Τα capital controls έδωσαν μια νέ�� διάσταση στο αθάνατο ελληνικό ρουσφέτι, αφού καθημερινά είναι τα τηλέφωνα βουλευτών στην αίθουσα συνεδρίασης της υποεπιτροπής που έχει συσταθεί για την εξέταση των αιτημάτων, ώστε να παρακαμφθούν τα capital controls για τα… δικά τους παιδιά.
Όπως περιγράφει η Καθημερινή, στην αίθουσα αυτή τα τηλέφωνα χτυπούν αδιάκοπα. Στην άλλη γραμμή είναι νυν και πρώην βουλευτές, επίδοξοι πολιτευτές και μη πολιτικά πρόσωπα, που λόγω γνωριμίας με ένα τραπεζικό στέλεχος επιδιώκουν να… «σπρώξουν» το αίτημα κάποιου δικού τους ανθρώπου.
Μπροστά στον χαοτικό όγκο των αιτημάτων και των χαρτιών που απαιτεί η τεκμηρίωση κάθε αιτήματος, η αδιαφάνεια και η διαφθορά βρίσκουν γόνιμο έδαφος, ακόμα και για τα πιο απλά θέματα.
Ενδεικτικό είναι ότι μέσα σε 50 μέρες που έχουν επιβληθεί τα capital controls, το τραπεζικό σύστημα έχει γυρίσει είκοσι χρόνια πίσω. Στην ηλεκτρονική εποχή, οι τράπεζες έχουν γυρίσει πίσω στην χειροκίνητη εποχή και όλες οι συναλλαγές απαιτούν προέγκριση, έλεγχο και κυρίως μια πρωτοφανή τυπολατρία.
Δεν είναι τυχαίο ότι από τα 1.000 αιτήματα που φτάνουν κάθε μέρα σε κάθε τράπεζα το 30% - 40% απορρίπτεται λόγω μη επαρκούς τεκμηρίωσης γιατί μπορεί να λείπει μόνο ένα χαρτί.
Ο όγκος των ανεκτέλεστων αιτημάτων γιγαντώνεται, η γραφειοκρατία πρωταγωνιστεί και οι επιχειρηματίες απελπίζονται, αναζητώντας εναγωνίως… Μπάρμπα στη Κορώνη για να κάνουν τη δουλειά τους.
