Που’ σαι Στουρνάρα που ‘δειχνες που θα γινόταν άλλη (ρύθμιση)…
Ο λόγος για την πολυδιαφημισμένη και πολυαναμενόμενη ρύθμιση για τους υπερχρεωμένους δανειολήπτες και τις ληξιπρόθεσμες οφειλές που τελικά μάλλον απογοήτευσε τις προσδοκίες που είχε δημιουργήσει σε χιλιάδες επαγγελματίες και οικογένειες που ασφυκτιούν αντιμετωπίζοντας αυξημένη φορολογία και μειωμένα εισοδήματ��.
Το αδιέξοδο με την αδυναμία πληρωμής των υποχρεώσεων εκατοντάδων χιλιάδων πολιτών αγγίζει τα όρια της εθνικής υπόθεσης και φυσικά συνδέεται άμεσα με την πορεία της οικονομίας. Τουτέστιν, πρέπει να έχει χαρακτήρα αναπτυξιακό και ορθολογικό. Θεωρητικά, πάντα, γιατί με υπόδειξη της τρόικας το υπουργείο Οικονομικών αποφάσισε διαφορετικά…
Η νέα ρύθμιση αποτελεί «τιμωρία» για τους συνεπείς και δίνει κίνητρα για τους ασυνεπείς αφού δε θα αφορά όσους φορολογούμενους έχουν υπαχθεί ήδη σε κάποια από τις ρυθμίσεις. Μη βιαστείτε να αναρωτηθείτε «αφού έχουν ήδη υπαχθεί σε κάποια ρύθμιση, τι άλλο θέλουν;», διότι οι δόσεις τους φθάνουν το πολύ τις 20 αν και υπήρξαν συνεπείς στην αποπληρωμή των υποχρεώσεών τους. Αντίθετα, όσοι δεν αποπλήρωναν τα χρέη τους, θα έχουν τη δυνατότητα μέσω της νέας ρύθμισης να το κάνουν σε 48 ή και… απεριόριστες δόσεις (για χρέη μέχρι 5.000 ευρώ)!
Με λίγα λόγια, εκατομμύρια πολίτες και επιχειρηματίες που παλεύουν μέσα σε ένα πολύ δύσκολο οικονομικό περιβάλλον αλλά έχουν καταφέρει με νύχια και με δόντια να είναι συνεπείς στις υποχρεώσεις τους, η Πολιτεία τους λέει ορθά κοφτά: «Δε θέλω να σε βοηθήσω να ανασάνεις»!
Την ίδια ώρα, με δεδομένο πως οι περισσότερες επιχειρήσεις χρωστάνε είτε στο Δημόσιο είτε στα ασφαλιστικά Ταμεία είτε στις τράπεζες, το να ζητά κανείς να αποπληρωθούν τα χρέη σε 48 δόσεις... no matter what (που θα έλεγε και ο κ. Στουρνάρας), φανερώνει ένα ξεκάθαρο εισπρακτικό κυνήγι με ελάχιστη -αν όχι καθόλου- αναπτυξιακή χροιά. Διότι, σύμφωνοι, μας ενδιαφέρει να αποπληρώσει κάποιος τα χρέη του αλλά μας ενδιαφέρει και τι θα απομείνει μετά τους 48 αυτούς μήνες. Ο σκοπός δεν είναι να εξοφλήσει -μεν- μια επιχείρηση (ή ένας ελεύθερος επαγγελματίας) αλλά να οδηγηθεί -δε- σε λουκέτο και χρεοκοπία. Ο σκοπός είναι να τους δοθούν οι πολύτιμες ανάσες ώστε να περάσουν το σκόπελο και να αποπληρώσουν τα χρέη τους αλλά να έχουν γίνει (ή τουλάχιστον να τους έχει δοθεί οι ευκαιρία να γίνουν) βιώσιμες επιχειρήσεις.
Και δυστυχώς είναι πολλοί αυτοί που περίμεναν κάποιο «πάγωμα» στην εξόφληση των ληξιπρόθεσμων για 1 ή 2 χρόνια, συνοδευόμενο πχ. από τον όρο να είναι συνεπείς οι επιχειρήσεις στι�� τρέχουσες υποχρεώσεις τους στην εφορία. Η τρόικα είχε άλλη γνώμη, όμως…
Όχι ότι για τη ρύθμιση των κόκκινων δανείων είχε καλύτερη προσέγγιση. Με τόσο ασφυκτικό πλαίσιο προϋποθέσεων (χαμηλό όριο στο οικογενειακό εισόδημα, στο ανεξόφλητο υπόλοιπο της οφειλής και τη συνολική αξία της ακίνητης περιουσίας του υπόχρεου), εξαιρείται μοιραία (αφού έχουν ήδη εξαιρεθεί οι μη ενήμεροι δανειολήπτες) και η πλειοψηφία των ενήμερων δανειοληπτών!
Τουλάχιστον, ενδέχεται η ρύθμιση των 48 δόσεων για τα παλαιά χρέη να αφορά όσα έχουν βεβαιωθεί έως και τις 31.3.2013 και όχι τις 31.12.2012, όπως εξεταζόταν αρχικά, ώστε για τους μισθωτούς ή τους ελεύθερους επαγγελματίες των οποίων τα χρέη προέκυψαν μέσα στο 2013 να υπάρχει η δυνατότητα εξόφλησης σε περισσότερες των 12 δόσεων...
