Χιλιάδες εργαζόμενοι κυρίως νέοι δε γνωρίζουν από πασχαλινές διακοπές. Η ανάγκη για το μεροκάματο τους στερεί το δικαίωμα της ξεκούρασης.
«Είμαι φοιτήτρια στο Πάντειο. Οι γονείς μου μένουν στην Κρήτη δεν είμαστε εύπορη οικογένεια και έτσι αναγκάζομαι να είμαι εδώ στο μαγαζί τις ημέρες του Πάσχα για να βγάλω το χαρτζιλίκι μου τα καθημερινά μου έξοδα… όλα. Δε γίνεται αλλιώς».
Η περίπτωση της νεαρής φοιτήτριας από την Κρήτη δεν είναι φυσικά η μόνη. Χιλιάδες νέοι κυρίως εργαζόμενοι δε γνωρίζουν από διακοπές. Όπως ο νεαρός Τάσος Καλαφάτης που κάνει δυο δουλειές και σε κρεοπωλείο και σε ταβέρνα. «Μύκονο και Σαντορίνη θα ήθελα να ήμουν. Δεν τα κατάφερα όμως. Έχω γονείς πίσω και δουλεύω. Κάποιος πρέπει να τσοντάρει στο τραπέζι μας».
Για να γεμίσει το πασχαλινό τραπέζι κάποιοι δουλεύουν γι’ αυτό. Νέοι άνθρωποι που δεν γνωρίζουν διακοπές προσπαθούν να είναι εντάξει και συνεπείς στις υποχρεώσεις τους.
«Δεύτερο Πάσχα μέσα. Έχω μάθει στη ζωή μου να είμαι αυτάρκης, να δουλεύω δηλαδή, μόνος να τα βγάζω πέρα».
Οι ιδιοκτήτες των επιχειρήσεων κυρίως εστίασης επισημαίνουν ότι όλο και περισσότεροι νέοι ζητούν να δουλέψουν Κυριακές και αργίες. «Μια επιχείρηση για να σταθεί όλες τις ημέρες χρειάζεται ανθρώπους. Δε λέμε όχι στη δουλειά ποτέ εμείς» εξηγεί ιδιοκτήτης επιχείρησης.
Αλλά και στο Μοναστηράκι στην Ερμού υπάρχουν άνθρωποι που δε γνωρίζουν από διακοπές. Όπως η κυρία Ψυχίδου, η οποία πάνω από 15 χρόνια έχει το τουριστικό, στο κέντρο της Αθήνας.
«Τους τουρίστες περιμένω και Κυριακή και γιορτές, μακάρι να έρθουν γιατί μέχρι τώρα δεν είδα κάτι»
