Στα πρωτοσέλιδα των ευρωπαϊκών εφημερίδων για αρνητικό λόγο βρέθηκε και πάλι η Ελλάδα μετά από πολύ καιρό.
Σε ένα από αυτά, ο Guardian εκτιμά πως το τέλος της ελληνικής Οδύσσειας μετά από 5 χρόνια δεν φαίνεται αίσιο.
Η βρετανική εφημερίδα κάνει μια σύντομη αναδρομή στο παρελθόν και περιγράφει μια Ευρώπη σε συγκρατημένη αισιοδοξία (όσον αφορά την κρίση) στα τέλη του 2009 που δεν ήθελε να ακούσει τον Γιώργο Παπανδρέου που έλεγε ότι «το πρόβλημα δεν είναι μόνο ελληνικό αλλά συστημικό».
1.Οι περισσότερες χώρες της Ευρώπης έχουν πρόβλημα ανταγωνιστικότητας. Η νομισματική ένωση είχε δώσει σε όλα τα μέλη του ενιαίου νομίσματος ένα κοινό επιτόκιο, χωρίς την ελευθερία να προσαρμόσουν τις συναλλαγματικές ισοτιμίες τους. Αυτό σήμαινε ότι αν μια χώρα είχε ένα υψηλότερο ποσοστό πληθωρισμού από τον γείτονά της, τα προϊόντα της για εξαγωγή θα γίνονταν σταδιακά πιο ακριβά. Αυτό ακριβώς συνέβη στην Ιταλία κατά τη διάρκεια της μεταπολεμικής περιόδου, όταν ο πληθωρισμός της ήταν πάντα υψηλότερος απ' ό,τι στη Γερμανία.
2.Ένα δεύτερο πρόβλημα ήταν ότι οι ευρωπαϊκές τράπεζες φορτώθηκαν με υπερβολικές ποσότητες χρέους. Τα χαμηλά επιτόκια οδήγησαν σε ισχυρή ανάπτυξη τις χώρες της περιφέρειας της Ευρωζώνης, οι οποίες συνήθως οδηγούνται από τον τομέα του real estate. Δάνεια από τις τράπεζες του πυρήνα της ευρωζώνης (Γερμανία και Γαλλία) εισέρρευσαν στην Ισπανία και την Ιρλανδία. Όταν ήρθε η συντριβή, οι τράπεζες αντιμετώπισαν σοβαρό πρόβλημα. Πολλές από αυτές παραμένουν σε κρίσιμη κατάσταση.
3.Ένα τρίτο πρόβλημα ήταν ότι η Ευρώπη δεν είχε ποτέ αναπτυξιακό μοντέλο, ούτε πριν την κρίση ούτε τώρα. Για τη Γερμανία, η λύση είναι κάθε κράτος να αναλάβει τα χρέη του και να προσπαθήσει από μόνο του να γίνει ανταγωνιστικό. Αλλά σε αυτή την περίπτωση ο ανταγωνισμός της μιας χώρας θα είναι το πρόβλημα μιας άλλης. Εδώ και πέντε χρόνια η Ευρωζώνη είναι φυλακισμένη σε ένα παράδειγμα που εμπεριέχει αποπληθωρισμό, υψηλή ανεργία και υποανάπτυξη.
