Πώς ένιωθε ο ίδιος; «Δεν με ενδιέφερε ποτέ το δικό μου ψυχολογικό κομμάτι, όσο το να την προστατεύσω. Κάθε μικρόβιο, για παράδειγμα, θα μπορούσε να είναι ο θάνατός της. Με τον αγώνα που κάναμε ως οικογένεια, καταφέραμε να την κρατήσουμε στη ζωή», αναφέρει και συνεχίζει: «δεν είχα το δικαίωμα να πληγωθώ. Ο πατέρας μου ήταν σε άσχημη κατάσταση. Έχασε τον άνθρωπό σου σε ηλικία 42 ετών. Καταστράφηκε η ζωή του, γιατί ένιωθε ότι πέθανε μαζί με την γυναίκα του. Του βγάζω το καπέλο και του δίνω όλα τα εύσημα, όμως, γιατί πολέμησε με τον ίδιο του τον εαυτό για να μείνει δίπλα της».
«Θα πούλαγα την ψυχή μου στον διάβολο για να μπορέσω να την ξαναφέρω στη ζωή. Πιστεύω ότι το παιδί μένει ορφανό από την μητέρα και όχι από τον πατέρα», λέει ο Κωνσταντίνος και περιγράφει πως η μητέρα του πέθανε κλείνοντας απλά τα μάτια της, την στιγμή που εκείνος ήταν σε ένα νησί για κάποιο event. «Σταμάτησα την εκδήλωση, τους ανάφερα το γεγονός, κέρασα όλο το μαγαζί και, παράλληλα, το έσπασα! Τους επόμενους πέντε μήνες ήμουν θολωμένος. Δεν μου μιλούσε άνθρωπος. Ήμουν θυμωμένος», εξομολογείται και ξεσπά: «η μητέρα μου ήταν θύμα λάθους και κωλυσιεργίας των γιατρών. Αν υπήρχαν νοσοκομεία στην περιφέρεια, δεν θα πέθαινε τόσος κόσμος άδοξα».
Πλέον, ο Κωνσταντίνος έχει μηδενίσει το κοντέρ της ζωής του, όπως ο ίδιος λέει, καθώς βρήκε την απόλυτη ευτυχία στο πλευρό της γυναίκας του, Εβελίνας Βαρσάμη και του μόλις 50 ημερών γιού τους, με τον οποίο και φωτογραφίζεται για πρώτη φορά.
«Όταν προωτοείδα τον γιό μου αισθάνθηκα δέος. Με συγκλόνισε η ματιά του. Ξέχασα τα πάντα. Μηδένισα το κοντέρ και είπα “τώρα αρχίζει η ζωή μου”» , καταλήγει!