Δίκη Mάτι: «Με καταδίκασαν να έχω τύψεις που εγκατέλειψα τη μητέρα μου»
Συνεχίζονται οι συγκλονιστικές καταθέσεις
Ανατριχιαστικές είναι οι καταθέσεις στην πολύκροτη υπόθεση για τη φωτιά στο Μάτι. Με πόνο ψυχής καταθέτουν οι μάρτυρες στο Τριμελές Πλημμελειοδικείο της Αθήνας, όπου διεξάγεται η δίκη για τις φονικές πυρκαγιές της 23ης Ιουλίου 2018.
Συγκλόνισαν συγγενείς της Σπηλιώτη που έχασε τη ζωή της στη φωτιά στο Μάτι
Mάτι: «Θα φύγουμε, φοβάμαι τη φωτιά, δε θέλω να καώ»
Γροθιά στο στομάχι αποτελούν οι περιγραφές ενός μάρτυρα που έχασε τη σύντροφό του κατά τη διάρκεια του πύρινου εφιάλτη που συγκλόνισε το πανελλήνιο και τη διεθνή ειδησεογραφία.
Μάτι: «Άφησα τη μητέρα μου να καεί για να σώσω τη γυναίκα και το παιδί μου»
«Πήγα στο κόκκινο λιμανάκι και περίμενα τη Στέλλα. Την παίρνω τηλέφωνο επτά παρά δυο λεπτά το απόγευμα. Μου απάντησε ότι άφησε το αμάξι. Ότι έχει φοβερή φωτιά. Την έπαιρνα, καλούσε, αλλά δε μου απάντησε. Έκανα 3-4 κλήσεις. Σκέφτηκα ότι θα έτρεχε και δε μπορούσε να απαντήσει. Καθώς ήμουν στο Κόκκινο Λιμανάκι είδα 2-3 δέντρα να φουντώνουν. Τα αυτοκίνητα είχαν μπλοκάρει. Φτάνοντας στη Δημοκρατίας και Παύλου Μελά τρελάθηκα γιατί έστω κι ένας αστυνομικός να υπήρχε εκείνη την ώρα να μην αφήνει τα αμάξια να μπαίνουν προς το Μάτι, θα είχαν φύγει όλα τα αυτοκίνητα και δεν θα καιγόταν κόσμος! (…) Πηγαίνοντας σε κάποια βράχια μας φώναξαν κάποιοι άνθρωποι και πήγαμε προς τα εκεί. Ο ένας ήταν καμένος δεν ήξερα που να τον πιάσω να μην πονάει. Ξαναγυρίσαμε στη Ραφήνα. (…) Εγώ ρωτούσα αν είχε δει κανείς τη Στελλα. Είχαν περάσει 2 με 2,5 ώρες.», υπογραμμίσει στην κατάθεσή του.
Τραγωδία στην Κομοτηνή - Νεκρή ηλικιωμένη από φωτιά στο σπίτι της
Σε άλλο σημείο της κατάθεσης αναφέρεται στις απελπισμένες προσπάθειες να εντοπίσει τη σύντροφό του. «Κατεβήκαμε με τα πόδια τη διαδρομή που θα έκανε η Στέλλα. Εκεί σε ένα οικόπεδο εντοπίσαμε το αμάξι που δεν είχε πάθει τίποτα γιατί ήταν καθαρό το οικόπεδο, δεν υπήρχε τίποτα. (…) Έφυγα και έφτασα έξω από το σπίτι του Φράγκου. Η πόρτα ανοιχτή αλλά δε μπήκαμε μέσα, δεν μπορούσα να φανταστώ. Έψαχνα πολλές μέρες μαζί με τις κόρες και την αδελφή της Στέλλας. Δεν υπήρχε από πουθενά βοήθεια. Δεν ειδοποιήθηκε ο κόσμος. Υπήρχε χρόνος να ενημερώσουν. Ο καθένας έκανε ότι μπορούσε.», συμπληρώνει.
«Όταν την πήρα τηλέφωνο βρισκόταν με τον σύντροφο της τον Άρη και ήταν στο Βουτζά. Την άκουγα ήρεμη, όχι φοβισμένη. Τους είπα να φύγουν. ‘’Θα φύγουμε, φοβάμαι τη φωτιά, δε θέλω να καώ’’. Δεν της ξαναμίλησα έκτοτε.(…) Την έπαιρνα και δεν το σήκωνε. Δεν τη βρήκαμε. Αρχίσαμε να παίρνουμε νοσοκομεία. Τη δηλώσαμε αγνοούμενη. Την Τετάρτη έδωσε DNA η αδελφή μου. Το Σάββατο μας τηλεφώνησαν από το Γουδί και μας είπαν ότι ταυτοποιήθηκε το DNA της αδελφής μου με ένα πτώμα που βρέθηκε στο κτήμα Φράγκου», λέει η κόρη του θύματος.
Μάτι: «Είδαμε πολλές φορές τη μάνα μου... Δεν την καταλάβαμε, ήταν καμένη!»
«Είχα ακούσει ότι σε ένα οικόπεδο είχαν βρεθεί πολλά άτομα. Πήγα εκεί. Είδα πεταμένα πράγματα από ανθρώπους, έπιασα ένα κλειδί καμένο, το άφησα κάτω. Δεν είδα κάτι της μητέρας μου προφανώς. Έδωσα δείγμα DNΑ, πήγαινα κάθε ημέρα στο Μάτι, φώναζα μαμά παντού.», περιγράφει η άλλη κόρη που έδωσε δείγμα DNA.
Μάτι: «Ήξερα ότι έχω τη μητέρα μου από πάνω κι εγώ δε μπορούσα να κάνω τίποτα»
Με δάκρυα στα μάτια μια γυναίκα που έχασε τη μητέρα της στις φονικές πυρκαγιές σημειώνει ότι την καταδίκασαν να έχει τύψεις πως εγκατέλειψε τη μητέρα της και να το έχει βάρος σε όλη της τη ζωή.
«Έβαλα τα παιδιά και τη μητέρα μου στο αμάξι να πάμε στη θάλασσα. Βλέπω στο λιμάνι ότι έχει πολλά αυτοκίνητα, διώχνω τα παιδιά από το αμαξι και κάνω επιτόπου να πάω προς Ραφήνα. Βλέπω κι εκεί ακινητοποιημένα αμάξια. (…) Πήρα τη μητέρα μου και αρχίσαμε να κατεβαίνουμε. Άρχισε να βρέχει καύτρες κάνοντας την κατάβαση προς τη θάλασσα δυσκολότερη. Οδήγησα τη μάνα μου προς τα σκαλιά και λίγο πριν σκόνταψε κι έπεσε. Ο άντρας μου κατάλαβε ότι υπάρχει θέμα. (…) Όταν ο άντρας μου είδε ότι δεν μπορούσαμε να σώσουμε τη μητέρα μου με άρπαξε για να σώσει εμένα. Με κατέβασε σε μια μικρή παραλία. Ήταν καμπόσος κόσμος εκεί. Με έβαλαν μέσα στη θάλασσα. Κάθισα λίγη ώρα κι επειδή είχα αφόρητους πόνους από το έγκαυμα βγήκα.», λέει χαρακτηριστικά.
Τουρκία: Φωτιά σε πολυτελές ξενοδοχείο στην Κωνσταντινούπολη
«Ήξερα ότι έχω τη μητέρα μου από πάνω κι εγώ δε μπορούσα να κάνω τίποτα. Άκουγα εκρήξεις, ανθρώπους να φωνάζουν ονόματα ψάχνοντας τους δικούς τους. Έμεινα έξι ώρες εκεί. Επειδή δε μπορούσα να ξαναμπώ στη θάλασσα με έβαλαν σε μια καρέκλα και με πέταξαν σε φουσκωτό και με πήγαν στη Ραφήνα. (…) Δεν είχα κανέναν. (…) Άρχισαν να φέρνουν σάκους για πτώματα. Δεν ήξερα να ήταν η μαμά μου μέσα. Ο άντρας μου πήγε στο σημείο που ήταν η μητέρα μου.», υπογραμμίζει σε άλλο σημείο.
Μάτι: «Έβλεπα καμένα μωρά, καμένες μανάδες. Πτώματα σε κατάσταση Πομπηίας»
Την ίδια ώρα, αξιοσημείωτες είναι οι αναφορές ενός άλλου μάρτυρα που περιγράφει τις αγωνιώδεις προσπάθειες να βρουν έναν δικό τους άνθρωπο. «Τον ψάχναμε, κάναμε αναρτήσεις, μέσω φίλων, γνωστών. Ήταν αλεξιπτωτιστής, δυνατός, θεωρούσα αδύνατον να πάθει κάτι. Ψάχναμε πέντε ημέρες που ήταν αγνοούμενος μέχρι που έγινε ταυτοποίηση. Μάθαμε ότι κατευθύνθηκε προς θάλασσα, με αποτέλεσμα να πέσει στο μποτιλιάρισμα. Δυστυχώς με όλα αυτά που έγιναν, έχασε τη ζωή του, στην Ποσειδώνος. Όπως και η σύντροφος. Εγκλωβίστηκε, περπάτησε προς θάλασσα και δεν κατάφερε να γλιτώσει.»
Ρεπορτάζ: Κωνσταντίνος Γεώργιζας