Ο Χρήστος Φωτίδης άνοιξε την καρδιά του σε μία βαθιά εξομολογητική συνέντευξη μιλώντας για καθοριστικές στιγμές της ζωής του, με επίκεντρο την απώλεια της μητέρας του και τη δική του αντίληψη γύρω από τον θάνατο.
Ο ηθοποιός μίλησε με συγκίνηση για τον θάνατο της μητέρας του, περιγράφοντας τον τρόπο που εκείνη αντιμετώπισε με αξιοπρέπεια και δύναμη την ασθένειά της, αλλά και την ειρηνική της αποδοχή του τέλους.
«Όχι, δε με πονάει πια ο θάνατός της, γιατί η μητέρα μου ήθελε να φύγει», ανέφερε στην εφημερίδα On Time Σαββατοκύριακο.
Ο Χρήστος Φωτίδης εξομολογείται την αποδοχή του θανάτου της μητέρας του
«Έπασχε από μυοπάθεια, και σε μια στιγμή αδυναμίας μού είπε: “Παιδί μου, αυτή δεν είναι ζωή, θέλω να φύγω”. Δέκα μέρες μετά, έφυγε ήρεμα, αφού πρώτα μας αποχαιρέτησε όλους. Έφυγε γεμάτη, σε ηλικία 85 ετών, έχοντας δει τα παιδιά της ευτυχισμένα και τα εγγόνια της να μεγαλώνουν».
Ο ίδιος θυμάται με θαυμασμό τη μητέρα του, που παρά τις δυσκολίες και τις προσωπικές απώλειες που βίωσε, παρέμεινε μια γυναίκα με αρχές, αξιοπρέπεια και πίστη: «Η μητέρα μου μαυροφορέθηκε από μικρή, αλλά δε λύγισε. Ήταν αρχόντισσα. Αν και χώρισε σε νεαρή ηλικία, δεν ξαναπαντρεύτηκε και μεγάλωσε μόνη της τα παιδιά της. Δεν παραπονέθηκε ποτέ, ούτε για την αρρώστια της ούτε για τη ζωή της. Δεν είπε ποτέ “γιατί σε μένα, Θεέ μου;”. Ήταν βαθιά πιστή, και αυτή την πίστη τη μετέδωσε και σε εμάς».
Όταν η κουβέντα ήρθε στον θάνατο, ο Χρήστος Φωτίδης μίλησε με ηρεμία και φιλοσοφημένη στάση: «Δε με φοβίζει ο θάνατος. Πιστεύω πως η ψυχή συνεχίζει – το σώμα είναι φθαρτό, αλλά η ψυχή αθάνατη. Αυτό που με απασχολεί είναι το τι θα μετρήσει περισσότερο στο τέλος: τα καλά που έχω κάνει ή κάποια λάθη που ίσως έκανα εν αγνοία μου; Θα πάω εκεί που πρέπει;».
Κλείνοντας, εξέφρασε την προσωπική του πίστη και ελπίδα: «Ο Χριστός μας είπε πως ακόμα και την τελευταία στιγμή, αν ζητήσουμε συγχώρεση, Εκείνος θα μας δεχτεί. Εγώ νιώθω πως, συνειδητά, δεν έχω αδικήσει κανέναν. Και στον χώρο μας, ό,τι μπορώ να προσφέρω, το κάνω και το έχω κάνει».