Κλίμα αισιοδοξίας ότι υπάρχει έντονο επενδυτικό ενδιαφέρον καλλιεργεί η κυβέρνηση όσον αφορά το θέμα των λιγνιτικών μονάδων της ΔΕΗ.
Αν και οι μελέτες για το μείγμα του 40% των λιγνιτικών μονάδων και ορυχείων της επιχείρησης που θα βγουν στο σφυρί θα είναι έτοιμες τον Ιούλιο, ο αρμόδιος υπουργός Ενέργειας Γιώργος Σταθάκης διαβεβαιώνει με κάθε ευκαιρία ότι θα εκδηλωθεί μεγάλη ανταπόκριση.
Τόσο από ευρωπαϊκές και ελληνικές εταιρείες όσo και από μεικτά σχήματα εγχώριων και ξένων επιχειρήσεων εκτός ΕΕ, όπως από την Κίνα.
Μάλιστα ο υπουργός επιμένει ότι δεν πρόκειται σε καμία περίπτωση να πάμε στα χειρότερα, δηλαδή να χρειαστεί να διατεθούν και υδροηλεκτρικά.
Η αλήθεια, ωστόσο, βρίσκεται στη μέση: πράγματι υπάρχει ενδιαφέρον, ουδείς όμως από τους δυνητικούς μνηστήρες της ΔΕΗ έχει δεσμευτεί ότι θα το μετουσιώσει και σε πράξη.
Τα πάντα θα εξαρτηθούν από το πακέτο που θα πουληθεί, το μείγμα που θα το καταστήσει ελκυστικό και κυρίως το τίμημα που θα ζητήσει η ΔΕΗ - ερωτήματα που θα πάρουν απαντήσεις μόνο όταν ετοιμαστεί από τους συμβούλους η τελική λίστα.
Όπως εκτιμούν στελέχη της αγοράς, τα πάντα θα κριθούν από τη διάρκεια ζωής των προς πώληση μονάδων, αν χρήζουν αναβάθμισης, την πρόσβαση σε ορυχεία και την ποιότητα του λιγνίτη, κυρίως όμως από το τίμημα που θα απαιτήσει η ΔΕΗ.
Όσο και να επιθυμεί ένας ιδιώτης να αποκτήσει λιγνιτικές μονάδες και ορυχεία για να ελέγχει ο ίδιος το κόστος του ρεύματος που πουλάει, άλλο τόσο δεν είναι διατεθειμένος να βάλει βαθιά το χέρι στην τσέπη, όταν η ευρωπαϊκή πολιτική για την κλιματική αλλαγή έχει καταστήσει τα στερεά καύσιμα επένδυση ασύμφορη.
Σήμερα το κόστος παραγωγής για ένα λιγνιτικό εργοστάσιο της ΔΕΗ υπολογίζεται σε 50 - 60 ευρώ η μεγαβατώρα, αλλά το 2030 αναμένεται να εκτιναχθεί κοντά στα 100 ευρώ. Και αυτό, καθώς οι τιμές δικαιωμάτων ρύπων πρόκειται, σύμφωνα με μελέτη της Κομισιόν, να σκαρφαλώσουν από τα 5 ευρώ/τόνο διοξειδίου του άνθρακα σήμερα σε πάνω από 30 ευρώ το 2030.
