Είστε όλοι κακεντρεχείς, ζηλιάρηδες, μοχθηροί και φαρμακόγλωσσες… για να μην πω ανόητοι… κοροϊδεύετε και περιγελάτε, χωρίς να εξετάσετε τα δεδομένα να ελέγξετε το υπόβαθρο, να λάβετε υπ’ όψιν σας, τον πρότερο έντιμο βίο του… και αναρωτιέμαι τι σας έκανε ο Φώτης ο Κουβέλης; Επειδή πήρε μία θεσούλα σε υπουργείο; Την οποία κιόλας δεν ζήτησε; Και την οποία αποδέχθηκε, στον βωμό του πατριωτισμού του!
Για να βοηθήσει την κατάσταση. Να προσφέρει τις υπηρεσίες του, για το κοινό καλό; Αντί να χαίρεστε που υπάρχει και καλύπτει τρύπες. Αντί να τον ευχαριστείτε, που βοηθάει όταν παραστεί ανάγκη, τον κάνετε περίγελο και τον περιφέρετε στα social media σαν το μεγαλύτερο νούμερο του τσίρκου; Αν κάτσετε και ψάξετε βαθειά μέσα σας την αιτία, θα βρείτε την ουσία της ύπαρξης και της προσφοράς του, στη πολιτική ζωή. Αν σκεφτείτε έστω και λίγο, θα καταλάβετε την χρησιμότητα του, και το νόημα της παρουσίας του στην Ελληνική πραγματικότητα. Αλλά επειδή είστε μικροπρεπείς και σκάρτοι τύποι όπως προείπα… δεν μπορείτε να κατανοήσετε την σπουδαιότητα του και το αβαντάζ, που απλόχερα μας χαρίζει…
Γιατί ο Φώτης Κουβέλης δεν αναλώνεται, δεν εξαργυρώνεται στην καθημερινότητα. Στέκεται ήρεμα στο παρασκήνιο και περιμένει την κατάλληλη στιγμή να εμφανιστεί ξαφνικά ως άλλος batman και να βοηθήσει. Να δωρίσει στον λαό τις πολύτιμες υπηρεσίες του. Γιατί ο Φώτης Κουβέλης δεν είναι πολιτικός με την στενή έννοια του όρου.. Είναι ιδέα, είναι ας πούμε το απαραίτητο συστατικό της κάθε κυβέρνησης -οποιασδήποτε κυβέρνησης- που δεν λήγει κιόλας. Όπως είναι και το αναγκαία εργαλεία που υπάρχουν σε κάθε σπίτι, άσχετα αν δεν χρησιμοποιούνται.
Να σας δώσω ένα παράδειγμα για να καταλάβετε, γιατί είστε και άσχετοι… ας πούμε το κατσαβίδι σας στο σπίτι, το χρησιμοποιείτε κάθε μέρα; Όχι βέβαια. Το έχετε όμως κρυμμένο σε κάποιο ντουλάπι και το ψάχνετε, όταν -σπάνια- σας λασκάρει καμία βίδα. Ή την αλοιφή για κάλλους… κάνετε επάλειψη κάθε μέρα; ή μήπως μόνο όταν εμφανιστεί αυτό το ύπουλο σκληρό εξόγκωμα στα μικρό μας δαχτυλάκι, που κάνει τη ζωή μας ανυπόφορη, την ψάχνουμε την βρίσκουμε και αν δεν έχει λήξει την χρησιμοποιούμε για να φύγει ο πόνος;;; εεε;… άλλο παράδειγμα… για τον χι ψι λόγο δεν μαγειρέψατε. Ανοίγετε το ντουλάπι και τσουπ, να η γνωστή κονσέρβα τόνου, έκτακτης ανάγκης.
Εξάλλου στο δεύτερο ή τρίτο συρτάρι της κουζίνας πάντα υπάρχει ένας καρυοθραύστης. Μήπως σπάτε καρύδια κάθε μέρα, και δεν το ξέρω; Ο καρυοθραύστης όμως εκειιιι, δεν φεύγει, δεν απογοητεύεται… περιμένει υπομονετικά τη σειρά του … την ώρα που θα πέσουμε στην ανάγκη του. Για να μην αναφέρω το μοσχοκάρυδο… που στέκεται πάντα δίπλα στα πιπέρια και τα αλάτια άπραγο και σιωπηλό, σαν τον καταφρονεμένο συγγενή. Αλλά τι να κάνεις και εσύ; Δεν φταις. Δεν προλαβαίνεις να φτιάχνεις κάθε μέρα παστίτσιο. Όταν σου έρθει όμως η όρεξη, δεν αγχώνεσαι γιατί είσαι σίγουρος πως θα το βρεις στο γνωστό μέρος. Και κάθε πότε άραγε, χρησιμοποιείς τον γρύλο που έχεις στο πορτ μπαγκάζ; Ίσως και ποτέ, αλλά τον έχεις.
Το ίδιο ισχύει και για τις αλυσίδες για τα χιόνια… άσε που πάντα υπάρχει ένα έμπλαστρο λέοντος για το ενδεχόμενο λουμπάγκο, το οποίο παθαίνεις μία φορά στα τρία χρόνια και αν. Δεν θέλω να κουράσω, δεν είναι στις προθέσεις μου, αλλά υπάρχουν ένα σωρό παραδείγματα με περιττά εκ πρώτης όψεως αντικείμενα που όμως υπάρχουν γύρω μας και μάλιστα με δική μας πρωτοβουλία και περιμένουν για να μπουν στο παιχνίδι… αααα μην ξεχάσω και το βάνις όξι άξιον για τους δύσκολους λεκέδες… ή τα καλά κρυστάλλινα ποτήρια που περιμένουν ήσυχα σε κάποιο ντουλάπι την επόμενη βεγγέρα για να κάνουν την εντυπωσιακή λαμπερή εμφάνισή τους και που μάλιστα δεν ζηλεύουν τον Κουβέλη ο οποίος όπως και να το κάνουμε χρησιμοποιείται πιο συχνά από αυτά.. Και είπαμε… δεν λήγει κιόλας. Ή μήπως έχει λήξει και απλά δεν αναγράφεται στη συσκευασία του;
