Σπύρος Πούλης: «Το 90% αυτών που δε δουλεύουν, αξίζει να μην δουλεύουν»

Στον Flash 99.4 και στην εκπομπή «Ραδιοφωνική Φιλο...σοφία» της Σοφίας Αποστολίδου μίλησε ο Σπύρος Πούλης, με αφορμή την επιτυχημένη θεατρική παράσταση «Ο Επιθεωρητής Ντρέικ και η Μαύρη Χήρα», που επιστρέφει μετά από τις sold out παραστάσεις.

Με το γνώριμο χιούμορ και την αμεσότητα που τον χαρακτηρίζουν, αποκάλυψε το μυστικό της επιτυχίας της παράστασης και μίλησε για το πόσο ερωτευμένος είναι, τη χαρά του χειροκροτήματος, την αγάπη του για τον ρόλο του αρχιφύλακα Πλοτ, αλλά και για ένα απρόσμενο περιστατικό που συνέβη επί σκηνής με τον Μάριο Αθανασίου.

«Το πιο ευτράπελο που μου έχει συμβεί επί σκηνής-δύο μέρες συνεχόμενες νομίζω ήταν-σταματήσαμε πάνω στη σκηνή κι εγώ κι ο Μάριος. Νιώσαμε μια ζάλη. Ήταν κάτι περίεργο…Σταματήσαμε πέντε λεπτά και συνεχίσαμε μετά. Και είπα στον Μάριο “κάποιος μας μάτιαξε”(…) Είμαι στο θέατρο 35 χρόνια. Κι εγώ και ο Μάριος. Μου έχουν συμβεί βέβαια και άλλα περίεργα. Κάποια στιγμή, κάποιος σφύριζε με μια σφυρίχτρα. Παρίστανε ότι ήταν κι αυτός αστυνόμος» είπε.

Ο Σπύρος Πούλης αναφέρθηκε ακόμα στη μαγεία του θεάτρου, τη χαρά που του δίνει το χειροκρότημα του κοινού και τις δυσκολίες που αντιμετωπίζουν οι ηθοποιοί: «Όταν κάποιος πάει να γίνει ηθοποιός, δεν πάει για να γίνει πλούσιος. Η ανταμοιβή μας δεν είναι τα μπόνους. Είναι το χειροκρότημα. Αυτή είναι η χαρά μας».

«Πιστεύω το 90% των ανθρώπων που δουλεύουν, ίσως και παραπάνω, αξίζει να δουλεύουν. Και το 90% αυτών που δε δουλεύουν, αξίζει να μην δουλεύουν. Μπορεί να ακούγεται σκληρό αυτό που λέω για κάποιους, αλλά έτσι είναι. Και το λέω μετά από 35 χρόνια στον χώρο» πρόσθεσε.

«Δεν μπορεί να σου φταίει όλος ο κόσμος (που δεν δουλεύεις) και να τα κάνεις εσύ όλα σωστά. Δεν γίνεται. Κάτι άλλο γίνεται. Και για κάποιον άλλο που μπορεί να λένε ότι δεν έχει ταλέντο και δουλεύει, κάτι μαγικό θα έχει αυτός. Μπορεί να μην μπορεί να τα πει και τόσο καλά, μπορεί όμως να είναι όμορφος. Μπορεί να γράφει στην κάμερα καταπληκτικά. Μπορεί να γοητεύει το κοινό» είπε ακόμα.

Ο αγαπημένος ηθοποιός αποκάλυψε επίσης το μυστικό της επιτυχίας μιας παράστασης που δεν είναι άλλο από την ομαδικότητα:

«Μια παράσταση πετυχαίνει, το κατάλαβα μετά από καιρό, όταν δουλεύουν όλα ρολόι. Όταν είναι όλοι στο κόκκινο. Το θέατρο είναι ομαδική δουλειά. Από τον ηχολήπτη μέχρι τον τελευταίο τεχνικό, όλοι πρέπει να δουλεύουμε ρολόι.Αν ένας δεν τραβάει, δεν γίνεται».

Μοιράστηκε επίσης ποιο μυστήριο θα ήθελε να λύσει.

«Αν είχα τη δυνατότητα να λύσω ένα μυστήριο, θα ήθελα να μάθω τι γίνεται όταν φύγουμε από αυτή τη ζωή.
Από πού ερχόμαστε και πού πάμε… Αυτό για μένα είναι το πιο μεγάλο μυστήριο. Και ξέρεις τι άλλο σκεφτόμουν από παιδί; Αν τραβήξω μια ευθεία γραμμή προς τον ουρανό, πού θα σταματήσει; Θα γυρίσει πίσω σε εμάς ή θα πάει κάπου αλλού; Αυτό είναι μεγάλο μυστήριο για μένα».

Κλείνοντας, μίλησε για την αγάπη του για το σανίδι και τον έρωτά του για το θέατρο:

«Είμαι ερωτευμένος με τη δουλειά μου. Δεν ξέρω τι αγαπάω πιο πολύ. Μ’ αρέσει αυτή η επαφή με τον κόσμο. Αυτό που ανεβαίνω πάνω στη σκηνή… Είμαι ερωτευμένος. Πολύ. Ξεκίνησα το 1990 και είμαι ακόμα εδώ γιατί αγαπάω αυτό που κάνω. Είναι και τύχη, είναι και ταλέντο, αλλά πάνω απ’ όλα είναι αγάπη. Αν κάτι δεν το αγαπήσεις, θα σε παρατήσει».

Η «Μαύρη Χήρα» συνεχίζει το θριαμβευτικό της ταξίδι με τον Σπύρο Πούλη, τον Μάριο Αθανασίου, τη Βαλέρια Κουρούπη και τη σκηνοθεσία του Βασίλη Θωμόπουλου. Μετά τη Θεσσαλονίκη, το έργο επιστρέφει στην Αθήνα για τον χειμερινό κύκλο του, με παραστάσεις που δεν πρέπει να χάσουμε.