«Πράσινο φως» στο «κούρεμα» των καταθέσεων άνω των 100.000 ευρώ για τις προβληματικές τράπεζες φαίνεται να δίνει το Ευρωκοινοβούλιο.
Όπως δήλωσε ο Γκ. Χόκμαρκ, επικεφαλής των διαπραγματεύσεων για το συγκεκριμένο μέτρο, γνωστό και ως «bail-in», οι μεγαλοκαταθέτες ΔΕΝ θα προστατεύονται με βάση τις προτάσεις που εξετάζονται. Τόνισε, ωστόσο, ότι υπάρχει «σαφής εξαίρεση για όλες τις καταθέσεις κάτω από τα 100.000 ευρώ».
Υπενθυμίζουμε πως η Κομισιόν έχει ήδη καταθέσει προσχέδιο οδηγίας για το πώς θα κατανέμονται οι ζημίες των τραπεζών και απαιτείται πλέον η έγκριση από τις κυβερνήσεις των «27» και το Ευρωκοινοβούλιο.
Υπερ του κουρέματος και το πρώην μέλος του Διοικητικού Συμβουλίου του ΔΝΤ, Δρ. Μιράντα Ξαφά
Το πρώην μέλος του Διοικητικού Συμβουλίου του ΔΝΤ, Δρ. Μιράντα Ξαφά είναι υπέρ του μέτρου αυτού, με την αιτιολογία πως ΔΕ θα πρέπει να πληρώνουν οι απλοί φορολογούμενοι τα ναυάγια των τραπεζών. «Αυτό γίνεται και στην Αμερική» τονίζει.
«Το «νέο πρότυπο» της Κύπρου είναι σε αντιδιαστολή με την προσέγγιση που ακολουθήθηκε στην Ιρλανδία, σε μία περίοδο που ο φόβος της διάχυσης της κρίσης σε όλη την Ευρωζώνη με τυχόν μαζική πώληση τραπεζικών ομολόγων οδήγησε στην ανάληψη του τραπεζικού ρίσκου από το κράτος. Η Κύπρος είναι όμως μοναδική περίπτωση διότ��, πέρα από το γεγονός ότι οι καταθέσεις είναι τετραπλάσιες του ΑΕΠ, το «μαξιλάρι» μεταξύ μετόχων και καταθετών είναι σχεδόν ανύπαρκτο» γράφει η κα Ξαφά
Το νέο πρότυπο διάσωσης τραπεζών είναι απόλυτα λογικό. Είναι λάθος να φορτώνουμε τις ζημίες των τραπεζών στους φορολογούμενους. Ο δίκαιος επιμερισμός των βαρών απαιτεί την επιβάρυνση πρώτα των μετόχων, εν συνεχεία των επενδυτών σε τραπεζικά ομόλογα ή διατραπεζικά δάνεια και τέλος των μεγαλο-καταθετών, ενώ οι καταθέσεις κάτω των 100.000 είναι εγγυημένες» αναφέρει η κα Ξαφά.
Συνεχίζοντας το άρθρο της περί "κουρέματος" η κα Ξαφά αναλύει τις διαφορές ευρωζώνης –Αμερικής, εκτιμώντας πως το μοντέλο που εφαρμόζεται στις ΗΠΑ θα εφαρμοστεί αρ��ά ή γρήγορα και στην Ευρώπη μόλις ολοκληρωθεί η τραπεζική ολοκλήρωση.
«Αυτό εξ άλλου είναι το μοντέλο που χρησιμοποιείται στην Αμερική, όπου το Federal Deposit Insurance Corporation (FDIC) εγγυάται τις καταθέσεις μόνο μέχρι 100.000 δολάρια. Αντίθετα με ό,τι συνέβη στην Κύπρο, το γεγονός ότι πολλοί μεγαλο-καταθέτες στην Αμερική έχασαν μεγάλο ποσοστό των χρημάτων τους στην πρόσφατη χρηματοπιστωτική κρίση πέρασε στα ψιλά γράμματα. Η πιο γνωστή περίπτωση είναι η Indy Mac, η μεγαλύτερη στεγαστική τράπεζα στο Los Angeles με καταθέσεις ύψους 19 δις δολαρίων, όταν κήρυξε πτώχευση το 2008.
Η διαφορά μεταξύ Αμερικής και Ευρώπης στη διάσωση/εκκαθάριση τραπεζών είναι ότι το FDIC έχει πρόσβαση σε απεριόριστη ρευστότητα από το Υπουργείο Οικονομικών της Αμερικής, ενώ η Ευρωζώνη δεν διαθέτει κοινούς πόρους γι' αυτό το σκοπό. Κοινοί πόροι θα υπάρξουν όταν ολοκληρωθεί η τραπεζική ολοκλήρωση, που μόλις πέρσι άρχισε να δρομολογείται, με πρώτο βήμα την κοινή εποπτεία από την ΕΚΤ. Σε κάθε περίπτωση, όμως, οι φορολογούμενοι δεν πρέπει να επιβαρυνθούν πριν εξαντληθούν όλες οι άλλες δυνατότητες κάλυψης των τραπεζικών ζημιών. Αυτό είναι το καινούργιο πρότυπο που σωστά αποφάσισε να υιοθετήσει και η Ευρώπη. Όμως οι καταθέσεις δεν θα επιστρέψουν στις νότιες χώρες, ώστε να λήξει η πιστωτική ασφυξία, αν δεν ολοκληρωθεί η τραπεζική ένωση της Ευρωζώνης» καταλήγει η κα Ξαφά.
