Η έκθεση των 247 σελίδων επισημαίνει τους κινδύνους για δημοσιονομικό κενό, αν και αναγνωρίζει την πρόοδο της Ελλάδας και προβλέπει σταδιακή ανάκαμψη από το 2014.
Για την ακρίβεια προβλέπει ανάπτυξη της τάξεως του 0,6% το 2014, η οποία αναμένεται να επιταχυνθεί από το 2015 και μετά, ενώ αναγνωρίζει ότι για το 2012 η Ελλάδα πέτυχε και με το παραπάνω το στόχο του δημοσιονομικού ελλείμματος, καθώς το πρωτογενές έλλειμμα -1,3% του ΑΕΠ ήταν ελαφρώς καλύτερο από το στόχο του προγράμματος (-1,5% του ΑΕΠ), ενώ το δημοσιονομικό έλλειμμα μειώθηκε από 9,4% του ΑΕΠ το 2011 σε 6,3% του ΑΕΠ.
Η επιτροπή αναφέρει πάντως ότι έχουν συμφωνηθεί μέτρα για να αποφευχθούν τα «κενά» στον προϋπολογισμό του 2013 και 2014 και για να ικανοποιηθούν οι στόχοι του προγράμματος, αν και συμπληρώνει ότι το μεγαλύτε��ο μέρος των μέτρων δημοσιονομικής προσπάθειας, το 2013 και 2014, έχει ήδη εφαρμοστεί. Επισημαίνει όμως ότι οι δημοσιονομικές προοπτικές μετά το 2014 παραμένουν αβέβαιες, καθώς εξαρτώνται σε μεγάλο βαθμό από τα φορολογικά έσοδα.
Το δημοσιονομικό κενό του 2015 εκτιμάται στο 1,7% του ΑΕΠ και για το 2016 στο 2,1% του ΑΕΠ το οποίο θα πρέπει να ληφθεί υπόψη στις διαπραγματεύσεις για τον προϋπολογισμό του 2014, το φθινόπωρο.
Για τη φορολογική μεταρρύθμιση, η Επιτροπή αναγνωρίζει ότι η νέα νομοθεσία τον Ιανουάριο του 2013 διευρύνει τη φορολογική βάση και διανέμει ισότιμα το φορολογικό βάρος αλλά αναφέρει ότι απομένει ακόμα πολύ δουλειά για να βελτιωθεί η αποτελεσματικότητα της διαχείρισης των φορολογικών ��σόδων.
Για τις ιδιωτικοποιήσεις, η Επιτροπή αναφέρει ότι δεν προχωρούν με ικανοποιητικό βαθμό, αν και αναγνωρίζει ότι σημειώθηκε πρόοδος στην προετοιμασία των περιουσιακών στοιχείων προς ιδιωτικοποίηση.
Για τη δημόσια διοίκηση ζητά επειγόντως περισσότερες μεταρρυθμίσεις για να καταστεί αποδοτικότερος και αποτελεσματικότερος ο δημόσιος τομέας, αν και παραδέχεται ότι από το 2010 υπήρξε πρόοδος όσον αφορά τη συρρίκνωση του δημοσίου. Η έκθεση αναφέρει ότι βάσει του κανόνα μία πρόσληψη για πέντε αποχωρήσεις σε συνδυασμό με την αύξηση των πρόωρων συνταξιοδοτήσεων, αναμένεται να επιτευχθεί η επιδιωκόμενη μείωση της απασχόλησης στο δημόσιο, κατά τουλάχιστον 150.000, την περίοδο 2011-2015.
Υπογραμμίζει όμως ότι ο κανόνας αυτός δεν ικανοποιεί την ανάγκη πρόσληψης νέων εργαζομένων και εργαζομένων με υψηλά προσόντα σε βασικούς τομείς όπως π.χ. στις εφορίες και ότι οι ελληνικές αρχές δεσμεύτηκαν να μεταφέρουν 12.500 υπαλλήλους με το πρόγραμμα κινητικότητας τον Ιούνιο και 25.000 το Δεκέμβριο του 2013.
Για τις μεταρρυθμίσεις στην αγορά εργασίας το 2012, η έκθεση της Επιτροπής αναφέρει ότι υπάρχουν αποτελέσματα στην ευελιξία των μισθών και στη βελτίωση της ανταγωνιστικότητας αλλά η προσαρμογή των τιμών είναι ανεπαρκής.
Για τις μεταρρυθμίσεις στην αγορά προϊόντων και υπηρεσιών, η Επιτροπή αναφέρει ότι παραμένουν κρίσιμες για να ενισχυθούν οι επενδύσεις, η καινοτομία και ο ανταγωνισμός, ενώ βασική προτεραιότητα χαρακτηρίζει την ομαλή ολοκλήρωση της διαδικασίας ανακεφαλαιοποίησης των τραπεζών και υπογραμμίζει ότι οι τέσσερις συστημικές ελληνικές τράπεζες θα ανακεφαλαιοποιηθούν ξεχωριστά.
Για τη δυναμική του δημόσιου χρέους αναφέρει ότι έχει αλλάξει σημαντικά από το Δεκέμβριο του 2012 και ότι υΥπό την προϋπόθεση της πιστής εφαρμογής του Μνημονίου, το χρέος της Ελλάδας θα μπει σε πτωτική πορεία από το 2014 και μετά και θα διαμορφωθεί κάτω από το 120% του ΑΕΠ το 2021.
Η Επιτροπή όμως προειδοποιεί ότι οι κίνδυνοι υλοποίησης του προγράμματος παραμένουν μεγάλοι και σχετίζονται τα κατεστημένα συμφέροντα και αντιστάσεις σε βασικές μεταρρυθμίσεις. Ανησυχία εκφράζεται για το γεγονός ότι η ανάκαμψη της ελληνικής οικονομίας αντιμετωπίζει ακόμα τις δυσκολίες της δημοσιονομικής εξυγίανσης το 2013 και της αναιμικής οικονομικής ανάπτυξης στη ζώνη του ευρώ.
Αναφέρει επίσης, ότι για την επιστροφή στην ανάπτυξη το 2014, είναι απαραίτητες οι μεταρρυθμίσεις της αγοράς προϊόντων και υπηρεσιών, αλλά κάνει λόγο και για «θετικές αβεβαιότητες», όπως π.χ. η θετική επίδραση από την ένεση ρευστότητας που αναμένεται από την εκκαθάριση των καθυστερούμενων οφειλών της κυβέρνησης, μια πιο δυναμική τουριστική περίοδος και η αύξηση των επενδύσεων με την επανεκκίνηση των μεγάλων έργων όπως οι αυτοκινητόδρομοι.
