Το χαρμόσυνο μήνυμα της γέννησης του Χριστού γιορτάζεται με ξεχωριστό τρόπο σε όλες τις γωνιές του κόσμου, προσφέροντας η καθεμία τη δική της πινελιά στο πνεύμα των ημερών και διατηρώντας παραδόσεις που κατάφεραν να επιβιώσουν μέχρι τις μέρες μας ζωντανές, όπως ακριβώς και ο συμβολισμός των Χριστουγέννων .
Ωστόσο, σε μερικές χώρες τα Χριστούγεννα γιορτάζονται με πολύ περίεργο - για τα δικά μας πάντα δεδομένα - τρόπο.
Η προπαραμονή των Χριστουγέννων μίας οικογένειας στη Φιλανδία ξεκινά με σάουνα. Ακολουθεί ένα καλό πρωινό και μετά μία χριστουγεννιάτικη εκδήλωση στην κάθε πόλη, αφιερωμένη στην ειρήνη. Αφού όλη η οικογένεια απολαύσει το μεσημεριανό φαγητό, σειρά έχει το καθάρισμα του σπιτιού και το στόλισμα του δένδρου. Μέχρι εδώ καλά.
Τα πράγματα αρχίζουν να γίνονται περίεργα, όταν όλη η οικογένεια ξυπνά στις 6 το πρωί της παραμονής, για να επισκεφτεί τους… τάφους των προγόνων και συγγενών της. Σκοπός της επίσκεψης είναι να ανάψουν κεριά στη μνήμη των εκλιπόντων.
Κι έχει και συνέχεια…
Το βράδυ της παραμονής δεν τρώνε όλο τους το φαγητό, αλλά αφήνουν λίγο για να έχουν ένα ωραίο γεύμα οι νεκροί που θα τους επισκεφτούν. Επίσης, δεν κοιμούνται στα κρεβάτια τους, έτσι ώστε να μπορούν τα πνεύματα να έχουν ένα μέρος να ξεκουραστούν……(!)
Σύμφωνα με την παράδοση, όλες οι ανύπαντρες κοπέλες που κατάγονται από τη χώρα, την παραμονή των Χριστουγέννων μπορούν να μάθουν εάν το νέο έτος θα παντρευτούν.
Το πρωί της παραμονής, κάθε ελεύθερη γυναίκα στέκεται μπροστά στη πόρτα του σπιτιού της, με πλάτη γυρισμένη. Χωρίς να βλέπει, πετά ένα παπούτσι πάνω από τον ώμο της προς την πόρτα. Εάν το παπούτσι προσγειωθεί με τα δάκτυλα να κοιτούν την πόρτα, αυτό σημαίνει ότι πρόκειται σύντομα να παντρευτεί. Εάν, όμως, την πόρτα κοιτά το τακούνι, τότε την περιμένει ένας ακόμη χρόνος μοναξιάς.
Το Tió de Nadal (Κούτσουρο των Χριστουγέννων), είναι ένα τετράποδο κούτσουρο με μεγάλη μύτη και χαμογελαστό προσωπάκι. Αν και τίποτα περισσότερο από ένα κούφιο ξύλο, χρειάζεται τη φροντίδα των παιδιών, τα οποία από τις 8 Δεκεμβρίου μέχρι την παραμονή των Χριστουγέννων, πρέπει να το καλύπτουν με κουβέρτες για να μην κρυώσει και να το ταΐζουν για να παραμείνει υγιές.
Με τόσο φαΐ, όμως, το κούτσουρο κάποτε πρέπει να... αδειάσει (για να το θέσουμε κομψά). Αυτό γίνεται στις 24 του μήνα (αλλού, στις 25/12) όταν το κούτσουρο συναντά το τζάκι. Σε μία δραματική τροπή των πραγμάτων, η οικογένεια αρπάζει το Tió και το πετά μέσα στο τζάκι. Εκεί, αρχίζει και το χτυπά με ξύλα και το διατάζει να “βγάλει” όσα έχει φάει, τραγουδώντας του Caga Tió που σημαίνει "κάνε... caga, Tió".
Παράλληλα, τα παιδιά πρέπει να πάνε σε ένα άλλο δωμάτιο και να προσευχηθούν ότι το κούτσουρο θα φέρει πολλά δώρα και όταν έρθουν πίσω, ανακαλύπτουν ότι το Tió έχει "κάνει την ανάγκη του", δίνοντας από καραμέλες μέχρι ξηρούς καρπούς. Άραγε μέχρι ποια ηλικία τα παιδιά πιστεύουν ότι τα γλυκά που τρώνε προέρχονται από την κοιλιά ενός κούτσουρου;
Πηγαίνουμε τώρα σε ένα έθιμο που έχει προκαλέσει πολλές αντιδράσεις, καθώς έχει χαρακτηριστεί ιδιαίτερα ρατσιστικό. Η ιστορία σε αρκετές από τις Κάτω Χώρες, αλλά κυρίως στην Ολλανδία, θέλει τον Άγιο Νικόλα (η δική τους εκδοχή του Άι Βασίλη) να φτάνει από την Ισπανία, την παραμονή της γιορτής του, με τη συνοδεία ενός έγχρωμου υπηρέτη.
Ο υπηρέτης, ντυμένος με ρούχα από τη Μαυριτανία έχει μείνει γνωστός ως Zwarte Piet (Μαύρος Πιτ). Δουλειά του είναι να μοιράσει σε όλη την πόλη γλυκά και ξηρούς καρπούς και στη συνέχεια να αρπάξει τα άτακτα παιδιά και να τα βάλει στον σάκο του Αγίου Νικολάου, ώστε να τα πάρει μαζί του πίσω στην Ισπανία. Ακόμα και σήμερα η ιστορία αυτή αποτελεί φόβητρο για όσα μικρά παιδιά δεν ακούνε τους γονείς τους.
Το έθιμο αυτό, όμως, έχει πια αλλάξει λίγο και έχει υποβαθμιστεί, λόγω της αντίδρασης όλο και περισσότερων, οι οποίοι το θεωρούν ρατσιστικό, επειδή στα πλαίσια της παράδοσης, πολλοί λευκοί βάφονται μαύροι, για να υποδυθούν τον Πιτ, ενώ αρκετές πόλεις στολίζουν τους δρόμους τους με φιγούρες του μαύρου υπηρέτη.
Παρά τις αντιδράσεις, υπάρχουν ακόμα αρκετοί Ολλανδοί που τον αγαπούν πολύ και συχνά ντύνονται Zwarte Piet, φορώντας περούκες με άφρο μαλλιά και χρωματίζοντας τα πρόσωπά τους.
Στα 1800, οι γονείς στην Ιταλία ένιωθαν πάρα πολύ άβολα στην ιδέα του Άγιου Βασίλη που έδινε δώρα στα παιδιά τους. Το θεωρούσαν παράδοση με ρίζες παγανιστικές. Η λύση βρέθηκε στο πρόσωπο μίας... μάγισσας.
Η ιστορία των Ιταλών λέει ότι οι μάγοι που πήγαν να δώσουν τα δώρα στον νεογέννητο Ιησού, πλησίασαν τη μάγισσα Befana, για να τους δείξει το δρόμο. Η μάγισσα το έκανε, αλλά κατέστησε σαφές ότι ήταν πολύ απασχολημένη για να τους συνοδεύσει. Λίγη ώρα αργότερα, όμως, ένοιωσε πολύ άσχημα που θα έχανε τη σημαντικότερη γέννηση των εποχών.
Από τότε, ταξιδεύει παντού για να βρει το μωρό Ιησού, αφήνοντας σε κάθε περιοχή στο πέρασμά της σάκους με παιχνίδια για τα καλά παιδιά ή κάρβουνο στις κάλτσες των κακών παιδιών. Μέχρι σήμερα, χιλιάδες Ιταλοί τηρούν την παράδοση, σύμφωνα με την οποία, η Befana (η οποία δεν απεικονίζεται πάντα ως μάγισσα) επισκέπτεται τα σπίτια, την παραμονή των Θεοφανίων.
Στην Ιαπωνία το παραδοσιακό χριστουγεννιάτικο δείπνο είναι από τα KFC. Είναι τόσο δημοφιλές και τόσο πολυδιαφημισμένο που πρέπει κάποιος να κάνει κράτηση για να μπορέσει να φάει εκεί τα Χριστούγεννα.
Πηγή: Pathfinder.gr
