StarLight - Βλάσης Πασιούδης: «Ένιωσα κάτι που έχασα για καιρό: Την ελπίδα»

Από τον περασμένο Μάρτιο «οργώνει» τη σκηνή του Άβατον παρέα με τον Χρίστο Γεωργίου, σε μία παράσταση που έγινε γνωστή από στόμα σε στόμα. Οι Λέξεις των Άλλων σε κείμενο του Μάνου Θηραίου και σκηνοθεσία του Θοδωρή Βουρνά, σήμαινε την ολική του επαναφορά στην υποκριτική.

Τελικά η ζωή ξέρει καλύτερα, κι έτσι έχουμε την τύχη να βλέπουμε τον Βλάση Πασιούδη κάθε Δευτέρα στο θέατρο. Το καλύτερο; Πέρα από τον «Άρη» των Λέξεων που σκίζει, τον ερχόμενο Μάρτιο έρχεται διπλό «χτύπημα», ξανά με τον Μάνο Θηραίο, σε έναν μονόλογο που του ταιριάζει... γάντι! 

Οι Λέξεις των Άλλων - Είδαμε την παράσταση στο θέατρο Άβατον

Σαν να μην έφτανε αυτό, το ταλαντούχο αγόρι από τον Βόλο, έχει γίνει viral μέσα από την ενασχόλησή του με τη φωτογραφία και το προφίλ του στο TikTok. «Είμαι ο Βλάσης, είμαι φωτογράφος και βγάζω πορτρέτα σε ανθρώπους στον δρόμο», συστήνεται στο δημοφιλές μέσο. «Γεια σας, είναι ο Βλάσης, είναι ηθοποιός κι ήρθε για να μείνει», θα μπορούσα να πω εγώ για την πορεία του στο θέατρο! Βλάση, θα 'μαστε εκεί για να σε παρακολουθούμε.... πρόσεχε!

Μετά από τόσες παραστάσεις, η «ετυμηγορία» σου για τις Λέξεις των Άλλων, ποια είναι;

Αν το δούμε σαν μια αμερικανική δίκη, η «επιτροπή» μας είναι απόλυτα μοιρασμένη. Πέντε ένορκοι ψηφίζουν «ένοχη» για τη δυσκολία και την ευθύνη που κουβαλάει αυτό το εγχείρημα. Οι άλλοι πέντε όμως ψηφίζουν «αθώα» - για όλα τα όμορφα που μας χάρισε: τα συναισθήματα που γεννά, το εξαιρετικό κείμενο του Μάνου Θηραίου που έχουμε την τιμή να ζωντανεύουμε, και κυρίως την αγάπη και την αποδοχή του κόσμου. Άρα η δική μου ετυμηγορία: μια πρόκληση που άξιζε απόλυτα τον κόπο μας.

Περίμενες ότι το έργο θα πήγαινε τόσο καλά;

Η αλήθεια είναι πως το έργο με βρήκε σε μια στιγμή που είχα αποφασίσει να πάρω απόσταση από το θέατρο και γενικά από την υποκριτική. Κι όμως, μέσα από μια σειρά συμπτώσεων, το κείμενο έφτασε στα χέρια μου και με έκανε να επιστρέψω -σχεδόν χωρίς δεύτερη σκέψη- σε όλη αυτή τη διαδικασία. Από την πρώτη ανάγνωση είχα μια βαθιά πίστη ότι κάτι όμορφο θα συμβεί. Οπότε ναι, είχα νιώσει ότι θα πάει καλά πολύ πριν ανέβει στη σκηνή.

Έχω την εντύπωση ότι σου έφερε και πολλούς… καρπούς, σωστά;

Ο πιο σημαντικός «καρπός» αυτής της παράστασης ήταν η γνωριμία μου με τον Μάνο Θηραίο. Μέσα από τη συνεργασία μας ένιωσα ξανά κάτι που είχα χάσει για καιρό: Την ελπίδα. Την αίσθηση ότι υπάρχει χώρος για αληθινή δημιουργία, για ουσιαστική επικοινωνία και για ανθρώπους που βλέπουν τον κόσμο με την ίδια ευαισθησία. Αυτό, για εμένα, άξιζε όσο όλα τα υπόλοιπα μαζί. 

Οι Λέξεις των Άλλων: Επέστρεψαν για δεύτερη σεζόν στο θέατρο Άβατον

Τέσσερις άντρες, Μάνος Θηραίος (στο κείμενο), Θοδωρής Βουρνάς (στη σκηνοθεσία), Χρίστος Γεωργίου (στον ρόλο του Αλέξη) κι εσύ, πώς είναι αυτή η συνεργασία;

Θα σου έλεγα τώρα αλλά τέλος πάντων (γέλια)! Έχω μεγαλώσει σε ένα σπίτι με τρεις γυναίκες, μετά βρέθηκα σε σχολή σχεδιαστών μόδας, μετά στο θέατρο, μετά στον χορό… σε όλη μου τη διαδρομή οι χώροι ήταν σχεδόν πάντα γυναικοκρατούμενοι. Οπότε στην αρχή το να δουλεύω αποκλειστικά με άντρες μού φάνηκε κάτι τελείως διαφορετικό. Αλλά η ανάγκη μου να παίξω τον «Άρη» ήταν τόσο μεγάλη, που τίποτα δεν μπορούσε να με αποσπάσει. Και τελικά, μέσα από αυτή τη διαδικασία, ανακάλυψα μια συνεργασία βαθιά και ουσιαστική.

Εσύ κι ο «Άρης» που υποδύεσαι, βρήκες σε αυτόν κάτι που δεν ήξερες ότι υπάρχει μέσα σου; Πρόσθεσες στον χαρακτήρα κάτι από εσένα;

Δεν πιστεύω ότι μπορείς να χτίσεις έναν ρόλο χωρίς να πατάει πάνω σου, τουλάχιστον στη βάση του. Οπότε ο «Άρης» είμαι εγώ κι εγώ ο «Άρης». Μέσα από αυτόν ανακάλυψα πλευρές μου που ίσως δεν είχα δει τόσο καθαρά, αλλά ταυτόχρονα του έδωσα και πολλά δικά μου στοιχεία. Είναι μια αμφίδρομη σχέση, όσο τον υποδύομαι, με διαμορφώνει κι εκείνος.

Θα ήθελες να σας απολαμβάνουμε και του χρόνου στη σκηνή του Άβατον;

Ναι, φυσικά! Και ακόμη καλύτερα θα ήταν να συνεχίσει να παίζεται παρέα με την επόμενη δουλειά που ετοιμάζουμε με τον Μάνο Θηραίο. Αν όλα πάνε όπως τα ονειρευόμαστε, από τον Μάρτιο θα έχουμε ακόμη περισσότερα να μοιραστούμε με το κοινό.

Για την επόμενη δουλειά που ετοιμάζετε με τον Μάνο ξέρω πολλά, αλλά θέλω να μας τα αποκαλύψεις εσύ που θα πρωταγωνιστήσεις.

Αυτή τη στιγμή δουλεύουμε πάνω στο νέο έργο του Μάνου θηραίου με τίτλο Η φώκια κι έχει ήδη αρχίσει να δημιουργείται μια πολύ όμορφη ομάδα με «πυρήνα» εμάς τους δύο, που θα το συν-σκηνοθετήσουμε. Πρόκειται για ένα εξαιρετικό κείμενο κι ήταν πραγματική τιμή για μένα που μου πρότεινε να το εμψυχώσω.

Είναι ένας μονόλογος όπου ο ήρωας παίρνει το νεογέννητο μωρό του και πηγαίνει σε μια παραλία για να του μιλήσει για τη ζωή του. Αλλά φυσικά, είναι κάτι πολύ περισσότερο από αυτό. Είναι μια εξομολόγηση, μια αναμέτρηση, μια βαθιά ανθρώπινη ιστορία που νομίζω θα αγγίξει πολύ κόσμο.

Το να συν-σκηνοθετείς και να εμπλέκεσαι τόσο έντονα σε μια παράσταση πώς είναι; Είναι μια εξέλιξη για εσένα, για την πορεία σου στο θέατρο;

Είναι αλήθεια ότι δεν είναι η πρώτη φορά που εμπλέκομαι σε μια παραγωγή με τόσο έντονο τρόπο. Ωστόσο, αυτό το έργο είναι διαφορετικό. Εδώ, επιστρέφει η ελπίδα που ανέφερα προηγουμένως και με γεμίζει ενέργεια.

Η διαδικασία αυτή είναι μια βαθιά δημιουργική πρόκληση που παραδόξως τη θεωρώ μια φυσική εξέλιξη της σχέσης μου με το θέατρο. Πιστεύω πολύ στον Μάνο, που είναι ο συγγραφέας αλλά και ο ήρωας του έργου, και σε ό,τι φτιάχνουμε μαζί. Χαίρομαι πραγματικά για τον κόσμο που χτίζουμε κι ελπίζω ειλικρινά το αποτέλεσμα να αγγίξει το κοινό όσο αγγίζει κι εμάς. 

Αυτό είναι το θέατρο που θέλεις να κάνεις; Να λαμβάνεις μέρος στη διαδικασία της σκηνοθεσίας και της παραγωγής…

Το θέατρο που θέλω να κάνω έχει να κάνει με μια όμορφη ομάδα ανθρώπων, με το παιχνίδι, την επικοινωνία, τη διάθεση για πειραματισμό και την αλήθεια. Με τη δημιουργία ενός ασφαλούς χώρου, όπου η έκθεση γίνεται με λιγότερο πόνο. Αν αυτά υπάρχουν, η θέση μου μέσα στη διαδικασία έρχεται δεύτερη.

Το όραμά σου για το θέατρο από 'δω και πέρα ποιο είναι;

Προσπαθώ να ζω το τώρα όσο μπορώ, γιατί η σκέψη για «όραμα», καριέρα και γενικά το μέλλον μου δημιουργεί έντονο άγχος. Δε θα σου κρύψω, όμως, ότι η ιδέα πως του χρόνου θα παίζω σε δύο παραστάσεις που αγαπώ ήδη, με αναστατώνει με τον πιο όμορφο τρόπο. Ίσως αυτό να είναι το μόνο όραμα που μπορώ να διαχειριστώ, να βρίσκομαι μέσα σε projects που μου δίνουν χαρά και νόημα.

Ʃε κριτική του, ο Παναγιώτης Τιμογιαννάκης έγραψε ότι οφείλεις στον εαυτό σου να κάνεις σινεμά. Πώς το ακούς αυτό;

Υπέροχο! Είναι πολύ όμορφο να σου λέει κάποιος κάτι τέτοιο και πόσο μάλλον όταν αυτός ο κάποιος είναι ο Παναγιώτης Τιμογιαννάκης. Το ακούω με χαρά, με ευγνωμοσύνη και για να είμαι ειλικρινής, με μια μικρή δόση εποικοδομητικού άγχους. Είναι ωραίο να σου υπενθυμίζουν τι μπορείς να κάνεις…

Βλέποντάς σε στη σκηνή, θα πρόσθετα ότι οφείλεις να κάνεις και τηλεόραση…

Όλα θα γίνουν στην ώρα τους. Πιστεύω πολύ στο σωστό timing. Προσπαθώ να μη βιάζομαι και να δίνω χώρο στα πράγματα να έρθουν όταν είμαι πραγματικά έτοιμος.

Τελικά τι είναι το ταλέντο; Έχεις καταλήξει σε κάποιο συμπέρασμα;

Θα έλεγα ότι το ταλέντο είναι μια φυσική ευκολία να κάνουμε κάποια πράγματα. Θα μοιραστώ μια ιστορία από τη σχολή, από μια εξαιρετική δασκάλα που είχα, τη Ροζίτα Σώκου. Μας έλεγε ότι ο άνθρωπος μοιάζει με μια πίτσα χωρισμένη σε κομμάτια: φιλίες, οικογένεια, αγάπη, δουλειά - όλα έχουν τον χώρο τους. Αν όμως το κομμάτι του ταλέντου αρχίσει να καταλαμβάνει όλο και περισσότερο χώρο, τότε τα υπόλοιπα μικραίνουν ή και εξαφανίζονται. Κι εγώ, αν με ρωτάς, αυτό που θέλω είναι μια ισορροπημένη πίτσα.

Έχεις γίνει κι αυτό που λέει η νεολαία… viral με την ενασχόλησή σου με τη φωτογραφία. Πώς προέκυψε η φωτογραφία στη ζωή σου, το TikTok και τα social;

Όπως ανέφερα και πριν, κάποια χρόνια είχα πάρει μια απόσταση από το θέατρο. Η ανάγκη μου όμως να εκφράζομαι δε χάθηκε, διοχετεύτηκε στη φωτογραφία, μια τέχνη της οποίας τα εργαλεία μού ταιριάζουν απόλυτα. Η φωτογραφία υπήρχε πάντα στη ζωή μου και, με έναν περίεργο τρόπο, ερχόταν στις πιο σκοτεινές περιόδους μου.

Έτσι, μετά από έναν έντονο χωρισμό και αφού είχα δει ένα project ενός Αμερικανού δημιουργού, αποφάσισα να δοκιμάσω κι εγώ κάτι δικό μου. Και κάπως έτσι… έγινα viral. Πλάκα έχει. Αυτό που με εντυπωσίασε περισσότερο δεν ήταν η απήχηση, αλλά το ότι βγήκα από τον μικρόκοσμο που είχα χτίσει γύρω μου και είδα πόσο μίσος υπάρχει εκεί έξω. Με λυπεί που τόσος κόσμος οδηγείται από αυτό. Παρ’ όλα αυτά, συνεχίζω να εστιάζω στα θετικά και να φτιάχνω τον μικρόκοσμό μου, απλώς πλέον, σε μεγαλύτερη κλίμακα.

@vlp_athens A Glimpse from the Local Market… #photography #fyp #greece ♬ Retro Jazz Trombone - Cheerful old town walk(1528789) - Ponetto

Ψάχνεις ενδιαφέρουσες φάτσες από ό,τι έχω καταλάβει. Ο κόσμος στον δρόμο είναι δεκτικός να φωτογραφηθεί;

Παραδόξως, ναι. Οι οκτώ στους δέκα είναι θετικοί στο να τους φωτογραφίσω. Δεν ξέρω αν οι «φάτσες» τους είναι αντικειμενικά ενδιαφέρουσες, σίγουρα όμως είναι άνθρωποι που μου τραβάνε την προσοχή. Αυτό είναι που με κινεί.

Κλείνοντας, οι ευχές σου για το 2026 ποιες είναι; Τι καλό θα ήθελες να σου συμβεί μέσα στη νέα χρονιά;

Εύχομαι υγεία, τύχη και προσαρμοστικότητα. Αυτά εύχομαι και για εμένα, να μπορώ να αντέχω, να προχωράω και να χαίρομαι ό,τι καλό φέρει η νέα χρονιά.

Οι Λέξεις των Άλλων
Θέατρο Άβατον
Ευπατριδών 3, Γκάζι (μετρό: Κεραμεικός)

Παραστάσεις: Κάθε Δευτέρα, στις 21:00
Διάρκεια: 100’

Συντελεστές

Κείμενο: Μάνος Θηραίος
Σκηνοθεσία & Σχεδιασμός Φωτισμών: Θοδωρής Βουρνάς
Δημιουργικό αφίσας & διαφημιστικού υλικού: Κωνσταντίνος Βάχλας, Μιχάλης Σπιτιέρης
Βίντεο: Χρήστος Παναγόπουλος
Πρωταγωνιστούν (αλφαβητικά): Χρίστος Γεωργίου, Βλάσης Πασιούδης
Υπεύθυνη Επικοινωνίας: Μαρίκα Αρβανιτοπούλου | Art Ensemble
Παραγωγή: ΕΧΕΤΛΑΙΟΣ Α.Μ.Κ.Ε.

Προπώληση εισιτηρίων

Online: ΟΙ ΛΕΞΕΙΣ ΤΩΝ ΑΛΛΩΝ - 2ος χρόνος | More.com
Στο ταμείο του θεάτρου, Τηλ.: 210-3412689

Τιμή εισιτηρίου: €16,00 | φοιτητικό, ΑμεΑ, ατέλειες: €10,00

Σημ.: Η παράσταση προτείνεται για θεατές άνω των 16 ετών (περιέχει απρεπή εκφορά λόγου, γυμνό και σκηνές βίας)