Ρομπ Ράινερ: Οι 5 καλύτερες ταινίες του σκηνοθέτη που δολοφονήθηκε

Υπήρξε ένας από τους πιο επιδραστικούς σκηνοθέτες και παραγωγούς του Χόλιγουντ, με το άδοξο τέλος του πριν από λίγα 24ωρα να γίνεται πρωτοσέλιδο σε όλο τον πλανήτη.

Ο λόγος για τον Ρομπ Ράινερ, που με τη σύζυγό του, Μισέλ Σίνγκερ, βρέθηκαν νεκροί στο σπίτι τους στο Λος Άντζελες, με τον 32χρονο γιο τους, Νικ Ράινερ, να συλλαμβάνεται ώρες μετά για τους δύο φόνους.  

Πριν από όλα αυτά τα δυσάρεστα, ο σπουδαίος σκηνοθέτης άφησε το αποτύπωμά του στον παγκόσμιο κινηματογράφο με τις ακόλουθες πέντε ταινίες.

This Is Spınal Tap (1984)
Είναι εξαιρετικά σπάνιο για έναν σκηνοθέτη να αλλάζει ένα συγκεκριμένο είδους, αυτό της κωμωδίας, με την πρώτη του μόλις ταινία, αλλά αυτό ακριβώς πέτυχε ο Ράινερ με το θρυλικό αυτό mockumentary. Ακολουθώντας την καταστροφική αμερικανική περιοδεία ενός ανίδεου βρετανικού ροκ συγκροτήματος, το Spın̈al Tap καταφέρνει να αποδώσει τόσο τέλεια τα κλισέ της μουσικής βιομηχανίας, που έγινε αμέσως το αγαπημένο φιλμ στα λεωφορεία των περιοδειών παγκοσμίως. Ο ίδιος ο Ράινερ συμμετείχε ενεργά, υποδυόμενος τον στομφώδη σκηνοθέτη ντοκιμαντέρ Μάρτι Ντι Μπέρτζι. Το γεγονός ότι ένα έργο βασισμένο εξ ολοκλήρου στον αυτοσχεδιασμό γέννησε τόσες αθάνατες ατάκες, είναι πραγματικά αξιοθαύμαστο.

Όταν ο Χάρι Γνώρισε τη Σάλι (1989)
Η πορεία του Ράινερ μεταξύ 1984 και 1992 ήταν από αυτές που οι περισσότεροι σκηνοθέτες απλώς ονειρεύονται. Μέσα σε αυτά τα χρόνια καταπιάστηκε με διαφορετικά κινηματογραφικά είδη, παραδίδοντας κάθε φορά και από ένα κλασικό αριστούργημα. Το Όταν ο Χάρι Γνώρισε τη Σάλι αποτελεί το χαρακτηριστικότερο παράδειγμα. Αν και ήταν μόλις η δεύτερη ρομαντική κομεντί του, έγινε αμέσως το σημείο αναφοράς για το είδος. Ο Μπίλι Κρίσταλ κι η Μεγκ Ράιαν υποδύονται δύο χαρακτήρες που περιφέρονται ο ένας γύρω από τον άλλο για χρόνια, αμφιβάλλοντας για το αν ένας άνδρας και μια γυναίκα μπορούν να είναι ποτέ μόνο φίλοι. Οι ερμηνείες είναι συγκλονιστικές, το σενάριο της Νόρα Έφρον αψεγάδιαστο και το συναίσθημα απόλυτα αληθινό.

Τρελές Ιστορίες Έρωτα και Φαντασίας/The Princess Bride (1987)
Εδώ έγινε σαφής η σκηνοθετική φιλοσοφία του Ράινερ: δεν τον ενδιέφεραν τόσο ο εντυπωσιασμός ή το προσωπικό στιλ, όσο το να βρίσκει τους κορυφαίους σεναριογράφους και να αναδεικνύει κάθε πτυχή του ταλέντου τους. Στην περίπτωση του The Princess Bride, ο σεναριογράφος ήταν ο Γουίλιαμ Γκόλντμαν, έπλασε έναν κόσμο φαντασίας γεμάτο ηρωισμό, εκδίκηση, ρομάντζο και μαγεία. Κάθε χαρακτήρας είναι μοναδικός, κάθε ατάκα έχει ρυθμό, και ο Ράινερ διαχειρίζεται το υλικό με απόλυτη ακρίβεια, ξέροντας πότε να συγκρατηθεί και πότε να δώσει ώθηση στο γέλιο.

Ζήτημα Τιμής/A Few Good Men (1992)
Ο Ράινερ άφησε πίσω του την κωμωδία για να μεταφέρει στη μεγάλη οθόνη το στιβαρό δικαστικό δράμα του Άαρον Σόρκιν. Το Ζήτημα Τιμής, που ξεκίνησε να γράφεται σε χαρτοπετσέτες όταν ο Σόρκιν δούλευε ακόμα ως μπάρμαν, εξελίχθηκε σε μια ταινία-υπόδειγμα για τη μάχη μεταξύ καθήκοντος και ηθικής. Η προσπάθεια που επενδύθηκε στο σενάριο είναι εμφανής σε κάθε σκηνή. Η τελική αναμέτρηση για την «αλήθεια» ανάμεσα στον Τομ Κρουζ και τον Τζακ Νίκολσον παραμένει, μέχρι σήμερα, μια από τις κορυφαίες στιγμές στην καριέρα και των δύο ηθοποιών. 

Misery (1990)
Κάποιοι μπορεί να προτιμούσαν το Stand by Me ή το The American President για να κλείσει αυτή η λίστα. Ωστόσο, θα μπορούσε κανείς να υποστηρίξει ότι καμία άλλη ταινία δεν ανέδειξε την απόλυτη κυριαρχία του Ράινερ στον έλεγχο του ύφους όσο το Misery. Αν και φαινομενικά πρόκειται για ένα θρίλερ τρόμου σχετικά με έναν συγγραφέα που αιχμαλωτίζεται από μια εμμονική θαυμάστρια, καταφέρνει ταυτόχρονα να είναι τρομακτικά αστείο. Είναι το έργο δύο δημιουργών (Στίβεν Κινγκ και Γουίλιαμ Γκόλντμαν) που γνωρίζουν καλά την περίπλοκη σχέση του καλλιτέχνη με το κοινό του. Τεταμένο, μακάβριο και με μια από τις καλύτερες ανατροπές στην ιστορία του σινεμά, το Misery ίσως είναι τελικά το πραγματικό αριστούργημα του Ράινερ.