Ανάρπαστα στις αγορές της Ευρώπης γίνονται τα ελληνικά μύδια, καθώς εξάγονται σε ποσοστό 95%.
Σχεδόν στο σύνολό της η παραγωγή φορτώνεται ανεπεξέργαστη σε φορτηγά ψυγεία και παίρνει τον δρόμο κυρίως για την Ιταλία και δευτερευόντως σε χώρες όπως η Ισπανία, η Γαλλία και η Ολλανδία.
Στις χώρες προορισμού τα μύδια υφίστανται καθαρισμό, επεξεργασία, αποφλοίωση και τυποποίηση, και γίνονται ανάρπαστα στα εστιατόρια, στα ξενοδοχεία και στο τραπέζι των καταναλωτών.
«Όταν βγαίνουμε εμείς στην αγορά σταματάνε όλοι. Το ελληνικό μύδι ξεπερνά σε ποιότητα τις δικές τους παραγωγές», λέει ο Τάσος Δραγάνης, γραμματέας του Συνεταιρισμού Μυδοκαλλιεργητών του Μακρύγιαλου Πιερίας, όπου δραστηριοποιούνται 120-130 οικογένειες μυδοπαραγωγών, σε μια θαλάσσια έκταση 1.570 στρεμμάτων, με μια συνολική παραγωγή περίπου 12.000 τόνων.
Μερικές εβδομάδες πριν από τη «συγκομιδή» που θα διαρκέσει από τις αρχές Μαΐου έως τα τέλη Αυγούστου, οι παραγωγοί αναμένουν μια καλή χρονιά, με τιμές χονδρικής που μπορεί να φτάσουν στα 50 - 55 λεπτά το κιλό, ενώ ετοιμάζονται και για τη μεταφορά των εγκαταστάσεών τους πιο ανοιχτά στη θάλασσα, που θα γίνει από το φθινόπωρο.
Πάντως, όπως καταγγέλλουν οι μυδοκαλλιεργητές, τη δυναμική του προϊόντος, που παράγεται σε ποσοστό 90% κοντά στις εκβολές τριών ποταμών στον Θερμαϊκό Κόλπο, ανακόπτει η πολυετής εκκρεμότητα με τη δημιουργία πάρκων μυδοκαλλιέργειας, που έχει δημιουργήσει ένα όργιο παρανομίας στις ακτές των νομών Θεσσαλονίκης, Ημαθίας και Πιερίας.
Είναι χαρακτηριστικό ότι τα 3/4 της έκτασης μυδοκαλλιέργειας στη θαλάσσια περιοχή της Χαλάστρας Θεσσαλονίκης αξιοποιούνται από επιχειρήσεις που λειτουργούν σήμερα χωρίς άδεια, με αποτέλεσμα να διαμορφώνονται συνθήκες παραοικονομίας, αθέμιτου ανταγωνισμού, αλλά και να πλήττεται η εμπιστοσύνη του καταναλωτικού κοινού στο προϊόν -που ανακτάται πάντως σταδιακά- έπειτα από σχεδόν δύο δεκαετίες.
