και τώρα που το ξανασκέφτομαι, ναι με εκνευρίζει η παγκόσμια ημέρα, που γιορτάζω ερήμην μου. Για αλλού ξεκίνησε όμως και αυτή, όπως και πολλά άλλα… Η παγκόσμια ημέρα της γυναίκας τώρα γιορτάζεται κυρίως από τους άνδρες μας, και εξαργυρώνεται με μία ανθοδέσμη -ίσως-, από εμάς με ποτά και μονοφυλετικά δείπνα, και από τους εμπόρους. Το μόνο χρήσιμο εδώ που τα λέμε, μπας και ανοίξουν έστω και για μία ημέρα, οι δουλειές. Καθιερώθηκε όμως σε ανάμνηση μιας μεγάλης εκδήλωσης διαμαρτυρίας, που έγινε στις 8 Μαρτίου του 1857 από εργάτριες κλωστοϋφαντουργίας στη Νέα Υόρκη, οι οποίες ζητούσαν καλύτερες συνθήκες εργασίας. Τι και αν υπάρχει όμως παγκόσμια ημέρα… σύμφωνα με σημερινή ανακοίνωση της Eurostat οι γυναίκες στην Ελλάδα, αμείβονται κατά μέσο όρο 12, 5% λιγότερο από τους άνδρες. Επίσης συνεχίζουν να γεμίζουν και να ιδρύονται νέοι ξενώνες για κακοποιημένες γυναίκες και τα λοιπά… Συμπερασματικά: οι παγκόσμιες ημέρες δεν έχουν ανταποκριθεί σε καμία περίπτωση, στις προσδοκίες που οδήγησαν στην καθιέρωση τους. Γι ' αυτό και αύριο, θα κάνω μία μετάθεση, μετατόπιση χρονική και θα γιορτάσω την παγκόσμια ημέρα μπριζόλας και αφού σκάσω θα γιορτάσω καπάκι την παγκόσμια ημέρα γέλιου, και την παγκόσμια ημέρα ύπνου… γιατί ο ύπνος και το γέλιο είναι τα καλύτερα φάρμακα διά πάσαν νόσο και πάσαν μαλακία…
